An Janssens: "Mijn karakter past goed bij mijn leven als auteur"

Wie is An Janssens als mens en als auteur?
An: "Dat is meteen een moeilijke vraag, want ik praat niet gemakkelijk over mezelf. Toevallig had ik onlangs het idee om een MBTI-test te doen met de personages uit mijn volgend boek, een psychologisch hulpmiddeltje om hun karakters beter te leren kennen. Als proef begon ik met mezelf, en de resultaten waren verbazend accuraat. Dit zijn enkele eigenschappen van mijn INFJ-profiel die helemaal bij me passen: 

Om meer over mij te weten te komen moet je de hele uitleg van het INFJ-profiel maar eens lezen, het klopt allemaal. Verder hecht ik uitzonderlijk veel belang aan familie, aan gelukkig zijn, mijn eigen pad volgen in plaats van datgene wat de maatschappij me opdringt, vrijheid om mijn eigen keuzes te maken.

Mijn karakter past goed bij mijn leven als auteur. Zelfs na die zoveelste correctieronde werk ik stevig door om mijn manuscript voor de deadline af te krijgen. Ik zoek naar zoveel mogelijk originaliteit in mijn verhalen en laat me niet afremmen door wat mensen verwachten van een fantasyboek. Het enige moeilijke aan het schrijfproces is leren omgaan met de kritiek van de redacteur. Ik kan nog steeds onmogelijk wijzigingen aanbrengen waar ik het niet mee eens ben. Gelukkig verwacht de redacteur dat ook niet.

Omdat ik zo gesloten ben (en ook wel een tikje verlegen) is het niet zo evident om contact te maken met mensen op beurzen of tijdens signeersessies, maar ik geniet wel enorm van die momenten en ik probeer mezelf daar te overstijgen en over mijn verlegenheid heen te stappen. Vooral wanneer de mensen die ik daar ontmoet contact blijven houden via Facebook of als ze op een volgende beurs weer langslopen, glunder ik van top tot teen."

Wat is er met jou allemaal gebeurd in de afgelopen twee jaar, sinds het winnen van de Luitingh Sijthoff en Magic Tales Schrijfwedstrijd?
An: "Is dat nog maar twee jaar geleden? Het lijkt al zoveel langer, want er is enorm veel gebeurd! Om te beginnen ben ik auteur geworden. Het heeft een hele tijd geduurd voordat ik mezelf zo durfde te noemen, tot na de publicatie van mijn tweede boek, maar ondertussen is het onderdeel van wie ik ben. Om dat te bevestigen heb een maand geleden de keuze gemaakt om halftijds te gaan werken als business analyst, zodat ik meer tijd heb voor het schrijven. Verdien ik met mijn boeken evenveel als met een halftijdse baan? Nee hoor, helemaal niet.

Om terug te komen op de vraag: ik heb in de voorbije twee jaar vooral veel geleerd over schrijven. Als je mijn huidige schrijfstijl en mijn manier om een boek aan te pakken vergelijkt met hoe het eraan toeging bij drakenkoningin, is het verschil hemelsbreed. Ik werk nu op voorhand de motivatie en het karakter van de personages uit, bepaal tot in het detail wat er in elk hoofdstuk zal gebeuren. Al die dingen leken me vroeger vrij saai en ik wou meteen aan het echte schrijven beginnen, maar eigenlijk is dat plannen op voorhand net zo leuk.

Verder heb ik in de afgelopen twee jaar weer twee grote reizen gemaakt, en elk daarvan heeft me veranderd. Door een paar maanden weg te zijn van huis, van het comfort en de veilige geborgenheid van mijn leven in België, besef ik beter wat er echt toe doet. Ik streef nog meer naar geluk, naar het vervullen van wat ik zie als mijn levensdoel (het beste boek schrijven dat ik in me heb!), naar beseffen dat het eigenlijk allemaal niet zo belangrijk is wanneer ik me ergens over opwind of stress heb."

An: "Op reis doe ik natuurlijk inspiratie op, maar dat komt dan eerder doordat ik zoveel tijd heb om na te denken dan door de trip zelf. Ik gebruik slechts weinig reiservaringen in mijn boeken, hoewel ik momenten die me erg hebben aangegrepen er wel in verwerk. Zo ben ik eens flauwgevallen door ziekte en uitputting tijdens een bergtocht in Pakistan. Het was een bizarre ervaring want ik weet nog precies wat ik ‘droomde’ toen ik buiten bewustzijn was en hoe ik besloot om terug te keren toen ik mijn vriend in paniek hoorde roepen. Die ervaring heb ik in Drakenkoningin gebruikt.

Verder haal ik natuurlijk inspiratie uit alles wat ik heb gelezen – bewust en onbewust. Bovendien verwerk ik dingen waarmee ik het moeilijk heb in mijn verhalen; dat is mijn manier om ermee om te gaan. Zo heb ik vorig jaar een kortverhaal geschreven, De vergeetput, waarin een moeder zo geobsedeerd raakt door de minnares van haar man dat ze zichzelf en haar kind vergeet. In het verhaal wordt ze vervloekt door een heks waardoor ze haar geheugen letterlijk verliest, maar dat staat symbool voor mensen die door een vechtscheiding gaan en hun kinderen daarvan de dupe laten worden. Het is vergezocht en niemand hoeft die link door te hebben, maar voor mezelf is hij er wel."

An: "De reisplannen worden altijd last-minute gemaakt, dus ik kan nog niet zeggen wanneer ik weer weg ben. De laatste tijd doen we (‘we’ zijn mijn vriend en ik) één reis per jaar, dus dat is inderdaad veel. Ik neem me altijd voor om de reis wat korter te houden – twee maanden lijkt me ideaal want daarna krijg ik heimwee – maar omdat we zo ver gaan is dat niet haalbaar. Op de motor van België naar Indië (zonder veel voorbereiding), dat haal je niet op twee maand. Misschien kom ik volgend jaar eens aan zo’n ‘korte’ reis toe.

Ik heb wel nagedacht over het schrijven van een reisboek, maar ik heb nog zoveel fantasyverhalen in mijn hoofd die eerst moeten worden verteld... nee, ik denk niet dat mijn reiservaringen ooit aan het papier zullen worden toevertrouwd."

An: "Ik was eerst niet van plan om draken in mijn boeken te gebruiken, want ik was ze zelf eigenlijk beu! Oorspronkelijk wou ik met een soort magische ijsberen werken, maar langzaamaan groeide het besef dat draken gewoon beter bij het verhaal pasten. Ze zijn onvoorstelbaar sterk, koppig, trouw en boven alles indrukwekkend. Bovendien zijn er weinig andere wezens die zo tot de fantasie spreken.

Wat er anders is aan mijn draken kan ik niet zeggen zonder een belangrijke plottwist in Drakenkoningin te verraden; ik kan alleen maar weggeven dat ik er iets mee doe dat ik nog nergens anders ben tegengekomen. Hoewel draken veel worden gebruikt in fantasyboeken had ik altijd het gevoel dat er meer mee kon worden gedaan. Vaak moet je een half boek wachten tot ze eindelijk aan bod komen en achteraf weet je er nog steeds niets over. Draken blijven vaak mysterieus en onvatbaar. In mijn boeken is dat niet het geval; je leert ze helemaal kennen.

Maar als je houdt van échte fantasy, van sterke vrouwelijke personages, van onverwachte wendingen dan maakt het eigenlijk niet zoveel uit of er nu draken in voorkomen of ijsberen. Het gaat om het verhaal, om de personages, om de held en haar strijd."

1. De naam van de wind (Patrick Rothfuss)

Mijn favorietenlijst is heel lang onveranderd gebleven, tot ik het debuut van Rothfuss eerder dit jaar ontdekte. Absoluut het beste boek ooit.

2. Zeven Wateren 1: Dochter van het woud (Juliet Marillier)

Hoe vaak ik deze ook herlees, elke keer ben ik weer verrast door hoe prachtig hij is.

3. De eerste wet van de magie - Zwaard der waarheid (Terry Goodkind)

Klassieke fantasy op zijn best.

4. Poort Des Doods 2: Elfenster (Weis & Hickman)

De eerste ‘volwassenen-fantasy’ die ik heb gelezen (al was ik toen nog lang niet volwassen). De hele reeks is schitterend, maar Elfenster heeft net dat beetje meer dan de andere delen.

5. Elfquest (Wendy and Richard Pini)

Ik speel even vals en gooi er een stripreeks tussen (excuseer, graphic novel). Elfquest moet qua verhaal niet onderdoen voor een roman en je krijgt er de prachtige tekeningen bovenop.

Je merkt het, er zitten veel oudjes in mijn lijst. Dat is niet om nostalgische redenen en ook niet omdat ik ‘tegenwoordig gewoonweg geen tijd meer heb om te lezen’, zoals je schrijvers zo vaak hoort zeggen. (Tijd om te lezen is niet iets wat je hebt, het is iets wat je maakt. Zeker als schrijver is het belangrijk om veel te lezen, al was het maar om niet te denken dat je met iets origineels afkomt dat eigenlijk al uitgebreid is behandeld.) Maar ik wijk af. Wat ik wou zeggen is dat ik bovenstaande reeksen af en toe herlees en ik ze gewoon beter blijf vinden dan b.v. Het lied van ijs en vuur (om maar een kleintje te noemen). 

Er zit uitsluitend fantasy in mijn top 5, hoewel ik ook graag thrillers en detectives lees. Fantasy maakt nu eenmaal meer indruk op me dan om het even welk ander genre. De rijkheid van een verzonnen wereld, van dingen die de verbeelding van een gemiddeld mens overstijgen, kan nooit door een realistisch boek worden geëvenaard.