Almar blogt: Het ei (1)

Het ei is gelegd. Op 30 juli stuurde ik een bestand met meer dan 100.000 woorden naar Marga, mijn uitgever bij Luitingh-Sijthoff. Ongeveer 24 uur later kreeg ik een mail terug met daarin de verheugende woorden: Almar! Het is geweldig.Vijf sterren. Het betekende dat het volgende boek in de eerste helft van 2014 kon verschijnen.

Ik ging meteen aan de slag om de losse eindjes van het manuscript af te hechten. Terwijl ik bezig was met die laatste 5.000 woorden gingen mijn gedachten al uit naar de volgende fasen. De correcties, de titel, de cover, de tekst voor de aanbiedingsfolder, de presentatie en uiteindelijk ook de verkoop.

Eerder dit jaar hadden we nagedacht over oorzaken voor de tegenvallende verkoop van Blauw Goud, toch goed voor de Diamanten Kogel. De evaluatie leverde geen harde conclusies op: ‘de verkoop van een boek is van zeer veel onvoorspelbare factoren afhankelijk.’ Toch namen we ons voor om de volgende keer meer tijd te nemen om het boek in de markt te zetten.

Eind vorige week kon ik het manuscript van Het Nieuwe Boek naar de redacteur sturen. Daarom heb ik nu, na het overleven van mijn jaarlijkse fietsweekend in Malmédy, mijn handen vrij om dat voornemen in daden om te zetten. Het Nieuwe Boek verschijnt maart 2014. We hebben dus meer dan een half jaar om de markt er op voor te bereiden.

En ik zal daar zelf energie in moeten steken. Hoe vaak hoor ik niet: ‘Jammer dat Almar zijn eigen boeken zo slecht promoot!’, ‘Waarom gebruikt hij de sociale media niet beter?’, ‘Hij schrijft over interessante onderwerpen, waarom geeft hij daar geen lezingen over?’ ‘Hij mag de wereld best zelf laten weten dat hij geweldige boeken schrijft!’ Daarbij word ik gewezen op collega-auteurs met honderden Facebook-vrienden, uitgebreide netwerken van ambassadeurs en tomeloze Twitter-energie. Van betrokken buitenstaanders krijg ik daarnaast steevast de tip om op te treden in De Wereld Draait Door.

Ik heb daar weinig op te zeggen. De mensen die vinden dat ik meer aan marketing moet doen hebben gelijk. Ik hou echter niet van zelfpromotie en vind in essentie dat het boek zelf de weg naar de lezer moet vinden. Bovendien heb ik weinig tijd. Het is goedbeschouwd een wonder dat ik, naast een volledige baan en een gezin, in acht jaar acht boeken heb geschreven. Dat kon alleen maar doordat ik alle overschietende tijd, aangevuld met zo nu en dan een week extra verlof, heb gebruikt voor het schrijven. Elke minuut die ik besteed aan Facebook, Twitter, blogs, lezingen en dergelijke kan ik niet schrijven. Als ik een lange avond vrij heb, besteed ik die liever aan het schrijven van 1000 woorden van een volgend boek dan aan het verstoppen van de digitale snelweg met mijn Twitterberichten.

Maar dat gaat allemaal niet meer op. Als ik een bestseller wil, zal ik alle mogelijke wegen moeten bewandelen. En dat ga ik dus doen. Ik log in op Twitter en zie dat mijn laatste tweet dateert van 2 juni. Dat kan beter.