Bericht uit Brussel door Joost Vandecasteele

Bericht uit Brussel

door Joost Vandecasteele

8u30

Ook al wonen we nauwelijks 300 meter van het school, toch vertrekken we altijd te laat.

Ligt meestal aan mijn zoon, deze keer aan mij.

Ik staar naar elk scherm rondom mij.

Ik staar naar al die gebarsten ramen van die luchthaven, de knal moet enorm geweest zijn.

Maar we moeten vertrekken, we moeten naar school.

Hij weet van niks, we wandelen met flinke tred naar de school en voor de eerste keer sinds jaren zijn de sirenes luider dan het getoeter in Brussel.

Ze komen van overal, ambulances, politiewagens, brandweerauto’s.

Sirenes klinken nijdiger als de weg geblokkeerd blijft.

Ik omhels hem iets langer dan normaal wanneer de schoolbel rinkelt.

9u

De openbare omroep toont de herhaling van het journaal gisteren, maar het voelt als ouwe archiefbeelden.

Alles voelt anders nu. Twitter toont foto’s van gewonden, korte filmpjes van rennende passagiers, hun kreten van paniek zijn zo schril.

Twee explosies zijn er geweest, iemand beweert dat er geweerschoten waren, dat er iets in Arabisch geroepen werd, maar ooggetuige ontkent dit later.

Maar niemand ontkent dat het aanslagen zijn, als wraak voor de arrestatie in Molenbeek.

Het stond te gebeuren, niet óf maar wanneer was de vraag.

En dan verandert de titel van ‘Aanslag in Zaventem’ in ‘Aanslag in Brussel’.

Nog een explosie melden ze, in metrostation Maalbeek, vlakbij het politieke centrum van dit land.

Foto’s van een rookpluim en strompelende pendelaars, bebloed en wankel, die op het voetpad verschijnen.

Ik ken dat station, vlakbij een vorig appartement, het voelde als een bunker, diep in de grond.

9u30

Ik probeer de school te bereiken, telefoneren lukt niet, overbelast.

Een sms lukt, maar nog geen antwoord.

‘Blijf binnen,’ zegt de regering. Heel het land is in lockdown.

Alle metrostations worden gesloten.

‘Telefoneer niet aub,’ smeken ze.

10u

‘De schoolpoort is gesloten, kinderen zitten veilig binnen,’ sms’t de school.

En dan dat ene beeld, het metrostel in Maalbeek na de ontploffing.

Het blurren van de kapot gereten lijven gebeurt pas na het refreshen.

10 doden worden bevestigd in Maalbeek, 11 doden in de luchthaven.

Op Facebook stellen mensen elkaar gerust dat ze veilig zijn.

Iemand post een foto van een middelvinger in de vorm van frieten, iemand anders een tekening van een huilende Kuifje.

10u30

Even rijdt de vuilniskar langs en is er gescheld te horen over een dubbel geparkeerde auto.

Heel even overstemt dit de sirenes. Maar niet voor lang.

Ik kan even niet meer. Ik kan alleen maar staren naar het scherm.

10 doden wordt 15 doden in de metro. Het was spits, een directe lijn vanuit Brussel-Centraal.

11u

Godverdomme. Die wanhopige klootzakken hebben 22 maart geclaimd.

Meer krijgen ze niet.

Deze column werd eerder gepubliceerd op Lebowski Blog.

Joost Vandecasteele (1975) is schrijver, theatermaker en columnist. In 2010 won hij de Vlaamse Debuutprijs voor Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij. Zijn romans Opnieuw en opnieuw en opnieuw en Massa werden genomineerd voor de BNG Literatuurprijs. In 2016 verscheen Jungle, dat lovend werd ontvangen. Momenteel werkt Vandecasteele samen met indie game studio Happy Volcano aan een game waarin de gameplay de loop van een duister verhaal bepaalt.