Zes auteurs met een tweede leven
Bij het maken van deze listmania kwamen we er al snel achter dat we een aantal strakke regels op moesten stellen. Auteurs kiezen er misschien weinig voor om een compleet andere richting in te slaan en een tweede leven te beginnen, maar ze maken wel vaak een slippertje of eten van twee walletjes (of in het geval van Stephen King een stuk of tien). We gaan in deze listmania echter voor een echte switch, en dat betekent dat we streng moeten zijn. Jammer maar helaas voor deze auteurs, die niet mee mogen doen:
De spelregels
- Auteurs die verder gaan onder een pseudoniem tellen we niet mee, zodat auteurs als J.K. Rowling (als Robert Galbraith), Nora Roberts (als J.D. Robb) of Agatha Christie (als Mary Westmacott) afvallen.
- Auteurs die als co- of juist solo-auteur in een ander genre gaan schrijven tellen we ook niet mee, zoals Annejet van der Zijl (De val van Annika S.) of Nicci Gerrard (ook als het duo Nicci French).
- Auteurs die tegelijkertijd in verschillende genres schrijven blijven ook hun eerste genre nog trouw, dus dat is geen echte switch. Denk aan Jo Nesbo (thrillers en kinderboeken), James Patterson (thrillers en kinderboeken) en Suzanne Wouda (historische romans en kinderboeken).
- Auteurs die slechts een enkel uitstapje maken mogen ook al niet meedoen, zoals Paulien Cornelisse (De verwarde cavia) en Colson Whitehead (Zone One).
Wie blijven er dan nog wel over? Nou, deze!
Jelmer Jepsen: Van romans naar kinderboeken
Auteur Jelmer Jepsen (1976) bracht zijn eerste boek Vallen als het heet is uit via literair agentschap Sebes & van Gelderen, bij uitgeverij Prometheus. Daarop volgden twee romans bij uitgeverij Xander; De circusvrouw en Amanda. De boeken hebben een tragikomische toon, en over Amanda zei hij in een column op Hebban nog:
'Het is voor iedere schrijver denk ik moeilijk zich de stem van een kind aan te meten, als je geen referentiekader uit je eigen leven hebt, heb je een groter probleem. Ten minste, dat heb ik zo ervaren. Misschien dat ik daarom wel voor een meisje heb gekozen. Dan maar helemáál los van alles.'
Jepsen brengt elke twee jaar een boek uit, zodat we al vroeg wisten in 2019 een nieuwe titel te kunnen verwachten. Toen bleek dat dat het jeugdboek De avonturen van stuntvlogger Sam: De wolf van Weverseind zou worden was dat toch wel even een verrassing. Vooral naar aanleiding van zijn bewering! Het schrijven vanuit een jeugdperspectief is blijkbaar toch gaan kriebelen, want volgens zijn website gaat het een hele jeugdliteratuurreeks worden.
Stephen Chbosky: van YA naar thrillers
Stephen Chbosky (1970) heeft natuurlijk maar twee boeken op zijn naam staan op dit moment, maar toch is de overstap zeker opvallend te noemen. De auteur, regisseur en scriptschrijver behaalde enorm succes met De belevenissen van een muurbloem, zowel het boek als de film. De schrijnende en toch hoopvolle YA-roman vol taboedoorbrekende thema's werd zelfs op de verboden boeken-lijst gezet van veel Amerikaanse scholen. Een groot succes kunnen we dat wel noemen, want als er één manier is om gelezen te worden...
Chbosky liet tien jaar op zich wachten en kwam met een grote verrassing toen zijn tweede boek een thriller bleek te zijn van bijna 800 pagina's. De denkbeeldige vriend heeft bovendien een paranormaal randje, over het zoontje van een alleenstaande moeder die zes dagen lang vermist is in het bos buiten de kleine gemeenschap waar ze wonen. Als hij terugkomt, vertelt een stem in zijn hoofd hem dat alleen hij zijn moeder en het dorp kan redden in de strijd tussen goed en kwaad.
Jeffrey Archer: van thrillers naar familiesaga's
Auteur Jeffrey Archer (1940) is een bekende naam onder de thrillerliefhebbers. Hij begon met schrijven nadat hij bij een verkeerde investering al zijn geld verloor. Vanaf 1975 tot 2008 schreef hij een boekenkast vol. Toen in Nederland het eerste boek uit zijn Clifton-kronieken werd uitgegeven, legden de boekhandelaren het dan ook massaal bij de thrillers neer. Niets bleek echter minder waar; De tijd zal het leren was het begin van een familiesaga die zeven delen zou gaan omspannen.
Uitgeverij De Boekerij zag al snel hun fout in en gaf het boek opnieuw uit met een nieuwe omslag. Dit keer werd het wel op de goede plaats gezet en al snel ontdekte een nieuwe groep lezers de schrijfstijl van Jeffrey Archer. En heeft hij er na zeven boeken Clifton-kronieken al genoeg van? Nog lang niet. In september verscheen in het Engels Nothing Ventured. Wel over een man die detective wil worden, maar in de romanstijl van de Clifton-reeks.
Clare Mackintosh: van thrillers naar romans
Auteur Clare Mackintosh (1976) werkte jarenlang als politieagent. Het is dan ook niet vreemd dat ze tijdens haar carrièrewissel ervoor koos thrillers te gaan schrijven; write what you know. Haar eerste boek werd een succes en er kwam al snel een vertaling van naar het Nederlands. Na Mea Culpa kwam er elk jaar een nieuw boek uit. Ik zie jou in 2017 en Valse hoop in 2018. De boeken lopen goed en Mackintosh heeft er nog maar drie geschreven; geen enkele reden om te verwachten dat we niet opnieuw een thriller zouden krijgen.
Niets is minder waar. Het nieuwste boek van Mackintosh is namelijk een roman. Een onmogelijke keuze verschijnt in november van dit jaar en je zou het boek bijna automatisch aanvinken op je 'Wil ik lezen'-lijst als thriller. Haar switch is iets beter te begrijpen als we ontdekken dat de roman gebaseerd is op een aangrijpende gebeurtenis in haar eigen leven. Het boek is een 'wat als'-verhaal in de stijl van auteur Liane Moriarty. Het is natuurlijk nog maar de vraag of Mackintosh hierna bij de romans zal blijven, want er is nog geen nieuw boek aangekondigd. Mag ze in de lijst blijven?
Chimamanda Ngozi Adichie: van romans naar feministische non-fictie
Chimamanda Ngozi Adichie (1977) brak door met Amerikanah in de westerse wereld. Daarvoor had ze al twee romans en een verhalenbundel geschreven. De Nigeriaanse schrijfster maakt duidelijk een migratie door. Haar eerste twee boeken spelen zich af in Nigeria. In Een paarse hibiscus zie je al wat van haar latere interesses doorschemeren, en Een halve gele zon focust op een pijnlijk stuk Nigeriaanse geschiedenis vanuit de ogen van twee zussen.
Met Amerikanah gaat de hoofdpersoon net zoals de schrijfster (al is het boek volgens Adichie niet autobiografisch) naar Amerika om daar te studeren en wonen. Ze beschrijft het onopgemerkte racisme en onbegrip waar ze tegenaan loopt. Vanaf daar hakt Adichie duidelijk een knoop door. Ze geeft Ted Talks over verhalen en feminisme, en het duurt niet lang voor We moeten allemaal feminist zijn verschijnt. Dat het geen eendagsvlieg was wordt duidelijk met het nieuw verschenen Lieve Ijeawele of Een feministisch manifest in vijftien suggesties.
Jess Walter: van thrillers naar romans
Je zou het op het eerste gezicht niet denken, omdat de huidige uitgeverij van Jess Walter (1965) zijn thrillers tussen zijn romans door opnieuw heeft uitgegeven, maar de auteur maakte wel degelijk de switch. Hij begon met het schrijven van thrillers, die zeker niet onverdienstelijk waren. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, want stiekem werkte Walter al vijftien jaar aan een roman; Schitterende ruïnes. In de tussentijd bleef het stil, maar met het lange wachten werden de literatuurlezers beloond.
Jess Walter is waarschijnlijk weer op een nieuwe roman aan het broeden, want sindsdien moeten we ons zoethouden met een bundel van twee novelles en de verhalenbundel We leven in water (en natuurlijk de heruitgaves van zijn thrillers). Er is nog geen aankondiging gedaan voor een nieuw boek; laten we hopen dat hij er niet zo lang over doet als met Schitterende ruïnes!
