Almar blogt: De Lijst (16)

Dit is een korte column. Er veel valt namelijk niet veel te melden. Volgens de uitgever ‘loopt het boek wel door’. Van een grote doorbraak is echter geen sprake. Twee weken geleden heb ik daarom een oproep gedaan om te helpen iets bijzonders te bedenken. Baanbrekende ideeën heeft dat nog niet opgeleverd.
Volgende week heb ik een afspraak bij de uitgever. Dan gaan we praten over mogelijke volgende projecten. We zullen echter ook stilstaan bij Het Ronde Huis. Wat is er goed gegaan, wat niet? En hebben we nu het maximale gedaan om het boek te verkopen?
Als voorbereiding heb ik gekeken wat de bestsellers van het moment zijn. Daarbij is het natuurlijk vooral interessant om te kijken of er boeken in staan die zich enigszins laten vergelijken met mijn eigen boeken. Dan blijkt dat een groot deel van de thrillers in de lijst om verschillende redenen afvalt:
1 Esther Verhoef , 2 Rosamund Lupton, 3 De Waal & Baantjer 4 Isabel Allende, 6 Rosamund Lupton, 7 Loes den Hollander, 9 Linda van Rijn, 10 Corine Hartman, 11 Saskia Noort, 12 Baantjer, 15 Suzanne Vermeer, 16 Patricia Cornwell, 17 Elizabeth George.
Blijven over als mogelijk vergelijkingsmateriaal:
5 Terry Hayes - Ik ben Pelgrim, 8 Erik Valeur - Het zevende kind, 13 Dan Brown - Inferno, 14 Clive Cussler en Graham Brown – Duivelspoort.
Van deze boeken heb ik alleen Inferno gelezen. Dan Brown en Cussler zijn vanwege hun status en vaste schare fans geen goed vergelijkingsmateriaal.
Van de andere twee vind ik Erik Valeur het meest interessant. Waarom is dat boek uitgegroeid tot een ware bestseller? De meningen over het boek lopen sterk uiteen. De algemene lijn is echter dat het een goed geschreven roman is met thrillerelementen. Het is in ieder geval geen makkelijk boek en bovendien erg dik. Bovendien was Valeur een totaal onbekende in Nederland. Waarom hebben zoveel mensen het boek gekocht? Is het de lof die hem in Scandinavië is toegezwaaid? Is het de kwaliteit van het geschrevene, de psychologische diepgang, het mooie taalgebruik? Is het het onderwerp? Is het de marketingstrategie van de uitgever, als daar tenminste sprake van was? Of is het bovenal een toevalstreffer dat dit boek boven komt drijven in de charts? Wie het weet mag het zeggen.
Ondertussen heb ik het gevoel dat dit wel eens de op één na laatste column zou kunnen zijn. Dat heeft twee redenen. De eerste is dat het onderwerp van mijn reeks, van manuscript naar bestseller, stagneert. De kans dat Het Ronde Huis een echte bestseller wordt, acht ik klein. Tot en met de Maand van het Spannende Boek blijven we ons best doen, maar hoeveel dat oplevert is de vraag.
Daarnaast ben ik wel een beetje moe van het najagen van mijn eigen succes. Als moderne schrijver ontkom je niet aan een mate van zelfpromotie. Ik vind dat op zich ook wel gezond. Je hebt je best gedaan om iets moois te maken en waarom zou je dan niet je best doen om het onder de aandacht van het publiek te brengen? Omdat het niet leuk is. Omdat het veel tijd kost. Omdat je daar een uitgever voor hebt. Omdat het promoten van je eigen boek niet goed voelt. Omdat het volgende boek wacht om geschreven te worden. Allemaal waar en niet waar. Over twee weken waarschijnlijk meer hierover.