Soms is het oké om niet oké te zijn

De half Iraanse Darius Kellner woont met zijn vader, moeder en zusje in Amerika. Darius heeft een negatief zelfbeeld, lijdt aan een depressie net zoals zijn vader en is gek op thee. Hij is anders en dat maakt hem een doelwit voor pestkoppen. Wanneer zijn grootvaders gezondheid verslechtert, vertrekt het gezin Kellner naar Iran. Darius ontmoet daar voor het eerst zijn grootouders, maakt er kennis met het land van zijn voorouders en ontdekt dat het soms best oké is om anders te zijn.  

“Niemand wil je hier.

Ik wist dat het waar was.

Ik strompelde de achterdeur uit.

Niemand wil je hier.

Ik begon te rennen.”  

Darius de Grote is niet oké is het debuut van de half Iraanse schrijver Adib Khorram. Naast zijn werk als schrijver is Khorram in het dagelijks leven actief als grafisch ontwerper.  

Voor Darius de Grote is niet oké liet Khorram zich inspireren door zijn eigen jeugd. Net als Darius groeide hij als halve Iraniër op in Missouri. Hij was een buitenbeentje op school en binnen de vriendenkring van zijn ouders: hij sprak net als Darius geen Farsi. Khorram leerde tijdens zijn studietijd wat het betekende om van Iraanse afkomst te zijn, wat resulteerde in het schrijven van zijn debuut.  

Met een vlotte schrijfstijl, bestaande uit gemakkelijke, korte zinnen met weinig moeilijke woorden, neemt Khorram je mee naar een wereld waar veel lezers in hun dagelijks leven niet mee te maken zullen hebben. Een wereld waarin we kennismaken met depressie en de verregaande gevolgen hiervan. Een wereld waarin vriendschap niet vanzelfsprekend is en gevoelens een loopje met je kunnen nemen. Een moeilijke wereld om in op te groeien en jezelf te leren waarderen, al slaagt Khorram er in Darius dit op een passende manier te laten doen.   

Khorram plaatst zijn personages in een land dat weinig bekendheid geniet: Iran. Hij laat ons kennismaken met Iraanse tradities, het eten en de mensen. Helaas gebruikt hij hier wel veel Iraanse woorden voor, zonder daadwerkelijke uitleg in het boek: er zijn met regelmaat situaties waarin deze woorden gebruikt worden die wel wat meer uitleg behoeven. Daarnaast verwijst Khorram veel naar Star Trek en In de ban van de ring, waarbij hij ervan uitgaat dat de lezer weet waar en over wie hij het over heeft. In combinatie met de gemakkelijke schrijfstijl voelt het alsof de auteur zich er soms te gemakkelijk vanaf wil maken, wat de leeservaring niet ten goede komt.  

Hoewel Khorram met Darius de Grote is niet oké een goede poging doet om een spotlight te richten op zware onderwerpen zoals pesten, afkomst en depressie, had hier meer in kunnen zitten. Hij richt zijn boek op lezers van alle leeftijden en blijft daardoor met deze onderwerpen, die centraal zouden moeten staan in het boek, wat aan de oppervlakte.