De Tekentafel – illustrator Natascha Stenvert

Natascha Stenvert (1971) wist al vroeg dat zij illustrator wilde worden. Als kind maakte ze al haar eigen boekjes, en toen ze twaalf was besloot ze dat ze naar de kunstacademie wilde. Dat deed ze dan ook en na haar afstuderen had ze meteen veel opdrachten. In 1998 werd haar werk tentoongesteld op de bekende kinderboekenbeurs in Bologna, Italië. Nu maakt ze illustraties voor prentenboeken, omslagen en schoolboeken, maar ook voor bijvoorbeeld tijdschriften. Haar bekendste tekeningen zijn o.a. die van de peuter Kolletje met haar toversokken, die bedacht werd door Pieter Feller. Haar eigen dochtertjes stonden daarvoor model.  

Stenvert maakte ook de illustraties bij het doe-boek Mijn tuin van Vivian den Hollander, dat op 23 februari verschijnt. Een boek voor kinderen over de tuin, tuinieren en het buitenleven waarin verteld wordt over zaaien, ontkiemen en verpotten, maar ook over alle andere dingen die bij het verzorgen van een (moes)tuin komen kijken. Het staat boordevol leuke weetjes en dus de prachtige tekeningen van Natascha Stenvert.  

Hoe komen al die tekeningen tot stand en op welk werk is de illustratrice zelf het meest trots? Hebban vroeg het haar!  

Ik begon met illustreren toen…

‘… ik boeken begon te lezen. Dan las ik een boek waarin naar mijn mening de illustraties niet klopten met het beeld wat ik zelf had gevormd en dan maakte ik tekeningen over het boek. Ook maakte ik wel kleine boekjes met grappige verhaaltjes en tekeningetjes. Mijn eerste illustraties waren bij een boekje dat ik samen met mijn moeder maakte; ik was vier en bedacht het verhaal en de tekeningen, mijn moeder schreef alles op.’ (Zie de afbeelding hiernaast, red.)  

Mijn eerste publicatie…

‘… was in 1995, vlak na mijn eindexamen van Academie Minerva, de school op het gebied van beeldende kunst in Groningen. Ik had gewonnen met de illustratiewedstrijd van Lemniscaat. De prijs was dan dat je een sprookje mocht illustreren voor in de geschenkboekjes die ze ieder jaar uitgeven. Ik heb toen geloof ik een week door het huis lopen stuiteren, zo gaaf vond ik dat! Helemaal gaaf werd het, toen ik naar aanleiding van dat geschenkboekje ook nog een echt prentenboek mocht maken. (O ja, stiekem stuiter nog steeds ik bij iedere nieuwe opdracht door het huis.)’  

Ik werk het liefst met…

‘Alles waarmee ik mijn doel, namelijk het beeld in mijn hoofd, kan bereiken. En dan hoeft dat materiaal niet eens per se bedoeld te zijn om mee te tekenen.’  

Het meest trots ben ik op….

‘Ja flauw, maar eigenlijk is dat altijd het boek waar ik op het moment zelf aan werk. Ik probeer altijd nog mooier, grappiger, spannender te illustreren dan alle vorige keren, dus dan is het laatste werk altijd het mooist. Natuurlijk ben ik heel trots op de boeken die ik helemaal alleen heb gemaakt; Bramenjam, De nepbeesten van Basje Berenklauw en De streep. Ook ben ik heel trots dat er van het boek André het astronautje een musical wordt gemaakt, waarbij mijn illustraties worden gebruikt voor decors en kostuums.’  


De illustraties waar ik met het meeste plezier aan werk…

‘Eigenlijk vind ik alles geweldig. Ik zet de meeste opdrachten naar mijn hand. Je moet dingen leuk maken voor jezelf. Voor SSS (Stichting Schrijvers, School Samenleving, red.)  doe ik op scholen wel illustratielessen met kinderen. Dan verzinnen ze met elkaar een thema waaraan de hele klas zich moet houden, waarna ze aan het eind van de les een gezamenlijk groot kunstwerk hebben gemaakt. Laatst hadden ze het thema 'Muziek' bedacht en halverwege het tekenen riep een meisje; “Juf! Oscar tekent een voetbalstadion!” Na overleg met Oscar bedachten we dat alle mensen in dat stadion heel hard aan het zingen en musiceren waren. Oscar tekende zelfs musicerende voetballers op het veld. Zo werk ik met mijn eigen illustratieopdrachten ook; oplossingen verzinnen waardoor de opdracht altijd interessant wordt om aan te werken. Bijkomend voordeel is dat ik op die manier vaak op niet-voor-de-hand-liggende ideeën kom.’  

Het verschil tussen het werken in opdracht en vrij werk…

‘Ik maak geen vrij werk, dan knutsel ik op hobby niveau, haha. Nou ja, behalve die drie 'eigen' prentenboeken dan, maar ook dan houd ik wel in gedachten dat er een publiek gaat zijn. Ligt er dus aan wat er met 'vrij' bedoeld wordt. Ik vind het eigenlijk het leukst de puzzel op te lossen die je krijgt, als je zowel een opdrachtgever, als de doelgroep,  als jezelf tevreden wilt houden. Die drie prentenboeken waren fijn, maar ook wel heel erg zelfkickend eenzaam.’  

Het werken met de computer vind ik een voordeel / nadeel, want….

‘Beide; je kunt makkelijker corrigeren en dus experimenteren. En sneller opsturen naar de opdrachtgever. Maar een nadeel is dat de keuze tussen verschillende mogelijkheden heel groot is, en dat je de kleine 'per ongeluk' charmante foutjes mist. Zoals een penseelstreek buiten het lijntje, waardoor de tekening net iets beweeglijker wordt, of een vlek op je papier op precies de goeie plaats maar waar je zelf niet op gekomen was… En af en toe werk ik te veel met de computer en ga ik de geur van verf op papier missen. Ik ben een beetje verslaafd aan mooi papier.’  


De aandacht voor illustratoren in het boekenvak vind ik…

‘Eigenlijk best o.k. toch?’  

Ik zou willen dat ik deze boekenreeks had mogen illustreren:

‘Ik wil best eens een deel van de reeks ‘Prentenboeken van de Kinderboekenweek' illustreren haha!’    

Maak kans op Mijn tuin

Wil jij aankomend voorjaar met jouw kind aan de slag in de tuin of op het balkon? Je maakt kans op een exemplaar van Mijn tuin! Doe snel mee met de winactie.


Vivian den Hollander schreef een exclusieve column voor Hebban over Mijn Tuin. Je leest haar verhaal hier.