Interview /
Anja Feliers: op weg naar boek tien
DRUK
Voor Laat me los maar ter sprake kan komen, vertelt Anja eerst over haar volgende boek. Dat moet half juni worden ingeleverd zodat het in september kan verschijnen. Iedereen in haar huis is een tijdje ziek geweest waardoor ze een flinke achterstand in haar planning heeft opgelopen. Het is Anja’s planning om de komende maanden elke week zo’n 8500 woorden te schrijven aan haar nieuwe thriller. Voor het boek zelf gaat ze uit van een eerste basisidee en daar duikt ze vervolgens dieper in om te kijken wat ze er allemaal mee kan. Hier neemt ze echt de tijd voor zodat het idee beter en beter kan worden.
Het echte einde van haar boeken staat nog niet vast als ze begint te schrijven. Anja weet dan al wel wie het gedaan heeft, waarom en hoe. Dat zijn voor haar de belangrijkste vragen. Maar hoe het einde van het verhaal precies zal verlopen, dat merkt ze pas bij het schrijven zelf. Personages doen dingen die bij hen passen en soms ook wordt Anja daarin verrast als ze het overnemen en dingen doen die ze niet verwacht of gepland had.
Op Anja’s Facebookpagina zijn al regelmatig berichtjes te lezen over covervoorstellen voor haar nieuwe boek. En dat terwijl ze nog flink aan het schrijven is. ‘De cover leeft bij mij al vanaf het moment dat ik een basisidee voor een nieuw boek krijg. Ik leg voor mijn romans altijd de vraag bij de uitgeverij neer dat ik het liefst een sterke vrouw op de cover wil zien. Ik wil iemand die iets meegeeft door de pose of haar blik, waardoor je meteen sterke emoties voelt.’ Uitgeverij Manteau houdt rekening met haar wensen en de schrijfster is hier duidelijk erg gelukkig mee. ‘We zitten echt op dezelfde golflengte. Ze begrijpen dat ik het liefst een vrouw op de foto wil omdat ik echte vrouwenthrillers schrijf.’ De titel voor haar volgende boek is nog niet bekend, maar desgevraagd wil ze me speciaal voor Crimezone de primeur geven. ‘De titel van mijn volgende thriller wordt Gebroken.’
LAAT ME LOS
Het idee voor Laat me los ontstond eigenlijk vanuit haar vorige thriller Hou van mij! Anja wilde graag weer iets doen met psychologe Kathleen en heeft bewust gezocht naar een mogelijkheid om haar opnieuw te gebruiken. Het is voor Anja belangrijk om alledaagse mensen en situaties in haar boeken te stoppen. Dingen die iedereen zou kunnen overkomen. ‘Ik lees graag boeken zoals die van Saskia Noort, Nicci French en Esther Verhoef waarin gewone mensen een belangrijke rol spelen. Zelf heb ik niet zo veel voeling met rechercheurs en politieagenten en dat is dus ook niet wat ik wil schrijven.
Ik ben op zoek gegaan naar een leuker personage waarmee ik voeling heb en ontmoette tijdens mijn researchperiode een vrouwelijk psychologe. Ik heb met haar informatie het personage Kathleen gecreëerd en dat bevalt erg goed. Ook in mijn volgende boek zal Kathleen terugkomen en ik denk dat ik nog wel even met haar vooruit kan. Het wordt dus een soort serie, met los van elkaar te lezen delen.’
Daarnaast fascineren oude huizen de schrijfster en heeft ze dit gegeven gebruikt voor Laat me los. ‘Oude huizen dragen geheimen in zich over de vorige bewoners. Ook zag ik heel duidelijk een boomhut voor me en vanuit daar vormde zich het idee dat er een mysterie had plaatsgevonden dat iets met zo’n boomhut te maken had.’
OUD-REKEM
Laat me los speelt zich af in het Belgische grensgebied rondom Rekem, waar de auteur zelf ook is opgegroeid en nog steeds woont. Anja maakte heel bewust de keuze om het verhaal grotendeels in Oud-Rekem te laten afspelen. Ze groeide zelf op in Rekem en het historische Oud-Rekem was een gebied waar ze als kind echt niet naartoe mocht; het was een verpauperde en zelfs lugubere buurt. ‘Mijn ouders waarschuwden ons vroeger daar niet naar toe te gaan en zeiden dingen als ‘daar wonen mensen die het niet goed met je voor hebben.’
Oud-Rekem heeft sindsdien een fenomenale verandering ondergaan. De huizen zijn opgekocht en opgeknapt, veelal door Nederlanders die niet in Maastricht wilden wonen, er zijn cafés en brasserietjes en het kasteel is gerenoveerd. Oud-Rekem werd zelfs uitgeroepen tot het mooiste dorp van Vlaanderen. ‘Toen ik thrillers ging schrijven wist ik meteen dat ze zich hier zouden afspelen. Een dorp dat het van zo’n verpauperde staat had geschopt tot het mooiste dorp en nu een plek is waar de huizen onbetaalbaar zijn. Dat intrigeerde mij enorm. Er is stof genoeg tot schrijven als er zo’n rijk en duister verleden is.’
Het verhaal had zich volgens Anja niet echt ergens anders kunnen afspelen. Zeker niet in het Franstalige gedeelte van België. ‘Ik heb weinig voeling met Franstaligen. Dat komt denk ik omdat ik ben opgegroeid met Nederlanders, veel van hen wonen over de grens, we zitten bij elkaar op school. Als mijn ouders en grootouders ons meenamen naar de stad, dan gingen we naar Maastricht. Een ramp in Nederland raakt mij meer dan een ramp in Wallonië. Het voelt gewoon dichterbij. Ik kan het niet echt rationeel verklaren want Tongeren ligt hier niet ver vandaan en daar wordt ook Frans gesproken. Maar toch zal ik altijd liever naar Maastricht gaan.’
AFSCHEID
Een belangrijk thema van Laat me los is afscheid nemen en dan vooral hoe moeilijk het is als je nooit de kans hebt gehad om echt afscheid te nemen van iemand. Een thema dat ook in Anja’s debuut Donkere kamers speelt. Dit boek beschrijft hoe een twaalfjarige haar leven ziet veranderen als haar moeder plotseling sterft, een verhaal dat op haar eigen leven is gebaseerd. ‘Ik zal het altijd met me meedragen wat er vroeger gebeurd is. Ik wist dat mijn moeder ziek was, maar had geen enkel idee dat het zo ernstig was. Het was een enorme schok dat ze zomaar ineens overleed. Deze angst, dat mensen zomaar weg kunnen vallen zonder dat je afscheid hebt kunnen nemen, zal nooit meer weggaan. Ik heb die angst nog steeds, als moeder, als vrouw, als vriendin, en dat is echt een stukje Anja Feliers dat je in mijn boeken terug kunt vinden.’
Het is een thema dat haar blijft bezighouden en daarom is het zo aanwezig in haar werk. Ze verwacht niet dat het schrijven hierover haar helpt om de angst te verwerken, maar denkt wel dat veel lezers zich hierin zullen herkennen. Anja’s kinderen zijn inmiddels 13 en 17 en de schrijfster moet zich regelmatig echt inhouden om niet meteen te bellen of sms’en als ze tien minuten later zijn dan ze verwacht.
Anja vindt veel steun in een bijzondere hoek: pop-icoon Madonna. ‘Het klinkt misschien raar, maar ik ben met haar opgegroeid en zie haar echt een beetje als rolmodel. Madonna’s moeder is ook op jonge leeftijd overleden en zij is ondanks wat ze heeft meegemaakt opgegroeid tot een hele krachtige vrouw. Ik zag de video van haar lied ‘Oh Father’ en daar herkende ik zo veel in. Ook haar biografie heb ik gelezen en ik kan niets dan bewondering voor haar hebben. Ondanks alles staat ze daar toch maar en ik haal daar heel veel inspiratie uit, ze heeft haar emoties juist gebruikt om verder te komen.’
SCHRIJVEN
Anja Feliers heeft inmiddels negen boeken op haar naam staan. Het schrijven wordt daar niet gemakkelijker door, integendeel, ze wordt steeds kritischer op zichzelf. ‘Als ik nu terugkijk naar mijn oudere boeken zie ik toch dingen die ik nu anders had gedaan en dan wilde ik dat ik daar meer tijd voor had genomen. Maar dat is toch moeilijk met deadline. Ik vraag soms wel meer tijd aan de uitgever, zelfs als zij al tevreden zijn met wat ik heb ingeleverd. Het loslaten van een verhaal vind ik altijd moeilijk.’ Anja wil graag kritische lezers die haar goed onderbouwd commentaar geven voor een manuscript naar de uitgever gaat. Juist om die reden maakt ze nu gebruik van Diana Bokkinga als proeflezer. ‘ Ik liet mijn boeken altijd wel lezen aan wat mensen uit de buurt, maar die vinden het al snel goed. Diana is nu ook voor zichzelf begonnen hierin, zij helpt me echt om een boek beter te maken. Ik heb bijvoorbeeld de neiging om dingen nogal eens te herhalen en zij heeft me laten zien dat het ook wel duidelijk is als ik het minder vaak benadruk.’
De auteur is heel stellig in wat ze met haar schrijfwerk hoopt te bereiken. ‘Ik hoop vooral dat de emoties in mijn verhaal opvallen bij de lezer; dat die overtuigend, herkenbaar en meeslepend zijn. Als ik dat voor elkaar krijg bij de lezer dan heb ik het goed gedaan.’
Anja schrijft zowel romans voor volwassenen als jeugdboeken. ‘De laatste jaren gaat mijn voorkeur toch meer uit naar het schrijven voor volwassen. Ik kan daar veel meer in kwijt. Als ik een jeugdboek schrijf, hoor ik toch snel van de uitgever dat ik thema’s en taal gebruik die meer voor volwassenen is en die stukken moet ik dan aanpassen.’ Ondanks deze voorkeur blijkt er ook een jeugdboek in de planning te staan. ‘Er ligt hier ook een jeugdboek op de plank dat ik al voor een groot deel geschreven heb, dat had eigenlijk ook dit jaar moeten verschijnen maar door de drukte hier zal dat waarschijnlijk pas het voorjaar van 2014 worden.’
WERKRITME
Anja werkt halftijds als lerares op een middelbare school. Ze geeft Nederlands en Geschiedenis. Op dinsdag en donderdag, haar vrije dagen, doet ze alles wat met boeken te maken heeft zoals schrijven en interviews geven. Op de andere dagen is ze met school bezig. Daarnaast slokt haar gezin natuurlijk de nodige tijd op. Haar gezin leest al haar werk en steunt haar ook in haar carrière als schrijfster. Als er een belangrijke deadline is, proberen ze haar ook enkele uren met rust te laten. Anja’s dochters gaven wel eerlijk toe dat ze wel wat moeite hadden met de erotiek die Anja in haar laatste Young Adultboek gestopt heeft. Dat lezen ze toch liever niet van hun moeder.
Anja is redelijk actief op sociale media en Facebook en ze vindt dit erg leuk. ‘Het is wel aardig wat werk, maar het levert best veel interactie op met lezers. Ook heb ik bijvoorbeeld Linda Jansma leren kennen, waar ik nu leuk contact mee heb. Het is zeker een goede manier om je te helpen om wat meer op te vallen als auteur. Maar ik denk dat het wel belangrijk om je aanwezigheid vol te houden. Het werkt ook wel verslavend om elke dag even te checken of iemand een reactie heeft achtergelaten. Ik zou niet meer zonder willen, maar moet wel opletten dat ik niet teveel tijd kwijt ben.’
Met 'Verleid me' werd Anja Feliers genomineerd voor de Crimezone Thriller Award in de categorie debuut. Ze eindigde als derde, achter S.J. Watson ('Voor ik ga slapen') en Peter Buwalda ('Bonita Avenue')
Anja hoopt voor de toekomst vooral op meer bekendheid in Nederland. ‘Nederland kent een mooi aantal goede vrouwelijke thrillerauteurs. Ik hoop dat ik binnenkort ook in dat rijtje wordt genoemd.’
Tot slot heeft ze nog een boodschap voor alle Crimezone-lezers: ‘ Het was een enorme eer om in 2011 met Verleid me genomineerd te worden in de categorie debuut voor de Crimezone Awards en de derde plaats te behalen. Ik hoop dat ik in de toekomst vaker een nominatie mag ontvangen!’
