Buitenaards goed?

op 01 juli 2016 door Bentevdwouw 17 reacties

YA-expert Bente is een alleslezer. Tenminste, dat dacht ze. Tot ze scifi probeerde. ‘Nu kan ik liegen en zeggen dat het een fantastische ervaring was en dat ik nooit meer hetzelfde zou zijn na het lezen van deze boeken. Maar ik vertel liever de waarheid.’

Ik durf mezelf best een alleslezer te noemen. Ik ben dol op humoristische young adult-boeken, je mag me wakker maken voor een boek van John Green en exemplaren met geschiedenis als thema zijn mijn guilty pleasure (net als prinsessen, maar dat mocht eigenlijk niemand weten). En hoewel ik eerst een grote afkeer had van overdreven romantische boeken waar enkel geknuffeld, gezoend en gehuild wordt om niets waarna uiteindelijk alles weer goed komt, ben ik ook daarop teruggekomen dankzij Anna en de French kiss. Er is echter één genre waar mijn nekharen recht van overeind gaan staan: sciencefiction.

Je weet wel, die boeken met vreemde werelden, maffe aliens en onrealistische superkrachten. Waarin continue van wereld naar wereld gesprongen wordt alsof het niets is en waar buitenaardse wezens opeens supersexy zijn. Niet echt mijn ding, zou ik willen zeggen. Maar misschien is dat nog te zacht uitgedrukt. Ik gruwel ervan als ik op de achterkant van een boek het woord buitenaards zie staan. Dan leg ik hem het liefst ergens in een donker hoekje waar ik het nooit meer hoef te aanschouwen. Maar dat doe ik niet, natuurlijk. Want ik ben een alleslezer, en die moet alles proberen. En dus besloot ik een aantal van die ‘buitenaards goede’ boeken te lezen.

Ik las een boek over een meisje dat in een vreemde schaduwwereld terecht kwam, ik pakte een exemplaar van de plank waarin vijf jongeren uit een buitenaardse wereld wilden ontsnappen en dan was er ook nog een gevalletje ik-heb-een-krachtige-gave-en-wordt-ervoor-opgesloten-op-een-plek-die-ik-niet-ken. Oh, en natuurlijk mocht het boek over tijdreizen niet ontbreken. Want hallo, tijdreizen en sciencefiction gaan natuurlijk hand in hand.

Nu kan ik liegen en zeggen dat het een fantastische ervaring was en dat ik nooit meer hetzelfde zou zijn na het lezen van deze boeken. Maar ik vertel liever de waarheid als young adult-expert, en dat is dat ik het thema nog meer ben gaan haten. Ik wil nooit meer iets lezen over een alien die toch nog iets menselijks in zich heeft, ik hoef geen vreemde en onbekende werelden te ontdekken en ik hoef niet iedere vijf minuten te switchen tussen het verleden en de toekomst. Sciencefiction? Zo niet mijn ding.

Conclusie? Ik ben geen alleslezer, dus. En eerlijk gezegd denk ik dat niemand dat is. Er zal altijd wel een genre zijn dat niet bij je past, of waar je juist hopeloos verliefd op wordt. Dat jouw smaak niet altijd overeenkomt met die van je vriendin of je buurman, dat kan gebeuren. No big deal. Ik weet namelijk dat er zat mensen zijn die wél van verhalen à la E.T. houden, en daar ben ik helemaal oké mee. Want een wereld waarin we allemaal dezelfde smaak hebben? Dat is pas buitenaards.