Alice Hoffman schrijft over branden in New York

Als kind was Alice Hoffman een fanatieke lezer die op die manier vluchtte uit de dagelijkse realitieit. Nu is ze een fanatieke auteur die boeken schrijft waarmee je kunt vluchten uit de dagelijkse realiteit. Ze had altijd een boek bij zich, overal, in de bus, in de rij voor de bioscoop.
De boeken die ze als kind het liefste las, lees ze nu nog steeds graag. Alles van Edward Eager, in het bijzonder Half Magic; de Borrowers serie; Mary Poppins en de sprookjes van Grimm. De thema’s uit deze sprookjes komen in veel van haar boeken terug.

In een interview op een Amerikaanse website van twee fictie-auteurs kreeg Alice Hoffman een compliment waar ze erg blij mee is: haar boeken worden sprookjes voor volwassenen genoemd, “een echo van een verhaal dat ons al eerder is verteld, maar dat we zijn vergeten. En toch is de magie heel subtiel.”

Alice Hoffman zei hierover dat ze nooit nadenkt over de magie in haar boeken, opeens is het er. Ze is van mening dat “sprookjes in psychologisch opzicht zeer scherpzinnige verhalen zijn die op een subtiele manier doordringen tot het hart en de ziel van de materie, versluierd zoals de waarheid versluierd kan zijn in een droom”.

Verweven met mijn leven

Alice Hoffman schreef op haar 21e haar eerste boek, Property of. Toen ze begon met schrijven had ze het idee dat ze zes maanden per jaar zou schrijven en in de andere helft van het jaar andere dingen zou kunnen doen. Op het moment dat ze eenmaal schrijfster was realiseerde ze zich al snel dat "je niet een schrijver kunt zijn gedurende een bepaalde afgebakende periode. Je bent er in of je bent er niet in. Je ben een schrijver of je bent het niet. Wanneer je er eenmaal eentje bent, kan je het niet meer stopzetten.”

“Op een bepaalde manier ben ik altijd aan het schrijven; er is geen moment dat ik niet werk…Ik heb geen schema. Ik begin het liefst ’s ochtends vroeg met werken. Voor mij is dat een geweldig tijdstip om te werken omdat er dan minder onderbrekingen zijn… Schrijven is voor mij verweven met mijn leven. Ik denk niet aan hoeveel uur ik geschreven heb. Ik ben niet meer zo gedisciplineerd als ik was, maar ik voel mij wel meer schrijver dan ooit. Toen ik ziek was (Alice Hoffman heeft een paar jaar geleden borstkanker gehad, red.) schreef ik terwijl ik bezig was. In wachtkamers, tijdens onderzoeken, zat ik midden in het boek dat ik aan het schrijven was, daarna ging ik gewoon naar huis en daar verder. Schrijven werkte als een soort reddingsvlot voor mij. Terwijl er verschrikkelijke dingen gebeurde, onderging ik het verschrikkelijke, maar zat ik ook midden in een boek.”

Branden in New York

Het museum voor zonderlinge zaken speelt zich af in New York in 1911. In dat jaar waren er twee grote branden in New York die een grote impact hadden. Bij een vlammenzee in de Triangle Factory, een kledingfabriek, kwamen 147 arbeiders om het leven. Een andere brand verwoestte op Coney Island, een groot pretpark. 

Alice Hoffman gebruikte deze twee branden als basis voor haar boek. Het oorspronkelijke plan was dat ze enkel over de brand in de kledingfabriek zou schrijven. Ze was hiervoor op het spoor gezet door een vriend, die in het onderwijs zit en haar had gevraagd of ze er een artikel over kon schrijven zodat kinderen dit stukje geschiedenis zouden leren kennen. 
Daarna kwam ze een essay tegen dat haar grootvader had geschreven over de brand. Hij was actief geweest bij de vakbond, de International Ladies’ Garment Workers’ Union. Haar grootvader schreef over zijn politieke omslagpunt lang geleden in Polen. Hij was toen 8 jaar, werkte op dat moment in een fabriek en hoorde dat de kinderen van de eigenaar van de fabriek zwommen in de vijver. Toen viel bij hem het kwartje: dit klopt niet. 

Vanuit deze herinnering van haar grootvader begon Alice Hoffman aan haar 29e roman, Het museum van zonderlinge zaken. Vervolgens ontdekte ze tijdens het onderzoek tot haar verbazing dat er nog een andere grote brand was geweest, namelijk die op Coney Island. 
Ze paste het verhaal aan zodat deze brand ook een plek in het boek kreeg. Hetzelfde gebeurde met de personages. Ze ging er van uit dat het boek vooral over Eddie zou gaan. Eddie die kleermaker was, maar liever fotografeert. Opeens dook Coralie op, zwemmend in de rivier.

Hierover zegt Alice Hoffman in een interview: “Het heeft iets magisch wanneer je kunst creeërt, deels is het gepland, maar een ander deel gebeurt gewoon.” 

Over Het museum van zonderlinge zaken

Coralie Sardie, een getalenteerde zwemster, treedt op als de Meermin in haar vaders Museum van Zonderlinge Zaken, een rariteitenshow, naast de Wolfman en het Vlindermeisje. Op een avond stuit ze op een aantrekkelijke jongeman die bij de Hudsonrivier in het maanlicht bomen aan het fotograferen is. 
De opvallende fotograaf is Eddie Cohen, een Russische immigrant die is weggelopen uit de Russisch orthodoxe gemeenschap in de Lower East Side, waar hij werkte als leerling-kleermaker. Terwijl Eddie in New York de verwoesting na de verdachte brand in de Triangle Factory fotografeert, raakt hij verstrikt in het verdachte mysterie achter de verdwijning van een jonge vrouw.

Hebban Feelgood Leesclub

De Hebban Feelgood Leesclub met Het museum van zonderlinge zaken is net begonnen. Je kunt helaas geen exemplaar meer winnen van dit boek, maar je kunt met je zelfgekochte exemplaar natuurlijk wel meedoen aan de discussierondes.

Klik hier voor meer informatie.

Bronnen: alicehofman.com, newsday.com, nytimes.com, writerunboxed.com, bostonglobe.com