De Italiaanse tuin

Wat een prachtig boek heb ik laatst gekregen van (stief)zoon en vriendin. Natuurlijk met een grapje dat ik nog maar zo weinig kookboeken had, maar deze is toch ook wel weer de moeite waard om in de kast te hebben staan. Ik heb al lang geleden besloten De Zilveren Lepel aan te schaffen, ‘De bijbel van de authentieke Italiaanse keuken’. Heb daar ook regelmatig heerlijke gerechten uit gemaakt. Het boek waar ik het nu over ga hebben heet: ‘Groenten uit een Italiaanse tuin; seizoensrecepten’. Het is in 2011 uitgegeven en in 2012 in het Nederlands vertaald en uitgegeven door Uitgeverij Carrera Amsterdam. Het bevat ‘meer dan 350 authentieke en gemakkelijk te volgen recepten uit de keuken van De Zilveren Lepel…’

Zoals de ondertitel al zegt, het boek is naar de vier seizoenen ingedeeld. De voorin opgenomen oogsttabel is een handig overzicht van wanneer welke groenten verkrijgbaar zijn. Natuurlijk staan er wat inleidende stukjes in over de tuin, de Italiaanse maaltijd en het zelf verbouwen van groenten.

Bij elk onderdeel is een inleidend stuk geschreven over het seizoen en vervolgens krijgen alle groenten een eigen pagina met informatie. Prachtige foto’s geven een mooi beeld van hoe de groente er uit ziet. Dan volgt een pagina met een overzicht van alle recepten per groente en daarna de recepten. Het aantal recepten verschilt per groente. Bij de lentegroenten heeft spinazie er bijvoorbeeld vijftien en snijbiet maar vijf. En artisjokken wel drieëntwintig :-).

Achterin het boek zijn wat opmerkingen bij de recepten beschreven zoals –Met boter wordt altijd ongezouten boter bedoeld, - Met tenen knoflook worden altijd grote tenen bedoeld; gebruik er twee als ze klein zijn. Grappige en ook wel handige tips.

De recepten zijn zeer duidelijk en helder geschreven. Voorbereidingstijd, kooktijd, aantal personen, overzicht ingrediënten. Om de paar pagina’s is er een foto van het eindresultaat van een gerecht met daaronder welk gerecht het is.

Wat ik echt leuk vind is dat het onderdeel lente groen is, de zomer geel, de herfst rood en de winter grijs met een bijbehorend leeslint in die kleur. Gelukkig zijn niet de pagina’s van de recepten in die kleuren trouwens.

Bij de wintergroenten staat onder andere broccoli. We eten een kant-en-klaar kiploempia van de poelier en er ligt broccoli in de groentenbak. Op zoek dus naar een bijpassend receptje.

Pittige broccoli met yoghurt.

Kook de (kilo) broccoli in roosjes heel kort en doe ze in een ruime kom. Meng een gehakt takje peterselie, een gehakte teen knoflook, een fijn gesneden milde rode peper zonder zaadjes met een dl. yoghurt. Een beetje mosterdpoeder en naar smaak zout en peper toevoegen en de saus over de warme broccoli gieten.

De peper werd een gedroogd pepertje en de Griekse dikke yoghurt was prima. Mosterdpoeder gewoon vervangen door een likje mosterd.

Deze uitgave is vertaald door Jaro Schneider. Ergens las ik dat het geschreven zou zijn door Steven Joyce maar ik zie zijn naam staan bij ‘foto’s van de recepten’. De Engelstalige versie is samengesteld uit drie oorspronkelijke Italiaanse kookboeken waarvan één al voor het eerst werd gepubliceerd in 1950. Een echte schrijver heb ik niet kunnen vinden.

Het boek is nog te koop, zeker ook als tweedehands; ISBN 978-90-488-1288-2

Mijn andere, eigen weblog is hier te vinden. Dat gaat meer over koken en eten en minder over boeken.