Column /
Cis Meijer: Op de vlucht
18 juni 2015
'Wie er het laatst in duikt, is een loser.'
Vanaf de kant klinkt hoog gelach. Een paar meiden sjorren aan het shirt van een jongen uit mijn groep. Hij vlucht in zijn boxershort het water in.
Zweetdruppels parelen op mijn voorhoofd. Mijn borst gaat op en neer. Ik leun met mijn handen op mijn bovenbenen en blijf zo staan. Oververhit door het zware fietsparcours.
Ik snak ernaar om me onder te dompelen in het verkoelende water. Links en rechts rennen anderen langs en springen gillend van pret de beek in. Even twijfel ik, maar dan trek ook ik mijn kleren en schoenen uit. Ik laat mezelf het water in zakken, zwem naar een dieper deel waar ik niemand zie en ga kopje onder.
Ik heb zin om te verdwijnen. Als een vis die zich op de zanderige bodem ingraaft. Weg van hier. Ik haat schoolkamp. Het survivalgedoe. De spelopdrachten. Mijn woedende groepsgenoten. Heb ik ooit meer verlangd naar huis dan nu?
Ik stel me voor hoe ik op de bank zit met de kat op schoot, terwijl ik door mijn huiswerk blader. Vanuit de keuken klinkt de lieve stem van mijn moeder: 'Wie wil er nog een paar gehaktballetjes?'
Wanneer ik bovenkom, staren twee ogen me ijzig aan. Ik slaak een kreet, draai me om en waad zo snel als ik kan naar de anderen. Maar ze grijpt me met een hand vast. Te sterk voor mij.
Woest sla ik om me heen. Ik krijg een slok water binnen.
Ze sleurt me naar de kant en drukt haar vingers tegen mijn luchtpijp. 'Ik haat je,' zegt ze. 'Ik haat je zo erg, dat ik zin heb om je…' Haar blik blijft steken. Niet op mij. Ze ziet iets anders. Achter me.
De druk op mijn keel neemt af. Schrokkerig zuig ik lucht naar binnen.
Haar lippen zijn van elkaar, maar ze zegt niets meer. Ik hoor haar ademhaling. En geritsel. Voetstappen die zich verwijderen.
'Wat is…' Ik draai me om en zie een tak zwiepen.
Verderop beweegt iemand zich tussen het gebladerte door. Steeds verder weg. Tot ik hem niet meer zie. Er is iets onheilspellends aan de manier waarop hij loopt.
Ik wrijf over mijn keel en slik. Draai me terug en zie haar met haastige armslag naar de anderen toe zwemmen. Nog één keer kijkt ze achterom. Haar woede is omgeslagen in angst.
'Ga je mee?' vraagt de leidster. Niezend klap ik mijn notitieboek dicht en we lopen weg van de beek waarin de jongens en meiden verkoeling zoeken. Het is juni, niet alleen de maand van hooikoorts en schoolkampen, maar ook de maand van het spannende boek. En terwijl mijn jeugdthriller Val trappelt van ongeduld om in de winkels afgeleverd te worden, schrijf ik hier sniffend ideeën op voor mijn volgende boek.
Bij de beek hoor ik meer dan gelach en geplons. In de donkere plekken van het bos zie ik meer dan opstuivende pollen en knoestige bomen.
Heb jij dat ook weleens? De angst bekruipt je bij het zien van vage schimmen. Van een Blokker-reclame voor een Herman den Blijker-mes maken jouw hersens de engste nachtmerrie. En toevallig vind ik het gruwelijk leuk om daar boeken over te schrijven. Wil jij jouw nachtmerrie of grootste angst ook teruglezen in een spannend verhaal, zoals in het fragment hiernaast? Denk mee voor mijn volgende jeugdthriller.
Met de spannendste of griezeligste nachtmerrie ga ik aan de slag, en over een jaar lees jij misschien wel een superspannend boek waarin die enge nachtmerrie voorkomt die jij laatst had!
Als ik jouw nachtmerrie kies, win je het gesigneerde boek, en jouw naam komt natuurlijk in het colofon. Meer informatie over de wedstrijd kun je vinden in Val, mijn nieuwe jeugdthriller die nu in de (web)winkel ligt.
Ondertussen schrijf ik verder. Mijn nieuwe hoofdpersoon roept me. Ze wil naar huis. Weg uit het schoolkamp, weg uit het dreigende bos. Ze heeft er geen idee van hoe onverstandig het is om te vluchten.
Trailer Val:
Volg de Cis Meijer Fanpage om op de hoogte te blijven van al het nieuws rondom je favoriete schrijfster!
Cis Meijer op Facebook
Website Cis Meijer
Alle info over de Nachtmerrie-wedstrijd vind je hier.
Meer weten over Cis' nieuwste boek Val? Klik hier.
Foto Cis Meijer (c) Marco Nauta
Tekst (c) Cis Meijer