Alice Feeney: ‘Ik denk heel lang na voordat ik begin met schrijven’
Er zitten twee kanten aan dit verhaal.
Jou en mij. Hij en zij.
Eén van ons is een leugenaar.
Wanneer er een vrouw wordt vermoord in Blackdown, een slaperig Brits plaatsje, is verslaggever Anna Andrews terughoudend als ze verslag moet doen over de zaak. Rechercheur Jack Harper vermoedt dat ze betrokken is bij de zaak, tot hij zelf een verdachte wordt in zijn eigen moordonderzoek…
Iemand vertelt niet de waarheid, en sommige geheimen zijn het waard om te bewaren.
In Hij & Zij vertel je één verhaal, letterlijk van twee kanten. Waarom heb je voor deze strakke vorm gekozen?
Er zijn altijd ten minste twee kanten aan een verhaal. Met behulp van deze structuur kon ik daar het meeste uithalen. Ons geheugen is niet altijd betrouwbaar en kan van ons allemaal een leugenaar maken. Maar Anna en Jack hebben allebei bewust geheimen. De lezer weet al vanaf het begin dat er twee kanten aan het verhaal zitten, maar ze weten nog niet wiens kant van het verhaal ze moeten geloven: die van hem of die van haar?
Het resultaat is een boek met een duidelijke structuur. Ben je ook gestructureerd te werk gegaan?
Ik ben een planner. Ik denk heel erg lang na over een verhaal voordat ik begin met schrijven. Ik werk de hele plot uit op een enorm groot bord voordat ik ook maar een letter op papier zet. Ik gebruik gekleurde kaarten voor personages en tijdlijnen. Nog voordat ik begin, weet ik al wat de structuur wordt en hoe het verhaal zal eindigen. Er is natuurlijk geen goede of slechte manier om te schrijven. Aan een roman beginnen zonder plan, voelt voor mij hetzelfde als aan een lange wandeling met de hond beginnen zonder plattegrond. Ik zou me de hele tijd alleen maar zorgen maken of ik de weg wel kan terugvinden, in plaats van te genieten van de wandeling.
Hoe ben je in eerste instantie op het idee gekomen voor dit boek?
Hij & Zij is het resultaat van twee verschillende boekideeën die al een tijdje door mijn hoofd spookten. Ik kan me de dag dat de twee ideeën samenkwamen nog precies herinneren. Iets had me erg van streek gemaakt. En als ik van streek ben, dan maak ik een lange wandeling met de hond om weer tot rust te komen. Dat deed ik die dag ook. We zaten bovenop een heuvel, zo’n acht kilometer van mijn huis, toen Hij & Zij als een kant-en-klaar idee in mijn hoofd kwam. Ik was zo enthousiast dat we bijna de hele weg naar huis zijn gerend, zodat ik het allemaal snel kon opschrijven. Hij & Zij was echt heel erg leuk om te schrijven en ik was vooral in mijn nopjes met de twist in het verhaal.
'Aan een roman beginnen zonder plan, voelt voor mij hetzelfde als aan een lange wandeling met de hond beginnen zonder plattegrond.'
Ik las een recensie waarin je de ‘queen of wild twists and clever misdirection’ genoemd werd. Plan je deze wendingen en misleiding ver van tevoren, of komen ze ook wel eens in je op tijdens het schrijven?
Dat is een aardige recensie! Grote plotwendingen heb ik bijna altijd al bedacht voordat ik begin met schrijven. Ik denk dat het erg moeilijk zou worden als ik dat niet zou doen, omdat ik broodkruimels en kleine hints voor de lezer moet achterlaten in het verhaal. Tijdens het schrijven zelf komen er altijd een of twee kleinere plotwendingen in mijn hoofd op. Het is altijd ontzettend leuk als dat gebeurt, het voelt bijna magisch!
Zonder te spoilen hoe het precies zit, maar ook in Hij & Zij kan de lezer een verrassende plotwending verwachten. Vonden je redacteuren - of jijzelf misschien - je plotwendingen soms té verrassend, of te ver uit de hand lopen?
Dat is een goede vraag. Schrijven is een eenzaam beroep. Ik praat met niemand over een boek totdat ik het volledig heb afgerond. Ik geloof dat het ongeluk brengt als ik dat wel zou doen. Ik weet dus nooit zeker of de plotwendingen goed werken, totdat iemand het boek leest. Mijn man is altijd mijn eerste lezer, daarna stuur ik het boek naar mijn agent. Op zijn beurt leest mijn agent het manuscript voordat het naar de uitgever gaat. Op basis van zijn ideeën en adviezen, herschrijf ik het boek nog één keer. Hij heeft me ook bij dit boek op een substantiële wijze geholpen met de wending en het is er veel beter door geworden. Ik heb erg veel geluk dat ik met de beste mensen in het vak kan werken, dus ik zou wel gek zijn als ik hun advies niet ter harte zou nemen.
Anna, het vrouwelijke personage, is verslaggever en presentator bij BBC News. Zelf ben je ook vijftien jaar lang een televisiejournalist en producer geweest. Heb je van Anna een journalist gemaakt omdat je het een beetje miste?
Ha, nee! Ik vond mijn baan bij de BBC geweldig, maar stiekem wilde ik al heel lang liever schrijver zijn. Schrijver is gewoon de beste baan die er maar bestaat. Als ik iedere ochtend mijn schrijfhuisje binnenstap, verdwijn ik als het ware in een andere wereld. Als de echte wereld te luidruchtig wordt, wat vaak gebeurt, dan voelt mijn schrijfhuisje als een veilige plek om me in terug te trekken. Ik ben vreselijk blij dat schrijven mijn baan is, ik ben er iedere dag dankbaar voor.
'Als ik iedere ochtend mijn schrijfhuisje binnenstap, verdwijn ik als het ware in een andere wereld.'
Wanneer, waarom en hoe ben je geswitcht van journalistiek naar fictie schrijven?
Ik denk dat ik altijd al graag verhalen vertelde. Als journalist vertelde ik waargebeurde verhalen, en als schrijver verzonnen verhalen. Toch lijken de twee banen erg op elkaar op allerlei vlakken: je moet plannen, verbeelden, je hebt empathie nodig, het is hard werken, je hebt deadlines, noem maar op. Kort nadat ik mijn eerste boekendeal sloot ben ik bij de BBC vertrokken. Dat was nog best wel eng en het hield een risico in, want ik nam ontslag van een goede baan. Hoewel het echte leven en afwijzing ons leren om bang te zijn, moet je de sprong in het diepe toch wagen als je iets echt heel graag wil.
Het mannelijke personage, Jack, is politierechercheur. Hoe heb je hem tot stand gebracht? Heb je veel onderzoek moeten doen naar recherchewerk?
Gelukkig kende ik iemand die bij de politie heeft gewerkt, dus diegene kon mij heel veel vertellen en helpen met het onderzoek. Als het gaat om Jacks persoonlijkheid, dan kennen we allemaal wel iemand zoals hij. Iemand die een leeftijd, of punt in het leven, heeft bereikt waarop hij de toekomst waar hij altijd van gedroomd heeft opgeeft. Soms vinden mensen de weg terug naar de persoon die ze graag hadden willen zijn, maar soms verliezen ze zichzelf en vinden ze zichzelf nooit meer terug.
Jack heeft inderdaad duidelijke interne conflicten. Maar ook Anna heeft erg veel meegemaakt in het leven. Dat maakt beide personages menselijk, maar het is ook allemaal wel veel. Hoe houd je ze in balans?
Tegen de tijd dat ik begon met schrijven, zaten Jack en Anne al heel erg lang in mijn hoofd. Daar heb ik ze goed leren kennen. Voor mij is het belangrijk om de wereld door hun ogen te gaan zien. En dat kan vaak een heel andere blik of perspectief opleveren dan ik gewend ben. Maar dat is het leuke van schrijver zijn: je kan een tijdje in iemand anders schoenen lopen. Maar het kan inderdaad ook veel worden, dus vaak is het een opluchting als ik het boek heb afgerond en weer gewoon in mijn eigen schoenen kan staan.
'Ik heb het scenario voor de film gelezen en ik kreeg tranen in mijn ogen van geluk!'
Met ieder hoofdstuk wissel je van personage en daarmee ook van gender. Is het eenvoudig voor je om zowel mannelijke als vrouwelijke personages te creëren?
Vroeger dacht ik altijd dat ik geen mannelijke personages zou kunnen schrijven, maar inmiddels beleef ik er plezier aan. Ik denk dat ‘t het beste is om stereotypen te vermijden. Mensen hebben namelijk veel meer overeenkomsten dan je misschien zou durven toegeven.
Van je eerste boek is een tv-serie gemaakt; Hij & Zij wordt verfilmd. Schrijf je al met het idee van filmadaptatie in je achterhoofd?
Hij & Zij was de eerste van mijn boeken waarvan ik dacht dat het misschien ook goed zou werken als film. Maar dat was dan niet iets waar ik tijdens het schrijven al rekening mee hield, of verwachtte dat het ook echt zou gebeuren. Ik heb het scenario voor de film gelezen en ik kreeg tranen in mijn ogen van geluk! De scenarioschrijver heeft echt fantastisch werk geleverd, het is echt heel erg goed. Ik kan niet wachten tot Anna en Jack tot leven komen op het witte doek. Ik mag mezelf gelukkig prijzen dat deze droom uitkomt.
In het Verenigd Koninkrijk komt alweer bijna een nieuw boek van je uit. Ben je al bezig met een daaropvolgend project? Ik ben bezig met de laatste edits in het boek dat in het Verenigd Koninkrijk volgend jaar uitkomt. Boeken schrijven voelt wel eens als tijdreizen, omdat er soms twee jaar verstrijkt tussen het moment dat ik een manuscript inlever en het moment dat ik het boek in handen heb. Het boek dat volgend jaar uitkomt, heeft me vijf jaar gekost om te schrijven. Het heeft voor mij nooit eerder zo lang geduurd om een boek af te ronden, dus het is daardoor een erg speciaal boek geworden. Ik ben er erg trots op.
Als schrijver zul je ongetwijfeld ook veel lezen. Wat is je ultieme leestip voor ons?
Wat een vraag! Er zijn zoveel geweldige boeken in de wereld, dat ik er niet één kan kiezen. And Then There Were None (vert. En toen waren er nog maar...)van Agatha Christie is een van mijn favoriete aller tijden. Een recenter boek dat ik erg goed vond, was The Last House on Needless Street van Catriona Ward.
Leesfragment
Wanneer er een moord plaatsvindt in een slaperig stadje, raken zowel journalist Anna Andrews als inspecteur Jack Harper erbij betrokken. Wie van hen vertelt de waarheid over deze zaak? Om alvast een tipje van de sluier op te lichten lees je hieronder een sneak preview van de proloog en de eerste twee hoofdstukken.
Winactie
Maken het interview met Alice Feeney en het leesfragment van Hij & zij je nieuwsgierig naar het boek? Hebban mag in samenwerking met uitgeverij A.W. Bruna vijf exemplaren van de thriller weggeven, vertaald door Catalien en Willem van Paassen. Ga via onderstaande knop naar de winactie en doe mee!
Auteursfoto via uitgeverij A.W. Bruna
