Charlotte Link: ‘De personages zitten onder mijn huid’

In je nieuwste boek De toeschouwer draait het verhaal onder andere om een psychopaat die het leven van wildvreemde vrouwen observeert. Hoe moeilijk is het om je als auteur in een dergelijk personage in te leven? Hoeveel onderzoek moet je doen voor een plot waarin zo’n gecompliceerd karakter voorkomt?
Charlotte Link: ‘Voor alle duidelijkheid: in De toeschouwer is er geen sprake van een psychopaat, maar van een uitermate verward persoon die totaal het spoor bijster is. Zulke mensen fascineren mij, en dan vraag ik me eigenlijk nooit meer af of het moeilijk is om me te verplaatsen in hun gedachtewereld. Het is in ieder geval erg spannend om te doen. Voorafgaand aan het echte schrijven, dus in de onderzoeksfase van een boek, houd ik me bijna vierentwintig uur per dag bezig met een personage, en probeer ik me langzaam maar zeker volledig te verplaatsen in iemand die eigenlijk zo ver van mijzelf af staat. Daarbij vertrouw ik in hoge mate op mijn intuïtie en inlevingsvermogen. Maar ik doe ook gedegen onderzoek, en ik win informatie in over psychische ziektebeelden zoals dwangneurosen, waanvoorstellingen, schizofrenie – of wat er op dat moment belangrijk is voor het opbouwen van mijn personage.’

Hoe makkelijk gaat het schrijven je af?Vult elke pagina zich als vanzelf of is het hard werken geblazen?
Charlotte Link: ‘Dat is heel verschillend. Het hangt van mezelf af, hoe ik me voel, maar ook van een scène, of die me ligt of niet. Op goede dagen vliegt de tijd voorbij tijdens het schrijven, maar op slechte dagen slepen de minuten zich voort en komt het erop neer dat ik geïrriteerd de laatste pagina’s die heb geschreven weggooi en me voorneem het de volgende ochtend maar weer opnieuw te proberen.’

Historische romans, familiesaga’s, thrillers – alle genres heb je wel eens beoefend. Maar zou je ook nog eens een boek in een compleet ander genre willen schrijven, zoals een jeugdboek of een non-fictie titel?
Charlotte Link: ‘Ik schreef twintig jaar geleden al eens een kinderboek dat uit vier delen bestond. Avonturen- en paardenverhalen. Ik vond het heel leuk om een kinderboek te schrijven, dus wat ik zou me kunnen voorstellen dat ik dat genre nog wel eens zou willen beoefenen.’

Bevindt zich onder alle personages die uit je pen voortkwamen een die je na aan het hart ligt?
Charlotte Link: ‘Nee, bij mij is het altijd zo dat het boek waaraan ik op dat moment werk of dat ik het meest recent heb geschreven het dichtst bij me is. De personages zitten onder mijn huid, ik houd me de hele dag met hen bezig. Het valt me dan uiteindelijk ook altijd zwaar afscheid van ze te moeten nemen als ik een boek afrond. Maar ze worden altijd weer opgevolgd door nieuwe personages.’

Hoe belangrijk is voor jou het contact met je lezers? En hebben zij invloed op jou als auteur?
Charlotte Link: ‘Ik vind het contact met mijn lezers erg belangrijk en ik spreek mijn lezers dan ook erg graag. Ik ben altijd blij met alle brieven en e-mails die ik ontvang en ik doe mijn best alles zelf te beantwoorden. Ik vind het belangrijk te weten wat mijn lezers van mijn werk vinden, wat ze van de hoofdpersonen vinden en van mijn verhalen. En natuurlijk lopen de meningen erg uiteen, in die zin laat ik me niet door de lezers beïnvloeden. Dat zou betekenen dat ik in een voortdurende spagaat zou zitten.’

Je boeken zijn ook als e-book verkrijgbaar. Wat vind je van dit relatief nieuwe medium?
Charlotte Link: ‘Ik ben erg blij dat mijn boeken als e-book verkrijgbaar zijn en ik daarmee weer andere mensen bereik. Ik heb zelf nog niet zo’n uitgesproken mening over e-books. Ik heb wel een e-reader en heb ook e-books gelezen, maar vond het moeilijk me op het scherm te concentreren. Het zal wel gewenning zijn, maar stiekem gaat mijn hart toch uit naar het gedrukte boek.’

Hoe belangrijk is nieuwe media voor jou?
Charlotte Link: ‘Ik maak zeer veel gebruik van internet. Ik vraag me wel eens af hoe ik ooit zonder internet gefunctioneerd heb. Voor onderzoek is internet echt ideaal. Natuurlijk had het ook zijn charme om in stoffige bibliotheken op zoek te gaan naar dat ene stukje informatie, maar dat duurde veel langer en was veel omslachtiger.’