Boekenpraat - President vermist
President vermist van James Patterson en Bill Clinton
Het Witte Huis is de thuisbasis van de president van de Verenigde Staten, de best bewaakte persoon ter wereld. Hoe is het dan mogelijk dat de Amerikaanse president spoorloos verdwijnt?
President vermist is het adembenemende verhaal over macht waarin de lezer aan den lijve ondervindt hoe het is om de belangrijkste speler in the Oval Office te zijn. Over de duizelingwekkende druk, de hartverscheurende beslissingen, de onbegrensde mogelijkheden en onvoorstelbare macht. President vermist is dé thriller van het jaar, een confrontatie met de duistere dreigingen van vandaag de dag, met de hoogst mogelijke inzet.
James Patterson (1947) is een Amerikaans auteur van een groot aantal thrillers, zowel in een serie als losstaand. Minder bekend in Nederland is dat hij ook een groot aantal boeken voor tieners en jongvolwassenen schreef. Patterson debuteerde in 1976 met het boek The Thomas Berryman number, waarmee hij de Edgar Allan Poe Award won voor het beste debuut. Inmiddels is hij een van de bestverkopende auteurs ter wereld, met meer dan driehonderd miljoen verkochte exemplaren op zijn naam. Vooral populair onder zijn boeken zijn de Alex Cross- en Women's Murder Club-series, maar Patterson schreef ook regelmatig standalones. Een groot aantal van zijn boeken schreef hij samen met co-auteurs, waaronder Michael Ledwidge, Maxine Paetro, Andrew Gross en Mark T. Sullivan.
Bill Clinton (1946) is een Amerikaans politicus van de Democratische Partij. Hij was de 42e president van de Verenigde Staten van 1993 tot 2001. Eerder schreef Clinton al enkele non-fictie boeken waaronder Back to work (2011) over de toekomst van de Verenigde Staten, en My Life (2004) waarin hij terugblikt op zijn leven inclusief de ups en downs in zijn politieke carrière. Hij debuteert als thrillerauteur met President vermist.
Soraya: 'Het is verbazingwekkend hoeveel James Patterson nog produceert, ik verbaas me er iedere keer weer over als een nieuwe thriller van zijn hand op onze redactie belandt. Het geheim van de smid is natuurlijk dat hij al geruime tijd samenwerkt met meerdere auteurs waarvoor hij een bepaalde werkwijze hanteert: Patterson verzint de plot en bijbehorende wendingen in het verhaal voor de spanning, zijn co-auteur schrijft het verhaal waarna Patterson de rode pen in handen neemt. Met welke verwachting begon jij aan dit boek, dat door CBS News al als een 'political beachread' wordt geprofileerd?'
Sander: ‘Toevallig pakte ik recent na vele jaren weer eens een James Patterson op (de 25ste Alex Cross-thriller) en ik was daar niet onverdeeld enthousiast over. Hij flikt hetzelfde kunstje keer op keer. Met de pace en thrill zit het meestal wel goed - ik bedoel als iemand een thriller met vaart en cliffhangers kan schrijven dan is het James Patterson - maar echt verrassen is er niet meer bij. Maar als je jaarlijks denkt drie of vier thrillers af te moeten leveren, dan is dat misschien ook wat teveel gevraagd. Aan de andere kant: geef lezers wat ze willen en verwachten en je bent voorlopig verzekerd van bestsellers als je Patterson heet.
Ik hoopte met President vermist weer eens verrast te worden, maar dan wel het liefst volgens het vertrouwde James Patterson-concept. Dat klinkt vreselijk dubbel, ik weet het. Mijn verwachtingen waren alleen daarom al vrij hoog gespannen. De flaptekst maakte me als liefhebber van tv-series als 24 en Designated Survivor erg nieuwsgierig.
Ik weet eigenlijk helemaal niet of jij veel gelezen hebt van Patterson en of dat invloed had op jouw verwachtingen. Waarom had jij eigenlijk zin in dit boek?’
Soraya: 'De reeks rond The Women's Murder Club heb ik verslonden tijdens mijn vakanties. Het draait om een club vrouwen, zoals de titel eigenlijk al aangeeft, die allen werkzaam zijn in verschillende lagen van de samenleving maar ook in contact staan met politie en justitie: een rechercheur, een patholoog-anatoom, een journalist en een advocaat. De standalones van Patterson heb ik weleens geprobeerd, maar ik zal eerlijk zijn; op een gegeven moment kies je voor andere auteurs die wél prikkelen. Een Patterson ben je vaak vergeten zodra je de laatste bladzijde hebt omgeslagen; perfecte strandlectuur wat dat betreft. Maar als ik het over een écht uitstekende thriller heb dan kan ik jaren later nog de plot uitleggen en weer enthousiast worden als ik uitleg welke plottwist erin verborgen zit.
Met President vermist hoopte ik weer een lekkere politieke thriller tussendoor te hebben voordat het laatste seizoen van House of Cards op Netflix komt. Ik ben een ontzettende fan van deze serie omdat het precies laat zien welke spanning er ontstaat in het Witte Huis. Er lopen zoveel mensen rond die de president dienen, maar wat gebeurt er als je zelf een keer van die macht geproefd hebt? Dat machtsspel vind ik heel intrigerend; zoals je in House of Cards onder andere bij Frank en Claire Underwood merkt. Daarnaast is een van mijn 'guilty pleasures' om biografieën van Amerikaanse presidenten te lezen; ik heb alles verslonden rondom John F. Kennedy en vind de omstandigheden rond zijn moord nog steeds heel interessant. Het zal je niet verbazen dat ik 22/11/1963 van Stephen King een fantastisch boek vond.
Dat machtsspel is ook merkbaar in President vermist, waarbij president Duncan zich moet wapenen voor de landen die een bedreiging vormen voor de Verenigde Staten, maar ook voor iemand die een befaamd codewoord heeft gelekt. Een wachtwoord waarvan slechts acht mensen op de hoogte waren. Wat vond jij, zonder te veel spoilers weg te geven, van de manier waarop de terroristen de VS wilden aanvallen?'
Sander: ‘Zonder teveel te zeggen kunnen we wel stellen dat cyberterrorisme mogelijk de grootste uitdaging vormt voor veiligheidsdiensten in de wereld. Dit gegeven en het gevaar dat huist in the internet of things vind ik wel goed bij elkaar gebracht. Nog knapper bedacht vind ik eigenlijk het complot erachter. Zo’n beetje elke vijand van de Verenigde Staten komt aan bod, waardoor alle opties vrij lang open blijven. Voor iedereen kun je wel een reden bedenken, en dat maakt het whodunnit-stuk tot het laatst spannend.’
Soraya: 'In een interview met CBS News gaf Clinton al aan dat hij ervoor waakte om het realiteitsgehalte in President vermist zo hoog mogelijk te houden, zelfs zijn vrouw Hillary (Rodham Clinton) wordt persoonlijk bedankt in het voorwoord, doordat zij ook de grens bewaakte tussen realiteit en fictie. Wat mij aan bepaalde passages opviel, is dat er subtiel zaken aangestipt worden in het verhaal waar bepaalde Amerikaanse politici zich tegenwoordig hard voor maken, politiegeweld en klimaatverandering bijvoorbeeld. Zou Clinton het personage van president Duncan hebben gebruikt om wat oud zeer van zich af te schrijven?'
Sander: ‘Ik vond het allereerst al een opmerkelijke keuze om te starten met een dankwoord. Dat voelt echt als een ego-ding (wij bedenkers zijn nóg belangrijker dan het verhaal) maar dat vergeet je gelukkig snel als je eenmaal het verhaal ingezogen wordt. Ik weet eerlijk gezegd niet of er veel “oud zeer” kleeft aan ex-president Clinton, maar toen ik het boek dichtsloeg hoopte ik ineens dat heel veel Amerikaanse angry men het gaan lezen. Met name de toespraak in de epiloog mag van mij een inspiratiebron worden voor hedendaagse politici, maar los hiervan hebben we het gewoon over een goede thriller.’
Soraya: 'Het draait natuurlijk allemaal om president Jonathan Lincoln Duncan in dit boek, maar je zou bijna wat gaan denken door de grote hoeveelheid vrouwen die in het boek aanwezig zijn. De stafchef, de directeur van de FBI, de premier van Israël en de vice-president, allemaal zijn ze een vrouw. Het perspectief van de huurmoordenares die onder de codenaam Bach door het leven gaat, vond ik eigenlijk het fijnst in dit boek. Juist wel grappig om te merken dat het merendeel van de vrouwelijke personages vertoeven in een typische mannenwereld, waar ze juist hun 'female touch' achterlaten. Duidelijk een bedenksel van Patterson die altijd sterke vrouwen opvoert in zijn boeken, omdat ze volgens hen vaak in de schaduw staan van een man. Is het niet tijd dat Patterson daar een nieuw trucje voor bedenkt?'
Sander: ‘Ontegenzeggelijk veel vrouwen en op belangrijke posities, maar dat beantwoordt direct ook heel erg aan het beeld dat tegenwoordig vrij prominent wordt gecreëerd door series als Designated Survivor en Homeland. Het verbaast en verrast dus niet. Ik zag nog meer “bekende ingrediënten”, want waar hebben we de geniale vrouwelijke hacker eerder gezien?
Ik vond het begin vrij traag en uitleggerig, maar na de eerste 100 pagina’s was ik hooked aan het verhaal en wilde ik alleen nog maar door. Wat een heerlijke cliffhangers weer in dit boek. Een paar vond ik echt geniaal gevonden. Hoe heb jij het lezen ervaren?’
Soraya: 'Ik moest er ook even in komen, met name omdat er zoveel personages opgevoerd worden in het begin die wat afkletsen met de president. Realistisch wat dat betreft omdat het Witte Huis onderdak biedt aan honderden stafleden. Maar ze worden allemaal gedetailleerd geïntroduceerd, waarbij zelfs wordt beschreven wat voor kleding ze dragen en welke achtergrond ze hebben. Dat haalt de vaart af en toe uit het verhaal, en op die momenten verlangde ik wel weer naar de hoofdstukken vanuit het perspectief van huurmoordenares Bach, die stiekem wel een streepje voor had bij mij. '
Door de manier waarop Clinton en Patterson hun president neerzetten, is het wel duidelijk dat deze voldoet aan 'The American Dream'. Duncan is een Irak-veteraan, waar hij krijgsgevangene was, en ontmoette zijn vrouw op de universiteit waar ze allebei rechten studeerden. Een knappe kop, maar ook de benodigde intelligentie om een gedroomde kandidaat voor het presidentschap te zijn. Voor het Amerikaanse luisterboek leest acteur Dennis Quaid het verhaal voor. Wie zie jij in de televisieproductie de hoofdrol spelen?'
Sander: ‘Hoewel ik genoten heb van het boek, vraag ik me af of het verhaal nu heel veel meer toevoegt aan al die series die je nu al op Netflix ziet. Noem de president Tom Kirkman en het had zo’n nieuw seizoen van Designated Survivor kunnen zijn, zoveel facetten die een-op-een uitwisselbaar zijn. Dus een naam: Kiefer Sutherland. Het kan voor mij alleen maar Kiefer Sutherland zijn.’
Soraya: 'Dat is een goeie! Ik moest op een zeker moment ook aan Harrison Ford denken, wat waarschijnlijk komt door de speelfilm Air Force One waarin hij een president speelde.
Patterson en Clinton schijnen elkaar regelmatig te ontmoeten doordat ze golf spelen op dezelfde club, zo zijn ze ook met elkaar in contact gekomen met als eindresultaat dit boek. Omdat ik wel genoten heb van dit boek, mede doordat de eenzaamheid van een president perfect wordt geïllustreerd en Patterson zijn actiescènes op de juiste momenten inzet, ben ik benieuwd of we meer mogen vernemen van dit schrijfduo. Wat vind jij, mogen de running mates Patterson en Clinton door voor een tweede termijn?'
Sander: ‘Het lijkt erop dat Clinton een goede invloed heeft op Patterson’s creativiteit. President vermist scoort hoog bij mij omdat het én inhoudelijk interessant is én qua vaart en spanning goed in elkaar zit. Het is met zorg gecomponeerd, wat in de Patterson Thrillerfabriek niet altijd een gouden regel is. Veel lof dus van mijn kant, al verdiende het verhaal misschien nog wel 100 pagina’s extra om wat diepere lagen bloot te leggen en personages en hun acties nog beter te duiden. Van mij mogen ze er nog wel een project aan vastknopen samen.’
Sander richtte in 2002 thrillersite Crimezone.nl op. Samen met Kim Moelands publiceerde hij twee thrillerjaarboeken. In 2005 verkocht hij de site en werd hij als acquirerend redacteur bij uitgeverij Unieboek verantwoordelijk voor het thrillerfonds. In 2010 keerde Sander terug als hoofdredacteur bij Crimezone en maakte zeven edities van Crimezone Magazine. Sinds 2014 is hij hoofdredacteur van Hebban.
Soraya is redacteur voor de genres Thriller en Non-Fictie bij Hebban. Ze speurt naar vers thrillerbloed binnen de Hollandse polder en ver daarbuiten. Voor een intrigerend true crime verhaal of angstaanjagende thriller bewandelt ze de meest duistere wegen. Ze rust niet totdat de zaak is opgelost en de laatste bladzijde omgeslagen. In oktober 2018 verschijnt haar debuutthriller Persona bij HarperCollins Holland.
De Hebban Reading Challenge 2018
Dit boek past uitstekend in Challenge Categorie #28 - Lees een boek van meerdere auteurs. Doe je nog niet mee aan de Hebban Reading Challenge 2018? Breng daar meteen verandering in! Kies je leesdoel voor het jaar 2018, laat je inspireren door Hebban en je medelezers, inspireer op jouw beurt weer anderen en lees, lees, lees!
