Antonio Hill: ‘Ik wist altijd al dat ik een thriller zou gaan schrijven’

Hill: "Mijn uitgever nam het manuscript mee naar de boekenbeurs in Torino en verkocht het direct aan zeven landen. Ik wist niet wat ik hoorde… Ja, ik wist wel dat ze het mee zouden nemen, maar niet dat ze het ook écht zouden verkopen." Hij lacht. "Ik denk dat het ervoor heeft gezorgd dat er ook bij mijn Spaanse uitgever meer vertrouwen kwam. De eerste oplage werd direct bijgesteld naar 65.000 exemplaren. Dat zijn veel boeken!"

Inmiddels werden er in Spanje meer dan 100.000 boeken verkocht. En zal het boek in de komende maanden verschijnen in 17 landen.

Antonio Hill is opgeleid als psycholoog, maar hij werkt al jaren bij een uitgeverij als assistent-redacteur. Daarnaast vertaalt hij literaire romans, waaronder de boeken van Jonathan Safran Foer en Dave Eggers. Maar hij is altijd een groot liefhebber van thrillers geweest. Er was voor Hill dan ook geen enkele twijfel wat voor soort boek hij zou gaan schrijven, want dat hij zelf ooit een boek zou schrijven dat stond vast.

Hill: “Ik wist altijd al dat ik een thriller zou gaan schrijven. Ik houd van het genre, maar ik dacht ook dat het eenvoudiger zou zijn. Als je eenmaal een goede plot hebt, dan heb je de kapstok voor je verhaal.”

Een goede plot was er duidelijk, want Dodelijke zomer zit behoorlijk ingenieus in elkaar.

Hill: “Ik heb niet alles van tevoren uitgedacht. Dan wordt het schrijven ervan een beetje saai. Maar je moet natuurlijk wel weten wie er door wie vermoord wordt, om het überhaupt te kunnen verbergen.”

Hill: “Ik houd van al mijn personages, zelfs de foute. Je moet op een of andere manier van allemaal houden om het geloofwaardig te maken. Ik wilde niet een standaard “bad guy” die door en door slecht is. Kijk, als ik een thriller lees en op het einde blijkt de dader een psychopaat te zijn… Dat vind ik te gemakkelijk. Het is natuurlijk heel Amerikaans en hier in Barcelona zie ik dat niet gebeuren. Er zullen vast ook psychopaten zijn, maar niemand zou het geloven. Mijn doel met Dodelijke zomer, maar ook mijn volgende roman, was om te schrijven over gewone mensen die betrokken raken bij een misdaad. Ze maken een verkeerde keuze en zullen ermee moeten leren leven. Het gewone leven kan namelijk best interessant zijn, zeker wanneer er iets ongewoons gebeurd is.”


ALLESBEHALVE PERFECT
Een van de opmerkelijkste personages is natuurlijk inspecteur Héctor Salgado. Een beetje ruwe bolster, blanke pit. Hij is geen Spanjaard, maar een Argentijn.

Hill: “Héctor is onbetwist de hoofdpersoon, maar eigenlijk zijn in Dodelijke zomer een aantal personages even belangrijk. Ik wilde het verhaal niet alleen vanuit hem vertellen, dat zou saai worden. Maar Héctor is wel een interessant personage. Hij is allesbehalve perfect, maar hij weet dat tenminste. En hij draagt een schuld met zich mee. Hij heeft iets gedaan waarvan hij wist dat het heel erg fout was.”

Maar waarom geen Spanjaard?

Hill: “Ik wilde de ruimte creëren om als een outsider naar de stad en zijn inwoners te kunnen kijken, maar uiteindelijk woont Héctor al twintig jaar in de stad en ging dat idee niet helemaal meer op. Bottom line staat hij er wel alleen voor. Hij heeft geen familie in Spanje. Zijn enige broer woont in Argentinië, dus het enige wat hij heeft is zijn ex-vrouw en kind. En zijn conflicten. Dat drijft hem tot wat hij is. Achteraf had hij net zo goed een Spanjaard kunnen zijn, maar hij was al een Argentijn…”

VOOR MIJ IS BARCELONA HELEMAAL NIET ZO BELANGRIJK
In Nederland wordt in de marketing het zwaartepunt gelegd op de stad Barcelona, maar wat opvalt als je het boek leest is eigenlijk dat het elke stad in Europa zou kunnen zijn.

Hill: “Dat was ook eigenlijk de bedoeling. Voor mij is Barcelona helemaal niet zo belangrijk. Ik ben geen man die een voorliefde heeft voor plaatsen. Ik kan niet zeggen dat Barcelona beter of minder is dan Madrid of Parijs. Wat dat betreft vind ik de plaats er niet veel toe doen. Héctor zit nu een beetje vast in Barcelona. Zoals we allemaal wel 'ergens' aan vast zitten.”

De lezers van Dodelijke zomer zullen, net als ik, denken dat het een vooropgezet plan was om met het boek een serie in te luiden. Niets is minder waar, als we de schrijver mogen geloven.

Hill: “Het boek eindigt wel met een cliffhanger, maar voor mij was dit het perfecte einde van het boek. Ik wilde de verschillende verhaallijnen naar elkaar toebrengen zonder alles af te sluiten. Net als in het echte leven. Er is niemand die tegen me gezegd heeft dat ik een open einde moet schrijven. Toen ik het boek schreef, had niemand een verwachting. Ik ben helemaal zelf verantwoordelijk voor wat goed en niet goed werkt in het boek.”

Ja want dat is wel even andere koek, dan met het vertalen van boeken.

Hill: “Een slecht boek is een slecht boek. Daar kun je als vertaler echt niet veel aan doen. Ik probeerde het wel eens, bijvoorbeeld door de dialogen iets vloeiender te maken. Maar ik ben erg gelukkig geweest met de auteurs die ik mocht vertalen. Dat waren eigenlijk allemaal grote namen.”

Antonio Hill kreeg eerder vandaag een Nederlands exemplaar van zijn debuut in handen. Hij vindt de Nederlandse cover mooi, stijlvol, maar hij moest wel even slikken toen hij de grote foto achterop zag.

“Dit,” Hill wijst op zijn foto op de achterzijde van het boek, “zou ik hier nooit toegestaan hebben.” Hij lacht weer. “De foto heb ik wel speciaal laten maken. Voor Nederland vind ik het helemaal goed, hoor. Hier in Spanje mag het allemaal wel ietsje minder.”


DR. TONY HILL
Opmerkelijk is ook dat zijn naam op de Nederlandse editie afwijkt van de Spaanse. Daar gebruiken ze zijn roepnaam “Toni”.

Hill: “Ik heet hier Toni Hill. Als ik de naam Antonio hoor, dan denk ik aan m'n vader. Maar in Nederland vonden ze het te Brits lijken, vandaar het verzoek om mijn volledige naam te gebruiken.”

Wij thrillerlezers weten dat het ook een andere verwarring voorkomt. Het hoofdpersonage uit een groot aantal boeken van Val McDermid heet Tony Hill.

Hill: “Iemand vertelde me dat al eens. Hij schijnt ook psycholoog te zijn, maar hij heeft allemaal seksuele problemen, haha. Wat dat betreft is Antonio Hill helemaal goed.”


VRIJHEID, BLIJHEID
Later dit jaar verschijnt in Spanje zijn tweede thriller. Betekent dit dat hij een thriller per jaar gaat afleveren?

Hill: “Nee hoor. Ik weet ook niet of dat ooit gaat gebeuren. Ik werk nog steeds bij de uitgeverij en ik ben er nog niet helemaal uit of ik wel fulltime schrijver zou willen zijn. Ik ben de veertig gepasseerd en zekerheid qua inkomen telt hard mee. Maar ik weet ook niet of ik nog steeds met zoveel plezier kan schrijven, als ik daar van afhankelijk ben. Als ik nu iets heb geschreven wat ik achteraf niet goed genoeg vind, dan kan ik dat gewoon weggooien. Mijn uitgever zal me dan wel willen vermoorden, haha, maar ik heb die vrijheid wel.

En, ik zal je eerlijk vertellen, ik weet ook helemaal nog niet zeker of ik dit wel echt goed kan. Een boek schrijven is me gelukt. Maar lukt het me ook om nummer twee, drie en vier te schrijven?”

Met het (internationale) succes van zijn debuut, zou hij er wel van kunnen leven.

Hill: “Nu wel. Maar voor hoe lang? Ik voel er weinig voor om over vijf jaar uitgevers te moeten smeken of ik alsjeblieft een zelfhulpboek of een kookboek mag vertalen, haha.

Ik wil Héctor Salgado best nog wel eens doden, maar ik wil niet dat Héctor Salgado mijn dood wordt.”