Almar blogt: The End (17)

Afgelopen woensdag had ik 3 overleggen in 3 verschillende Amsterdamse horecagelegenheden:

• een lunch in Stanislavski met de uitgever;

• een bestuursvergadering van het Genootschap van Nederlandse Misdaadauteurs in Dauphine;

• een vergadering met de juryleden van de Schaduwprijs in Riva aan de Amstel.

Het was een fijne dag.

Voor het overleg met de uitgever had ik drie agendapunten voorbereid. De eerste twee waren:

Stand van zaken Het Ronde Huis:

• Aandacht papieren media: niet slecht. Haarlems Dagblad, Gooi- en Eemlander, AD, meerdere edities Weekkrant, Stentor, ...

• Aandacht internet: veel meer dan vorige boeken. Crimezone, Vrouwenthrillers, thrillerlezers, FOK, Spanningsblog, etc, etc.

• Waardering: goed tot zeer goed. Geen enkele negatieve recensie.

• Social Media: wat mij betreft maximaal.

• Verkoop: in ieder geval geen bestseller.

• Conclusie: er is op veel fronten het maximale gedaan. Heeft toch niet geleid tot doorbraak. Oorzaak?

Wat nog te doen met Het Ronde Huis:

• MaandvhSB: aanbieding BOL.com, VN-thrillergids, CPNB/GNM-actie Plaats Delict, verder?

• Lezingen: aantal via SSS = prima

• Social Media: op laag pitje doorgaan.

• Column Crimezone: stopt nu;

• België: Boekenbeurs? Actie LS
  
  

• Vertaling: stond in folder van Shared Stories voor Londen. Kan er meer gebeuren?

Conclusie: nog wel impuls te verwachten in MvhSB, maar beperkt.


Kort samengevat moesten we, onder het genot van een chique broodje kroket, onder ogen zien dat onze missie mislukt is. Hoewel we binnen de financiële kaders van de uitgever en de inspanningskaders van mezelf het ‘maximale’ hebben gedaan, komen de verkoopcijfers niet in de buurt van wat we in ons hoofd hadden. Dat is een teleurstelling.

Natuurlijk waren er best lichtpuntjes te zien in de context van de crisis in de boekenmarkt in het algemeen en die van de thrillers in het bijzonder. Maar dat veranderde niets aan onze gezamenlijke conclusie: het manuscript is geen bestseller geworden, maar we hebben gedaan wat in onze mogelijkheden lag.

En met die conclusie eindigt deze columnreeks.

Het derde punt voor het overleg met de uitgever was:


Wat verder?
Wat voor conclusie moet ik hier voor mijzelf aan verbinden? Heb ik als thrillerschrijver een toekomst? Moet ik mijn ambitie om zoveel boeken te verkopen dat ik ervan kan leven, laten varen?
Vijf jaar geleden zei de uitgever al dat die ambitie in Nederland niet realistisch is. Het voor zeer weinigen weggelegd om met alleen de verkoop van boeken een behoorlijk inkomen te genereren.
Mijn indrukken van de schrijverswereld om mij heen bevestigen dat. Ik ben niet jaloers op gelauwerde schrijvers die zich verplicht hebben om elke week een column in een krant te schrijven. Of voor 300 euro optreden in een achterafzaaltje van een of ander dorpshuis. Of schrijfcursussen geven. Of meedoen aan Sterren Springen.

Als ik fulltime schrijver word is dat om te schrijven. Niet om geld te verdienen met allerhande randverschijnselen. Mijn droom om fulltime schrijver te worden moet dus even de ijskast in. Een grote klap is dat niet.

Afgelopen acht jaar heb ik acht boeken gepubliceerd. Daarbij ben ik steeds meer belang gaan hechten het ‘succes’. Met Het Ronde Huis heb ik de grens voor mijzelf opgezocht. Veel meer dan een massale opkomst bij de wandeling in Nunspeet heeft dat niet opgeleverd.

Het voelt als een goed moment om de balans op te maken. Als het financiële succes ergens achter de horizon ligt, heb ik dan nog zin om te schrijven? Het antwoord daarop is simpelweg ja. Ideeën borrelen altijd en in de basis word ik gedreven door het creatieve proces. De drang om een verhaal te bedenken en dat op een spannende manier vorm te geven zit diep in mij verankerd. Er zal dus zeker een nieuw boek komen.

En ik heb al een schitterend project in mijn hoofd. Het afgelopen jaar heb ik daar tussen de bedrijven door al een start mee gemaakt. Hoe meer ik er over nadenk hoe mooier het wordt. Ook de uitgever reageerde enthousiast op de eerste schets. Hopelijk kan ik binnenkort een week vrijmaken om er aan te werken.

Daarmee komt er een einde aan mijn columnreeks. Dank voor het lezen. Dank voor de reacties. Sander, dank voor het plaatsen. Sander, succes met de doorstart van Crimezone. Dank iedereen. We zullen elkaar vast nog een keer ontmoeten.


Reactie Sander Verheijen, hoofdredacteur van deze site:
Almar, jij bedankt. Voor je openheid, voor de zeventien columns die je voor Crimezone schreef en die ons de mogelijkheid gaven met je mee te leven. De lezer heeft hiermee een ongekend eerlijk kijkje in de keuken van het uitgeefproces gekregen. Don't give up!