Adrian Stone legt de lat hoger in het lang verwachte 'Drakenhart'
'Magycker' gaat onder andere over Marit en Auric, die het magiërseiland Aimerey hebben verlaten. Auric is autistisch en heeft het unieke talent dat hij zelfs de ingewikkeldste magische spreuken na één keer horen voor altijd kan gebruiken. Dat is een bedreiging voor de Magyckers, die hun spreuken juist verkopen voor éénmalig gebruik. In het eerste deel, De Klauw, proberen ze uit de klauwen van hun achtervolgers te blijven en sluiten ze zich aan bij de piraten die zich De Klauw noemen. Het tweede deel Drakenhart speelt een aantal jaar later en nu is ook de priesteres Valdana één van de hoofdpersonen.
Aan het monopolie op magie kwam voor de gehate Magyckers van Aimerey plots een einde toen de autistische Auric hun spreuken op gehoor wist te kopiëren. Het maakte van Auric in één klap de meest gezochte persoon van de Pelargo Archipel. De Magyckers hebben Auric echter nog altijd niet weten te pakken. Samen met zijn moeder Marit heeft hij onderdak gevonden bij de piraten van de Klauw, en wisten ze zelfs een grote aanval af te weren van de Magyckers. Maar niet elk gevaar komt van buiten.
Valdana, Aimerey’s infiltrant bij de Klauw, wacht op een mogelijkheid om de naïeve Auric mee te lokken naar het tovenaarseiland. Door de jongen daar af te geven, hoopt ze voor zichzelf kansen te creëren op het door mannen gedomineerde eiland. Kansen die haar talent recht aandoen. De vraag is of Auric zal meewerken. Vooral nadat hij de gevangen draken heeft gezien…
Hebban-redacteur Martijn Lindeboom las 'Magycker' en interviewde Adrian Stone. Ze kennen elkaar al bijna vijftien jaar uit de fantasy- en schrijversscene, maar ze hadden elkaar een tijdje niet gesproken, dus er was veel om bij te praten. Als eerste over de burn-out die Stone trof en die hem twee jaar van het schrijven af heeft gehouden. Dat is ook de reden waarom Drakenhart veel langer op zich heeft laten wachten dan gehoopt.
Lang verwacht vervolg
Stone geeft aan dat het moeizaam was om het schrijven weer op te pakken na zijn burn-out. Hij had een stuk of negen hoofdstukken van Drakenhart af, voor hij uitviel. Dus er was al wel een basis, maar pas toen hij weer zijn ritme vond – na het herlezen van het eerste boek en de nieuwe hoofdstukken – begon het schrijven weer vloeiend te gaan. Door de coronapandemie had hij ook verder niets om handen en geen afleidingen, dat hielp wel om er weer in te komen. 'Ik ben een organische schrijver, dus ik heb een paar punten die ik voor me zie en ik weet waar ik naar toe wil, maar de rest daartussen vormt zich tijdens het schrijven.'
Oorspronkelijk zou 'Magycker' drie delen omvatten, maar mede door het organische schrijven, was het mogelijk om er twee delen van te maken. Stone had een duidelijke reden om van de trilogie af te stappen: 'Ik wilde niet het risico lopen dat ik met deel twee kom en dat mensen denken "als het nou weer vijf jaar gaat duren voor deel drie komt, dan sla ik liever over".' Hij besloot gewoon door te schrijven tot hij bij het einde dat hij voor zich zag aankwam, en als het boek dan dikker werd dan normaal, dan was dat maar zo. 'Uiteindelijk viel dat mee. Het is zo’n vierhonderd pagina’s geworden, dat is wat meer dan mijn vorige boeken, maar niet heel veel.' Hij was niet van plan om allerlei zijlijntjes te gaan bewandelen om er toch maar een trilogie van te maken, dus dit werkte goed uit. 'Ik ben een man van de grote slagen, dat vinden sommige lezers jammer, omdat er minder details naar voren komen, maar vaak hoor ik ook dat men dat prachtig vindt, omdat ik niet blijf hangen in subplotjes en beschrijvingen.'
'Het is niet meer zo zwart-wit als in het eerste boek.'
Gezichtspunten
In De Klauw is Auric de hoofdpersoon, maar hij had geen eigen gezichtspunt. Daar kwamen vragen van lezers over en Stone was het er wel mee eens dat hij eigenlijk de autistische held meer in beeld moest brengen. Daarom heeft Auric in Drakenhart wél een eigen perspectief. 'Ik heb het nu toch aangedurfd, maar ik vind het wel spannend. Ik heb meerdere autisten in mijn omgeving en veel mensen hebben er ook wel trekjes van, dus ik denk dat ik dat wel goed heb beschreven.' Zijn meelezers vonden de manier waarop hij Auric aan het woord laat in elk geval geloofwaardig.
Goed versus slecht
Doordat het Auric aan empathie ontbreekt, is hij niet altijd even 'likeable', aan de andere kant is hij altijd eerlijk en oprecht en is daardoor een heel authentiek en open persoon. Dat maakt hem voor Stone een interessant personage: hij is niet alleen goed of slecht, maar een bijzondere mengvorm daarvan. Zowel Auric als Valdana kun je haten en bewonderen, afhankelijk van welke eigenschappen je aanspreken. Marit is de enige die echt een goed mens is. 'Ik merk aan mezelf dat ik in de loop der tijden opgeschoven ben van een verdeling tussen goede en kwade figuren – zoals ik nog wel had in de 'Duivel'-boeken – naar personages die zowel goede als slechte eigenschappen hebben. Het is niet meer zo zwart-wit als in het eerste boek.'
Stone heeft door de keuze van zijn hoofdpersonen – twee vrouwen en een autistische jongen – de lat voor zichzelf hoog gelegd om ze geloofwaardig in beeld te brengen. Ook bij de vrouwelijke perspectieven krijgt hij input en bijsturing van zijn meelezers.
Magisch glazen plafond
Het boek heeft meerdere thema’s en om een van de belangrijkste goed in beeld te brengen heeft hij Valdana als personage gekozen. Haar queeste om het glazen plafond dat op het eiland Aimery zeer nadrukkelijk aanwezig is te doorbreken is één van de belangrijkste in het boek.
De magiërssamenleving bestaat namelijk uit mannen, opgedeeld in drie steeds zeldzamer wordende klassen: Magyckers, Louteraars en Waarheidsvinders. Alle drie zijn magiegebruikers: ze kunnen energie waarnemen en manipuleren, maar doen dat op zeer verschillende manieren. 'Een Waarheidsvinder kan aura’s lezen en dat zijn feitelijk energietrillingen. Hoe beter je die kunt waarnemen, hoe beter je ze kunt manipuleren.'
'Valdana daagt de gevestigde orde uit. Daarmee is het ook een verhaal over een generatiekloof.'
Een Waarheidsvinder zou de opleiding tot Louteraar kunnen volgen en een Louteraar zou ook Magycker kunnen worden. Als je het meerdere kan, moet je ook in staat zijn om het mindere te beheersen, anders begrijp je niet wat je doet. Maar je kunt niet beide of alle drie zijn. Behalve dat de opleidingen anders zijn, is het ook verboden door het Protocol van Aimerey. 'Het Protocol speelt een heel belangrijke rol. En de weerstand daartegen. In al mijn boeken is dat een thema: macht. Hoe gebruik je macht, hoe doseer je macht en hoe doe je dat zodanig dat er geen onvrede ontstaat.'
Het Protocol regelt hoe de belangrijkste activa van Aimerey – de Magyckers – beheerst worden: ze kunnen één spreuk leren en gebruiken, maar daarna wordt die door een Louteraar uit hun geheugen gewist, zodat ze niet te machtig worden en eindeloos hun spreuken kunnen gebruiken en verkopen. Daarmee is het ook een metafoor voor kapitalisme en democratische controle. Het is een delicate balans tussen te veel vrijheid en te wurgende controle. 'Hoe hou je die balans? Valdana daagt de gevestigde orde uit. Daarmee is het ook een verhaal over een generatiekloof.'
Nieuw boek
Stone heeft inmiddels zeven boeken in drie series op zijn naam staan. Nu is hij natuurlijk bezig met de promotie van Drakenhart, maar hij denkt al wel voorzichtig na over een nieuw boek, dat ook zal spelen in de 'Magycker'-wereld, maar dan zo’n vijftig jaar verder. Hij wil graag nadenken over wat er dan nog over is van Aimerey, hoe het zit met de draken en met de magie. 'Er zijn heel veel voortzettingsmogelijkheden, om een nieuw interessant verhaal te maken.'
Feitelijk was 'Rune' ook zo’n voortzetting in dezelfde wereld van de 'Duivel'-trilogie, dit is dus een geliefde en beproefde aanpak voor Stone. 'Wellicht dat er nog een heel oude hoofdpersoon uit 'Magycker' voorkomt, maar verder zijn er allemaal nieuwe personages.'
Favoriete auteurs
Stone had naar aanleiding van andere interviews zich al voorbereid op de vraag naar favoriete auteurs:
Signeren
Er werden zoveel Drakenhart-boeken besteld bij boekhandel Libris Buitelaar in Stone's thuishaven Breda, dat hij gevraagd is te komen signeren op zaterdag 6 november van 13 tot 16 uur.
'Het wordt een spannende tijd. Hoeveel boeken je ook schrijft, het blijft altijd spannend wat de reacties zullen zijn. Maar dat hoort er natuurlijk bij.'
Lees een sneak preview
Heb je De klauw nog niet gelezen omdat je op Drakenhart wachtte, of heb je het eerste deel al verslonden en kun je het slotstuk niet snel genoeg in handen krijgen? Misschien maak je dankzij dit interview wel voor het eerst kennis met Adrian Stone. Om je nieuwsgierigheid alvast wat te bevredigen vind je hieronder een sneak preview van beide boeken in de 'Magycker'-duologie.
Winactie
Hebben het interview en de sneak previews je ervan overtuigd dat de 'Magycker'-serie niet aan jouw collectie boeken mag ontbreken? Hebban mag in samenwerking met uitgeverij Luitingh-Sijthoff drie sets van de duologie weggeven, De Klauw én Drakenhart. Kijk snel hoe je mee kunt doen:
Auteursfoto: © Jelle Mollema via uitgeverij Luitingh-Sijthoff
