Alexandra Penrhyn Lowe: ‘Ik was een enorme rebelse tiener’

In het eerste deel Sevenster ontdekte hoofdpersonage Eveline dat zij de eeuwenoude gave van De Wachters heeft, waardoor ze geesten en demonen kan zien. In Wolfsbloed wordt zij door andere Wachters meegenomen naar Parijs, waar ze wordt ingewijd in het genootschap van De Levende Beenderen en waar ze haar krachten leert gebruiken.

Sevenster is geïnspireerd op het feit dat je moeder je altijd vertelde dat je absoluut geen glaasje mocht draaien. Heb je er wel ooit aan gedacht om het (lekker rebels) toch te doen? Of maakte je moeder zich voor niets zorgen en was het eigenlijk nooit in je opgekomen?
“Ik was een enorme rebelse tiener, ik heb mijn moeder heel veel hoofdpijn bezorgd omdat ik altijd veel te laat thuis kwam en stiekem van mijn balkon afklom om weer terug te gaan naar de kroeg. Maar wat het glaasje draaien betreft hoefde mijn moeder zich totaal geen zorgen te maken, want daar was ik veel te bang voor, dus geen haar op mijn hoofd die daaraan dacht. Jaren later, toen ik als zingende serveerster in een pand op het Spui werkte waar de geest van een neergeschoten Nazi zou rondspoken, stelde een collega bij de naborrel voor om hem op te roepen. Ze pakte een glas en zette het omgekeerd midden op tafel. Meteen voelde ik een koude windvlaag langs mijn kuiten trekken. Ik ben opgestaan en weggelopen en had kippenvel tot aan mijn kleine tenen, zo bang was ik. Ik ben trouwens helemaal voor ‘een beetje rebelleren’, maar glaasje draaien zou ik niemand willen aanraden, ik heb verhalen gehoord van vriendinnen die de naarste dingen hebben meegemaakt.”   

De geesten die Eveline kan zien blijven meestal hangen op dezelfde plek. Als je op de aarde zou achterblijven als geest, waar zie je jezelf dan ‘spoken’? Of waar zou je graag blijven spoken?
“Ik zou liever niet rondspoken, want het lijkt me heel verdrietig om ergens te zijn terwijl niemand je kan zien of horen en dat je niemand kan aanraken. Maar als het dan toch moet, dan maar in de bibliotheek van New York of in een andere fantastische bibliotheek. Dan kan ik lekker lezen en misschien mensen stiekem helpen met schrijven, of zelf nog een beetje schrijven, als ik nog een pen kan vasthouden.”  

Het begon in Sevenster natuurlijk bij het spelletje Truth or Dare. Ben je zelf meer van de truth of van de dare?
“Ik denk van de ‘dare’. Want lang niet iedereen verdient je vertrouwen om je geheimen aan te vertellen. En wat kan er nou misgaan met een ‘dare’?”  

Wanneer kunnen we een volgend deel in de serie verwachten?
“Ik hoop over iets meer dan een jaar, maar dat hangt van een aantal factoren af, ik ben op dit moment ook bezig met filmadaptaties van Vals en De Kick en ik weet ook niet hoeveel research nodig is. En het hangt er ook vanaf of het schrijven lekker gaat. Maar op dit moment ben ik erg productief en ik popel eerlijk gezegd om te beginnen.”

Wat staat Eveline verder nog te wachten?
“Een heleboel spannende dingen, maar het zou zonde zijn om dat nu al te vertellen.”  

Wat is voor jou belangrijk bij het schrijven van een boek? Is er iets wat je er altijd in kwijt wilt?
“Wat ik het allerbelangrijkste vind voor een jeugdverhaal is dat het best eng en naargeestig mag zijn, maar dat het tegelijkertijd wel zo leuk spannend is dat je als lezer het verlangen hebt om erbij te zijn. Ik ben gek op Harry Potter, maar ik had moeite met het uitlezen van het laatste deel, omdat ik het zo naar vond dat ik blij was dat ik in mijn stoel zat in plaats van in de magische wereld van Harry te zijn. Verder geloof ik niet zo in een vooropgezette moraal in een boek, omdat het dan al snel pathetisch of prekerig wordt, maar stiekem komen wel steeds dezelfde thema’s naar boven in alles wat ik schrijf, zoals moeite hebben met connectie maken, of een buitenbeentje zijn. Ik denk dat dat komt omdat ik op mijn vijfde van de Randstad naar Drenthe verhuisde en daar een beetje een vreemde eend in de bijt was.”  

Het Young Adult-genre is natuurlijk heel breed en misschien niet eens echt als één genre te beschrijven, maar wat maakt een boek volgens jou een echt YA-boek?
“Dat vind ik best een moeilijke vraag, het is inderdaad zo’n breed genre, alles wat tussen laken en servet-mensen betreft zou wel Young Adult kunnen zijn. Het heeft denk ik onder andere te maken met de leeftijd van de hoofdpersonen, in een YA boek zijn die denk ik meestal vijftien plus. Wat dat betreft zie ik Sevenster en Wolfsbloed ook niet als echte YA-boeken, want Eveline is nog niet oud genoeg en daardoor zijn de thema’s ook nog meer jeugd (zoals de eerste zoen). Maar daar heb ik bewust voor gekozen omdat ze op die manier ouder kan worden. De boeken van Mel Wallis de Vries vind ik bijvoorbeeld echt YA, omdat haar hoofdpersonen ouder zijn waardoor haar thema’s meestal ook volwassener zijn.”   

Wie zijn je YA-helden?
“Mijn grootste held is natuurlijk Holden Caulfield, de hoofdpersoon in The Catcher in the Rye van J.D. Salinger, een YA-boek avant la lettre. Ik kan het iedereen aanraden om te lezen! Verder heb ik heel veel respect voor Mel en ook voor Helen Vreeswijk, Carry Slee, Suzanne Collins, John Green… En de YA-serie van Carlos Ruiz Zafón is ook heel mooi, heel magisch.”  

Welk YA-boek zou je iedereen willen aanraden om te lezen?
“The Catcher in the Rye; The Hunger Games van Suzanne Collins;  Jij en Ik van Niccolò Ammaniti (alles van Ammaniti eigenlijk); De wereld van Sofie van Jostein Gaarder; The Fault in our Stars van John Green; in elk geval De Kick, maar ook andere boeken van Helen Vreeswijk; het hele oeuvre van Mel Wallis de Vries. Er zijn trouwens vast nog heel veel andere geweldige YA-boeken, maar ik lees al een paar jaar expres weinig in het genre omdat ik zo onbevangen mogelijk mijn boeken wil schrijven.”   

Wat voor soort YA-boek zou je graag nog eens willen lezen, bestaand of niet-bestaand?
“Bestaand: Mort van de helaas net overleden Terry Pratchett. Ik weet overigens niet of dit een YA-boek is, maar het ligt al heel lang op mijn nachtkastje. Niet bestaand heb ik wel een aantal ideeën, maar die hoop ik ooit een keer zelf te schrijven!”      


Benieuwd wat Hebban-recensente Carmen zelf van het boek vond? Lees dan hier haar bespreking!
De overige Blogtour-bijdragen staan hier voor je op een rijtje. 

Foto Alexandra Penrhyn Lowe: (c) Keke Keukelaar