Buiten je comfort zone | Daphne las Crime: ‘Doodsimpel’

Hoewel ik vroeger regelmatig thrillers las, ben ik de laatste jaren niet erg gemotiveerd om me te storten in de detectiveachtige wereld van recherche, politie en DNA-onderzoeken. Ver buiten mijn comfort zone. Tegenwoordig lees ik veel liever een mooie, literaire roman. Zo een waarin het niet per se draait om plot, spanningsboog of climax, maar waarin de ontwikkeling van de personages centraal staat. Romans waarbij ik me niet zozeer verwonder over wát er gebeurt, maar over hoe dat is verwoord. Toen we op de redactie bedachten dat het wel leuk zou zijn om op leesgebied eens buiten onze comfort zone te stappen, liet ik mij dan ook uitdagen om een échte thriller te lezen, eentje mét een hoog detectivegehalte.

En zo kwam het dat collega Soraya mij Doodsimpel van Peter James toewees, een thriller met maar liefst 226 ratings op Hebban en 30 lezersrecensies met voornamelijk 4 en 5 sterren. Om mezelf te enthousiasmeren aan deze dikke pil te beginnen las ik een aantal van die recensies: ‘Het hele boek leest als een film’, ‘heeft absoluut geen voorspelbaar einde’, ‘grijpt vanaf de eerste bladzijde bij de keel’. Jaja, veelbelovend…ik moest het nog zien. Nog steeds niet al te gemotiveerd – want ja, de kostbare leesuren die ik besteedde aan deze dikke thriller had ik ook kunnen gebruiken voor een van de tientallen romans die nog ongelezen in mijn boekenkast staan- dook ik in de wereld van inspecteur Roy Grace.

Doodsimpel gaat over een uit de hand gelopen, gruwelijke grap. Een aantal dagen voordat hij met de bloedmooie Ashley Harper in het huwelijksbootje stapt viert Michael Harrison zijn vrijgezellenfeest. Omdat hij altijd zulke flauwe grappen uithaalt bij zijn vrienden, is het nu pay back time voor hen. Michael wordt dronken gevoerd en naar een plek in het bos gebracht waar zijn vrienden hem levend begraven. In een doodskist laten ze hem achter met alleen een fles whisky, een zaklamp en een walkie talkie. Een lugubere grap, alleen maar voor een paar uurtjes om Michael even flink de stuipen op het lijf te jagen. Daarna zullen zijn vrienden hem bevrijden en weer veilig naar huis brengen. Maar ze zijn nog niet lang het bos uit als ze een dodelijk ongeluk krijgen. De mannen zijn op slag dood, op één na. Maar ook hij overlijdt later in het ziekenhuis. Niemand weet waar Michael is. Alhoewel, niemand? Terwijl hij in de kist ontwaakt uit zijn roes begint de tijd te dringen. Hoofdinspecteur Roy Grace wordt ingeschakeld om Michael op te sporen, het liefst nog vóór de bruiloft die drie dagen later moet plaatsvinden. Verloofde Ashley is doodongerust, of is dat slechts schijn? En wat is de dubbele agenda van Mark Warren, Michaels beste vriend en zakenpartner?

Ik moest me er even toe zetten, maar toegegeven, Doodsimpel is verslavend. Omdat je je vanaf het begin verplaatst in Michael, voelt het alsof je zelf levend wordt begraven. De perspectiefwisselingen tussen de verschillende personages houden het verhaal spannend en maken de puzzel over Michaels verdwijning steeds completer. Het boek werd op een gegeven moment zó spannend dat ik voor het slapen bijna niet verder durfde te lezen, bang voor enge dromen over doodskisten.

Peter James heeft alle verhaallijnen en details zo goed uitgedacht en toont zich een meester in verrassende plotwendingen. Als research voor zijn boeken loopt de auteur al ruim vijfentwintig jaar mee met de politie en dat is te merken. Elk beschreven detail lijkt levensecht en James’ schrijfstijl is zo filmisch, ontzettend knap. Waar ik aanvankelijk zo opzag tegen politieonderzoeken en ellenlange scènes met inspecteurs, kon ik nu niet wachten op een volgend hoofdstuk waarin het vertelperspectief bij Roy Grace lag. Enig minpuntje vond ik het einde, dat is wat mij betreft wat afgeraffeld en minder verrassend dan de eerdere plotwendingen in het boek.

Doodsimpel is de eerste Roy Grace-thriller van een inmiddels twaalfdelige serie en een dertiende boek is in de maak. Alhoewel ik met Doodsimpel een verrassend leuk uitstapje maakte naar het thrillergenre en even echt door het boek ben bevangen, weet ik niet of ik me aan een tweede boek uit deze serie zal wagen. De thriller is echt goed binnen het genre, maar er wachten nog steeds een boel ongelezen romans waar ik mij zo op verheug…  


Lees hier de columns van alle Hebban-redacteuren die buiten hun comfort zone stapten.