Bundel van de week: 'Zeven vette jaren'

De auteur

Etgar Keret (Tel Aviv, 1967) is een internationaal geroemd schrijver van korte verhalen. In Nederland dook hij voor het eerst op met Pizzeria Kamikaze (2001). Zijn bundel Verrassing verscheen in januari 2012. Zijn boeken verschijnen in vierendertig landen en hij publiceerde onder andere in The New York Times, Le Monde en Zoetrope. Keret ontving talloze prijzen, waaronder de Israel Cultural Excellence Foundation Award (2006). Naast schrijver en universitair docent is Keret – ook wel de Quentin Tarantino van Israël genoemd – filmmaker. In 2007 won hij met zijn vrouw Shira Gefen de Camera d’Or voor de film Jellyfish.

Over 'Zeven vette jaren'

Ik ben hier net een uur geleden aangekomen, helemaal opgewonden, met mijn vrouw en een taxichauffeur met smetvrees die, toen bij mijn vrouw de vliezen braken, bang was dat het zijn bekleding zou ruïneren. En nu zit ik me hier op de gang kut te voelen, in afwachting van het uit de Eerste Hulp terugkerende personeel. Iedereen is de mensen gaan helpen die gewond raakten bij de aanslag, alleen deze twee verpleegsters niet. En de weeën van mijn vrouw zijn weer afgenomen. Waarschijnlijk voelt de baby ook dat dat hele geboren worden eventjes niet zo urgent meer is.

Terwijl 'Verrassing', 'Superlijm' en andere Keret-bundels geroemd werden vanwege hun uitbundige verbeeldingskracht, gooit deze almaar aan belang winnende auteur het in 'Zeven vette jaren' over een andere boeg. In dit nieuwe boek doet hij op tragikomische wijze verslag van zeven jaren van zijn persoonlijk leven, die samenvallen met de eerste levensjaren van zijn zoon Lev. De Israëlische samenleving is in ieder verhaal voelbaar: of het nu gaat om zijn ouders, die de Holocaust hebben overleefd; zijn ultraorthodoxe zus, die met haar elf kinderen in de meest orthodoxe buurt van Jeruzalem woont, of om zijn door hem verafgode broer, die onder meer pleit voor de legalisering van softdrugs en een volleerd olifantenfluisteraar blijkt te zijn. Met deze verhalen op het kruispunt van journalistiek, autobiografie en fictie, slaagt Keret erin om via de microkosmos van zijn eigen leven een indringend, ontroerend en toch humorvol beeld te geven van het huidige Israël.

Biblionrecensie

Na de absurdistisch surrealistische bundels 'Verrassing' en 'Superlijm' tapt de Israëlische schrijver (1967) in deze verhalenbundel uit een ander vaatje. De verhalen, eerder verschenen in onder andere de New York Times, zitten dicht op de huid van het alledaagse Israël. Ze beslaan in zeven hoofdstukken de zeven eerste levensjaren van Kerets zoontje Lev - al komt die niet in alle verhalen voor. Vader- en schrijverschap komen aan de orde, evenals zijn ouders die de Holocaust overleefden. De alledaagse waanzin in Israël is nooit ver weg. De toon van de verhalen is soms even cynisch als realistisch, dan weer relativerend en ontroerend. Kerets boodschap is een simpele: 'Het leven is zoals het is'. Achter in is een verantwoording toegevoegd.

In de media

‘De vrolijke verhalen hebben een treurige ondertoon, de rauwe, diep trieste geschiedenissen voelen aan als feel good-verhalen, je leest ze met een glimlach.’ HP/De Tijd

'Ronduit geniaal (...) strakke, humoristische verhalen (...) hulde. Verplichte lectuur voor fans van de Coen brothers, maar ook voor wie ontroering opzoekt doet dit boek wonderen.****' De Morgen

'Kerets verhalen hebben íets, ze raken je op zo'n manier dat ze direct in je bloedsomloop komen (...) wat telt is het verhaal an sich, de vitaliteit van het vertellen, een paar tintelende pagina's lang. Dat is Etgar Kerets kunst'. Vrij Nederland

‘Gebeurtenissen uit zijn dagelijks leven weet hij te verbinden met maatschappelijke ontwikkelingen en zijn vele reizen als internationaal succesvol schrijver doen hem niet alleen nadenken over de verhouding tussen Israël en de rest van de wereld, maar ook over zijn eigen afkomst (…) een groot schrijver’. De Volkskrant

‘Zeven vette jaren is een aanrader, een bundel die je voor je plezier leest, ondanks de tragiek die erin voorkomt.’ Literair Nederland