Adrian Tchaikovsky schetst de toekomst van oorlog

Tchaikovsky heeft inmiddels tegen de twintig romans (waaronder tien delen in de 'Shadows of the Apt'-serie), een paar novelles en een aantal korte verhalen gepubliceerd. Dit jaar kwamen meerdere nieuwe titels uit, zowel fantasy als sciencefiction, bij verschillende uitgevers. Een hardwerkend auteur dus.

Ironclads verschijnt bij Solaris, een imprint van Rebellion Publishing, en speelt voornamelijk in toekomstig Scandinavië, waar een bijna onherkenbaar veranderde Verenigde Staten van Amerika en een geBrexit Groot Brittannië helpen in een conflict tussen rivaliserende megacorporaties. De rijken van de wereld - voornamelijk kinderen van grootaandeelhouders - vechten mee, in onverwoestbare, hightech harnassen. Niemand solt met deze Scions... tot er een verdwijnt.

Sergeant Ted Regan has a problem. A son of one of the great corporate families, a Scion, has gone missing at the front. He should have been protected bij his Ironclad - the lethal battle suits that make the Scions masters of war - but something has gone catastrophically wrong.

Now Regan and his men, ill-equipped and demoralised, must go behind enemy lines, find the missing Scion, and uncover how his suit failed. Is there a new Ironclad-killer out there? And how are common soldiers lacking the protection afforded the rich supposed to survive the battlefield of tomorrow?

Een fascinerende en angstaanjagende rol is weggelegd voor de Finnen, die toekomstige oorlogsvoering tot een nieuw en ander spel maken.

Naar aanleiding van dit verhaal ging Martijn in gesprek met Adrian.

In Nederland bent u het meest bekend door uw 'Shadows of the Apt'-serie. Ironclads is behoorlijk anders dan die fantasyserie, zowel in genre als lengte. Wat inspireerde u om deze novelle te schrijven?

Ik ben al een tijdje aan het uitbreiden naar sciencefiction, vanaf 2015, toen mijn boek Children of Time uitkwam. Ook heb ik al vaker near future SF geschreven, vooral voor Rebellion Publishing, en het geeft me voldoening om een toekomstige wereld te bouwen die zowel fantastisch als geloofwaardig is. Ironclads past absoluut in die mal.

Is dit een nieuwe koers voor u, of heeft u voor 2015 ook al SF geschreven?

Ik heb een wetenschapsachtergrond en heb altijd SF gelezen, maar gedurende lange tijd heb ik alleen in het fantasygenre geschreven. SF is een interessante nieuwe koers. Ik merkt dat ik, ook omdat ik me redelijk bewust ben van de wetenschap, me meer bezighoudt met research en het praten met experts voor sciencefiction. Dat is anders dan de meer pure creativiteit die fantasy toestaat.

Op dit moment zit ik in de mooie positie dat ik beide kan schrijven en dat is precies wat ik leuk vind.

Het personage Sturgeon in Ironclads is niet de hoofdpersoon, maar heeft wel een belangrijke rol in het uitleggen van zaken. Hoe kwam u tot deze ongewone soldaat?

Sturgeon is een noodzakelijk element in dit verhaal. Ik wilde dat mijn vertellende personage, Regan, zich ongeveer conformeerde aan de stand van de politiek. Als hij dan over historische parallellen en politieke theorieën zou beginnen, zou dat denk ik ondragelijk zijn om te lezen. Het is goed voor het verhaal dat Sturgeon erbij is met zijn commentaar, de intelectueel die vast zit in de infanterie, zowel omdat Regan zijn eigen visie dan kan toevoegen en omdat Sturgeon niet de autoriteit heeft die het vertellend personage wel zou hebben. Zo zijn mijn lezers vrijer om hun eigen ideeën over wat er beweerd wordt te vormen.

Waar komt de inspiratie voor de Scions vandaan? Is wat Sturgeon op de eerste pagina’s uitlegt de aanleiding, of zit er meer achter?

Het is zeker gebaseerd op Sturgeons honende toespraak en mijn historische onderzoek daaromtrent. Het is moeilijk om je aan het idee te onttrekken dat een groot deel van de menselijke geschiedenis draait om een piepkleine elite die iedereen om zich heen de dood in jaagt, zodat zij zich de heerser van dit of dat kunnen noemen, of om de wolhandel onder controle te krijgen, de aandelen van de wapenindustrie omhoog te jagen, of op een andere manier een klein persoonlijk voordeel of privilege uit de wereld te wringen, hoe zulke conflicten later ook met een religieus, ideologisch of nationalistisch sausje worden overgoten. Dat is een traditie die stamt uit tijden toen concepten als door god gegeven koningschap nog opgeld deden. Het leek me goed om een near future militair SF verhaal te schrijven, waarin die uitbuitende relatie centraal gepresenteerd werd.

De Scandinavische setting voelt erg realistisch aan. Heeft u het kasteel van Brahehus, het Vatternmeer en Stockholm bezocht?

Ik ben in Stockholm geweest en heb wel wat rondgereisd in Scandinavie, maar de meeste research heb ik online gedaan – gelukkig zijn plekken als Brahehus goed gedocumenteerd en Googlemaps is een goede vriend voor de auteur!

Ironclads heeft een nogal cynische blik op de mensheid en onze toekomst op korte termijn, zoals tot uitdrukking komt in de toestand in de USA en het lot van de UK na Brexit, de rijzende zeespiegel, oorlogen tussen bedrijven et cetera. Is dat ook wat u voorspelt of waar u voor vreest? Of is het een uitvergrote of zelfs parodische visie?

Toen ik het boek schreef, vond ik het een overdreven negatieve voorspelling over hoe dingen zouden kunnen gaan in de US en UK. Dat was voor de Brexit stemming en voor de Amerikaanse verkiezingen, dus ik verkeer nu in de oncomfortabele positie dat de wereld opgeschoven is richting de onaangename toekomst die ik beschreven heb. Een ‘cynische blik op de mensheid’, of in elk geval een pessimistische, is een terugkerend thema in mijn werk.

Op de opdrachtpagina bedankt u uw militaire adviseurs. Wat voor advies konden zij geven over de futuristische militaire conflicten in het boek?

Al mijn adviseurs dienen of hebben in het leger gediend en ze hebben operationele of tactische blunders die ik maakte gecorrigeerd. Ook hebben ze me de soldatenblik gegeven, over hoe het leven in uniform er uit ziet.

In 2016 was u in Nederland bij Border Sessions in Den Haag. Wat vond u van Nederland en komt u hier vaker?

Ik heb me zeer vermaakt op Border Sessions en ik was onder de indruk van Den Haag (wat ook zo’n beetje het enige stukje Nederland is dat ik gezien heb, helaas). Ik zou graag nog een keer terugkomen, of het nu is voor mijn schrijfwerk of gewoon om het land te bezoeken.

Heeft u plannen voor een vervolg op Ironclads? En is uw nieuwe boek Dogs of War in het zelfde universum gesitueerd?

Ik heb me inderdaad afgevraagd of ik die twee boeken in de zelfde wereld zou kunnen persen, maar dan had ik beide aan moeten passen op manieren die de verhalen geen goed zouden doen. Er is zeker ruimte voor een vervolg op Ironclads omdat de wereld die ik bedacht heb flink verder gaat dan wat ik in het boek heb laten zien, dus dat sluit ik niet uit.

U heeft naast novelles en romans ook veel korte verhalen geschreven en gepubliceerd. Waar geniet u meer van: het schrijven van een roman, een novelle of een verhaal? En wat voor aanpak heeft u voor de verschillende lengtes?

Ik denk dat de romanlengte mijn natuurlijke neiging is, al blijkt dat mijn SF meestal korter is dan mijn fantasy (het meeste van mijn novellelengte fictie is SF). Met alles wat langer is dan een echt kort verhaal (en zelfs daarbij soms), plan ik mijn werk van te voren, hoofdstuk voor hoofdstuk, gebeurtenis voor gebeurtenis. Hoe meer bladzijden het project bevat, hoe uitgebreider de planning, want er is zeker een limiet aan wat ik in mijn hoofd op een rijtje kan houden. Het is zeldzaam dat ik zomaar het diepe in spring. Natuurlijk betekent dat niet dat ik me altijd aan het plan houdt…

Wat zijn uw favoriete boeken? Kunt u een top vijf geven?

1. Soldier of the Mists – Gene Wolfe

2. Ash – Mary Gentle

3. The First Fifteen Lives of Harry August – Claire North

4. The Folk of the Air – Peter S Beagle

5. Gormenghast – Mervyn Peake

Alleen Gormenghast en De eerste vijftien levens van Harry August zijn in het Nederlands vertaald.