Carlie van Tongeren leest veel YA-boeken

Wie is Carlie van Tongeren?
Ik ben auteur van drie chicklits: Pasta & passie (2011), Liever Lombok (2012) en Cruise Control (2013). Daarnaast werk ik als redacteur en boekhouder. En ja, net als vele, vele, vele anderen, was het al van jongs af aan mijn droom om schrijfster te worden. Ik had alleen geen idee hoe ik dat moest doen… tot in 2011 mijn eerste boek uitkwam.  

Toen jij zeven jaar oud was begon jij met schrijven, waar gingen jouw eerste verhalen vooral over?
Niet over heel boeiende onderwerpen, hoor! Mijn allereerste mini-scenario heette ‘Rijst met kerriesaus’. Dat vond ik toen het vieste gerecht dat ik thuis te eten kreeg en het ging over een meisje van mijn leeftijd dat daar ziek van werd en het niet meer hoefde te eten. Het waren korte verhalen over gewone dingen die ik toen deed, zoals naar school gaan en buiten spelen. Tijdens mijn puberteit waren mijn scenario’s en verhalen een dankbare uitlaatklep, vol gescheld van pubers op ouders.  

Wat voor boeken liggen op jouw nachtkastje?
Van alles. Uiteraard lees ik chicklits om te zien hoe mijn mede-schrijfsters het aanpakken, maar dat zie ik meer als werk dan als ontspanning. Ik heb de laatste jaren veel young adult-boeken gelezen - o.a. van Sarah Dessen, geweldige boeken! – omdat ik zelf ook bezig ben met een young adult-roman. Als ik zelf midden in een schrijfproces zit voor een boek, lees ik het liefst boeken in een heel ander genre, zoals thrillers, historische romans en non-fictie.  

Op je website staat dat het jouw droom is om scenarioschrijver te worden. Wat maakt voor jou een goed scenario?
Lastige vraag! Ik wil graag scenarioschrijver worden van tv-series, liefst langlopende zoals GTST en SpangaS, en daaraan worden andere eisen gesteld dan aan filmscenario’s. De kunst van sterke personages creëren waar je seizoenen lang mee wil meeleven en cliffhangers bedenken waardoor je denkt: “Aaah, ik moet nóg een aflevering kijken!” is daarin enorm belangrijk. Maar ook net die éne perfecte dialoogzin van maar vier woorden bedenken, die alles zegt. Om die kunst af te kijken kijk ik al jaren series in verschillende genres – van Mad Men en Breaking Bad tot Gossip Girl en Pretty Little Liars – keer op keer op keer op keer…  

Wat inspireerde jou om een chicklit te schrijven?
In alle drie mijn chicklits heb ik een reis die ik zelf heb gemaakt als basis gebruikt voor het boek. Zo schreef ik Pasta & passie naar aanleiding van mijn talenreis naar Rome, Liever Lombok na drie maanden vrijwilligerswerk in Indonesië en Cruise Control na een Nijlcruise in Egypte. Iemand die in z’n eentje op reis gaat en zichzelf terugvindt, vind ik een inspirerend gegeven. Uiteraard heb ik daaromheen karakters en gebeurtenissen bedacht die niet autobiografisch zijn – verre van dat zelfs!  

Toen in 2011 Pasta & passie uitkwam, had je toen kunnen bedenken dat je nu drie chicklits op je naam zou hebben staan en in drie verhalenbundels gepubliceerd zou zijn?
Nee, al had ik het natuurlijk wel gehoopt! Ik wil al van jongs af aan schrijfster worden en het liefst een hele boekenplank kunnen vullen met mijn eigen boeken. Ik wist wel al vrij snel dat ik een tweede boek mocht gaan schrijven en dat ben ik natuurlijk meteen gaan doen.  

Hoe voelde het om je eerste boek in je handen te houden?
Heel bijzonder, maar vooral ook heel onwerkelijk. Het was – sorry, heel cliché – een droom die uitkwam. Vooraf had ik van alles verwacht hoe ik me zou voelen, dat ik zou gaan springen, juichen of gillen, maar als het dan zover is, voel je soms even niet zoveel. Eerlijk gezegd was ik gewoon té zenuwachtig voor de eerste recensies en reacties... Een boek schrijven is één ding, maar dat anderen het gaan lezen en er iets van vinden is echt iets heel anders. Ik heb meer genoten toen Liever Lombok en Cruise Control uitkwamen.  

Kun je wat meer over Cruise Control vertellen?
Cruise Control gaat over Lara, die aan de buitenkant een geweldig leven lijkt te leiden, maar vanbinnen dingen probeert weg te drukken en langzaamaan overspannen raakt. Haar vriendinnen winnen een Nijlcruise, nemen Lara mee en hopen dat ze daar meer tot zichzelf zal komen. Dat gebeurt ook: haar geheim uit het verleden komt naar boven en ze ontmoet een nieuwe liefde… Het is een feelgood-boek, maar wel met diepgang. Ik heb er mijn eigen ervaringen in verwerkt van de periode dat ik zelf een beetje overwerkt was.  

Wat kunnen wij in de toekomst van Carlie van Tongeren verwachten?
Hopelijk nog heel veel boeken en verhalen, zodat ik inderdaad die hele boekenplank kan vullen! Een van mijn grote dromen is young adult-boeken schrijven en daarvoor heb ik twee verhalen in mijn hoofd die ik heel graag wil vertellen. Scenarioschrijven voor tv-series is een andere grote droom. Ik hoop dat op een dag Ludo Sanders uit GTST, Charley uit SpangaS of een ander personage uit een mooie tv-serie, míjn dialogen zal uitspreken.  

Heb je nog een korte boodschap aan onze lezers?
Dat is een ‘boodschap’ die je in al mijn hoofdpersonages zult terugzien (Eva, Liza en Lara): leef je leven zoals jij het wilt leven, volg je hart en dromen, en probeer je niet te laten leiden door anderen. Jezelf vergelijken met anderen, bijvoorbeeld op Facebook, is echt zó zonde. Niemand zal op z’n sterfbed trots zijn dat hij of zij het leven heeft geleefd dat anderen verwachtten.