Anne - een heftig en emotioneel, maar mooi en belangrijk boek
Dit eindverslag is geschreven door leesclubcoördinator Laura
Het boek
Op vrijdag 29 september 2017 verdwijnt Anne Faber tijdens een fietstocht in de bossen bij Soest. Familie en vrienden zetten een grootscheepse zoekactie op touw, samen met de politie en het leger. Dertien dagen lang houdt de vermissing heel Nederland in zijn greep.
Dit boek is het verslag van die intense zoektocht en de nasleep ervan, gebaseerd op de getuigenissen van betrokkenen. Van de eerste aangifte van vermissing op die bewuste vrijdagavond tot de vondst van Annes jas in de bossen enkele dagen later, van de aanhouding van de dader tot de rechtszaak die volgde. Door zich maandenlang op te sluiten na de gruwelijke gebeurtenis met zijn nichtje Anne, beschreef (oom) Hans Faber in een persoonlijk verslag wat er vanaf de avond van haar vermissing allemaal is gebeurd. Het nawoord van Anne: kroniek van een zoektocht werd geschreven door Wim Faber, de vader van Anne. Het boek is een signaal om te laten zien dat deze zaak na het hoger beroep van Michael P. ook nog niet vergeten mag worden.
De leesclub
Tijdens de leesclubdiscussie hebben we het gehad over het feit dat we voorafgaand aan het lezen van het boek al weten dat Anne’s vermissing geen goede afloop kent en welke impact dat op de leeservaring heeft gehad. Natasha denkt dat het wel invloed heeft gehad. Tijdens het lezen over de zoektocht heeft ze bijvoorbeeld niet op het puntje van haar stoel gelezen vanwege de afloop. Eva moest zichzelf er daarentegen soms aan herinneren dat het niet goed zou aflopen. Enkele andere lezers herkenden dat gevoel.
Daarna hebben we het gehad over de opbouw van het boek. Het boek is opgedeeld in drie delen, de zoektocht, het afscheid en de nasleep, welke delen door Hans Faber zijn geschreven. Het boek wordt afgesloten met een nawoord van de vader van Anne, Wim Faber. Sabine vond de hoofdstukindeling overzichtelijk. Het boek werd daardoor echt in delen verdeeld, waardoor je je kon concentreren op de zoektocht, het afscheid en het juridische proces. Joeba vond het fijn dat het nawoord apart stond van de rest van het boek, aangezien de schrijfstijl van Wim best verschilde van die van Hans.
Aan de schrijfstijl van Hans kon je volgens een aantal deelnemers merken dat hij journalist is geweest. Als ik niet wist dat het de oom van Anne was, die dit schreef, had ik het niet echt gemerkt dat hij zo nauw betrokken was, aldus Miranda. Jacqueline vond het nawoord van Wim echter minder gemakkelijk om te lezen, daar moest ze de tekst wel een aantal keer teruglezen. Dat had er wellicht ook mee te maken dat Wim veel schrijft over de juridische aspecten van de zaak en over het Nederlandse strafrechtstelsel in het algemeen. Ook Yvonne vond de juridische delen moeilijk te volgen, maar desondanks vond ze het wel belangrijk dat die in het boek verwerkt waren om het een en ander duidelijk te maken over hoe het rechtssysteem in elkaar zit. Mary vond het nawoord van Wim een extra dimensie aan het verhaal geven en is van mening dat hij Nederland een dienst heeft bewezen met zijn onderzoek, dat voor hem een enorme emotionele lading moet hebben gehad.
Ook hebben we het gehad over de emoties die het boek heeft opgeroepen. Als in het leesclubcafé de eerste indrukken worden gedeeld, blijkt al gauw dat het boek veel emoties losmaakt. Voor Francine valt het boek wat emoties betreft in twee delen uiteen, namelijk het door Hans geschreven deel en het nawoord van Wim. Het nawoord liet haar het grote verdriet voelen van een ouder wanneer een kind niet thuiskomt en er besef is dat zij nooit meer terugkomt. Verdriet is de meest genoemde emotie, maar Antoinette merkt op dat er naast verdriet zoveel meer emoties in het verhaal zit; ongeloof, onmacht, frustratie, onzekerheid, saamhorigheid en liefde. Jolanda vond dat er wel een balans zat in de emotionele en minder emotionele delen, wat af en toe zorgde voor een adempauze.
Marion merkt op dat het boek haar voor altijd bij zal blijven. Francisca is de saamhorigheid en verbondenheid die de familie, vrienden en bekenden lieten zien tijdens de zoektocht het meest bijgebleven. Ook voor Anne was verbinding het belangrijkste thema. Uit alle narigheid die omtrent Anne Faber speelt en heeft gespeeld, is immers ook heel veel moois voortgekomen: de verbintenis tussen alle mensen die zo intensief naar haar hebben gezocht. Ineke vond het boek erg emotioneel om te lezen en hoopt dat het boek een bijdrage kan leveren aan een veiligere samenleving. Ze is van mening dat iedereen in Nederland dit boek zou moeten lezen.
De verwachtingen en het eindoordeel
Vrijwel alle deelnemers verwachtten een intense en emotionele leeservaring. Marina verwachtte een relaas van een verdwijning waarin zowel het juridische als emotionele aspect aan bod kwam, en die verwachtingen zijn waargemaakt. Voor Willeke heeft het boek meer dan aan haar verwachtingen voldaan, ze zou het boek zeker aan anderen aanraden. Ook de verwachtingen van de overige lezers zijn grotendeels uitgekomen of zelfs overtroffen. Jeanet zou het boek echter niet zomaar aanraden en merkt op dat het onderwerp wel iemands interesse moet hebben en vindt het boek daardoor niet voor iedereen geschikt.
Meer non-fictie Hebban Leesclubs
De ontembare vrouw van Clarissa Pinkola Estés (4.1*): 'De leesclubervaring werd beschreven als: Met recht bijzonder! (Nicole), een warme douche (Marjan), Het was een ware verrijking voor de leeservaring (Saar), stimulerend en boeiend (Yves). Een warm bad waarin iedereen met respect naar elkaar heeft gereageerd (Ibolya), Ik vond het heel fijn om te lezen hoe anderen dit boek ervaren (Pioen), Een inspirerende leesclub (Miranda), Een heel bijzondere leesclub (Marina), Een heel bijzondere leesclub, ook omdat het een zo lange looptijd heeft gehad. (Harriet), Inderdaad erg bijzonder. Ik vond de opzet enorm fijn (Petra), Een mooie leesclub (Aurora), Ik vond vooral de aanpak van deze leesclubs anders dan andere (Malivai), en Leerzaam en bijzonder (Marieke).'
Beautiful Boy van David Sheff (3.9*): 'De vele technische details en aspecten aan het boek waren voor veel lezers een verrassing. Velen verwachtten een meeslepend, persoonlijk en heftig verhaal en in dat opzicht zijn de verwachtingen voor de meeste lezers zeker uitgekomen. Kleine tegenvallers die genoemd werden zijn de ‘Amerikaansheid’ van het boek en de onduidelijkheid over het genre; is het non-fictie, is het een autobiografie, is het een roman of is het alle drie? Stéfanie: “Ik had vrij positieve verwachtingen bij het boek (interessant, informerend) en een negatieve (‘Amerikaans’) en die zijn eigenlijk allemaal uitgekomen.”'
Een Hebban Leesclub - hoe werkt dat precies?
Lopende leesclubinschrijvingen
