Aspe heeft nog steeds een gezonde afkeer van aanstellerij, boertigheid, en schijnheiligheid, vervolgt De Vos. 'Na bijna 40 thrillers heeft hij daar zijn waarmerk van gemaakt. En dat slaat aan.' Maar De Vos vraagt zich af of hij geen stap te ver heeft gezet door zichzelf voor de kar te laten spannen van 'juist die kringen die hij genadeloos uitbeent in zijn romans. De woekeraars.' Wie zoals Aspe 2,5 miljoen boeken heeft verkocht, heeft geen propgagandaminister nodig, besluit de recensent.
In een reactie bestempelt een Knack-lezer de schrijver als 'de Studio 100 van de Vlaamse thrillers. Eens je dat weet, laat hem als lezer dus links liggen. Of niet, natuurlijk. Er zijn er wel vele andere. En vele betere!'
'De Vos weet niet waarover hij praat', reageert Pieter Aspe via Twitter.
(Bron: Knack)
Nieuws /
'Aspe is handpop van marketeers geworden'
De NV Aspe draait op volle toeren. Er is een platform met een naar de Vlaamse auteur vernoemde award. Lezers kunnen 'ambassadeur' van Aspe worden en er is een eigen imprint voor de schrijver.
En dat is nu net het probleem, schrijft recensent Lukas De Vos in Knack. 'Het maakt van een fijne auteur een sandwichman. Officieel van zichzelf, in de praktijk van het verkoopsmanagement.' De Vos vraagt zich ook af waarom Pieter Van In, het hoofdpersonage in Aspes boeken, ineens bier van het merk Omer is gaan drinken in plaats van de gebruikelijke Duvel. 'Schuift dat wat ? Het is hem gegund, maar de klad zit erin.' Een bewijs daarvoor is de recente uitgave van de roman De Oxymorontheorie, volgens De Vos ' een opgeblazen jeugdwerk'. 'Pieter Aspe als handpop van marketeers' , stelt De Vos.
De recensent is ook niet gecharmeerd van Aspes laatste misdaadroman De Doos. 'Romantechnisch bewijst Aspe met zijn nieuwe boek dat hij blijft evolueren. Hij begint een vanzelfsprekende stijlsoepelheid in de vingers te krijgen zonder toe te geven op de plot. Het rechttoe rechtaan verhaal (met een snelle, onverbiddelijke opheldering in enkele bladzijden) krijgt socialere én literatuurvaste kenmerken, die de onbevangenheid van zijn vroeger werk te boven gaan'. Maar Aspe vervalt ook in clichés, constateert de criticus. 'De drankzucht van Van In begint potsierlijk te worden. De dubbelzinnige houding over homoseksualiteit is een te makkelijk contrapunt.'
