Kater

Kater

Ik spoel even terug naar best wel een tijd geleden. Naar het moment dat ik zestien was en mijn oppasgezin aan mij vroeg of ik tijdens hun vakantie op hun huis wilde passen. En óf ik dat wilde! Twee weken lang compleet mijn eigen gang gaan. Twee weken! Niemand die op me zou letten. Geen zuchtende ouders, loerende zussen of tijdstippen waarop ik me thuis moest melden (mijn avondklok was altijd een uur strenger dan die van anderen). Op-en-top vrijheid dus, een meer dan zalig idee. O ja, ik mocht gerust gezellig wat vrienden uitnodigen. En dat laatste nam ik op een avond iets te letterlijk…

Samen met mijn vriendin besloot ik een feestje te geven. Lees echt: ‘feest-je’, want dat was met mijn hand op mijn hart in eerste instantie de bedoeling. We sjouwden een paar kratjes bier, goedkope wijn en chips het huis binnen en nodigden een clubje vrienden uit. Cd’s werden klaargelegd bij de voor die tijd indrukwekkende en vooral dure muziekinstallatie, stoelen en banken werden naar de kant geschoven en de eettafel werd getransformeerd tot een barretje.

De avond ervoor gingen we nog even op stap. En daar ging het mis. Na een paar bessen-jus werden we iets te overmoedig en blèrden we tegen schoolgenoten (en tegen wie het maar horen wilde) dat we een feestje gingen geven. Of ze misschien ook zin hadden om te komen. Het feestje werd natuurlijk een veel te groot feest. Supergezellig, maar al snel hadden we het niet meer onder controle. Binnen twee uur was de drank op. Een vriendin die dacht dat ze door haar Franse roots wel een kenner was, dook de wijnkelder in. Om vervolgens (bleek achteraf) met een berg poepdure flessen weer naar boven te komen. Onder luid applaus, dat dan weer wel. Op een gegeven moment was het zo druk dat we hutjemutje in de ruime woonkamer uit ons dak stonden te gaan. Snoeiharde muziek, trillende ruiten en de helft van wie er rondliepen op ons feestje, kende ik vaag of niet. Platgetrapte peuken, chips, glas… het knarste en schuurde onder onze schoenen, maar ook over het parket. Dat dicht op elkaar gepakte gevoel vond ik trouwens helemaal niet erg, want er was een jongen waar ik wel graag tegenaan wilde staan.

Ik voelde me on top of the world! Betoverd door de muziek, de drank en mijn vrienden. Maar ik voelde ook steeds iets anders. Iets harigs bij mijn benen. En dat was niet de kuit van die leuke jongen. Nee, het bleken losgebroken, of beter gezegd, losgelaten geiten te zijn. Toen ik dát in de gaten kreeg, was voor mij de betovering verbroken. Ik weet nog goed dat ik heel hard riep: ‘O nee, dit kan echt niet!’

En laat dit nou net de zin zijn waarmee mijn nieuwe YA-thriller Kater begint. ;)


Margje Woodrow Fanpage
Meer lezen van én over Margje? Dat kan nu op de Margje Woodrow Fanpage. Je vindt er informatie over Margjes eerdere boeken (fragmenten en boektrailers) en over haarzelf. Zo schrijft ze in een uitgebreide biografie:

‘Op het Kruisheren Kollege was ik niet altijd een voorbeeldige leerling. Ik was eigenlijk met van alles bezig, behalve met huiswerk maken en leren. Ik vond daar gewoon niet veel aan, kon absoluut niet plannen en ik begon standaard veel te laat met leren. Niet erg handig, want het leverde me vaak stressvolle toetsweken op. Maar ja, ik heb wel een geweldige tijd gehad op het KK. Met mijn vrienden, uitgaan, paardensport en de vele feesten.’  

Een van die feesten diende als inspiratie voor Margjes derde boek: ‘Kater komt in november 2015 uit. Het is een YA-thriller. Weer gebaseerd op een oude strafzaak, maar ook op een uit de hand gelopen feestje dat ik ooit met een vriendin heb gegeven (daar schaam ik me nog steeds kapot voor).' 

Gelukkig wist Margje het tot succesvol schrijfster te schoppen, met een Hebban Nominatie op zak: ‘Ik glom werkelijk van trots dat dit boek in de top-3 stond van de beste Young Adult Thriller van 2014 van Hebban!’  

In aanloop naar de verschijning van haar nieuwste boek is de driedelige columnreeks natuurlijk ook op de fanpage te lezen.