Daan Heerma van Voss: 'Ik las graag biografieën van mensen met ruige levens vol domme fouten'

Daan Heerma van Voss (1986) is historicus en schrijver. Voor zijn journalistieke werk won hij De Tegel. Zijn literaire werk werd voor verscheidene prijzen genomineerd, en vertaald in het Zweeds, Spaans, Duits en Chinees. In 2020 verscheen Coronakronieken. In het voorjaar van 2021 verscheen zijn nieuwe boek, De bange mens.

Voor alle interviews met Literatour-auteurs kijk je hier.

1

Hoe kom je op de ideeën voor het schrijven?

'Dat is een moeilijke vraag. Het eerlijkste antwoord: ik heb geen idee. Ik kan wel beargumenteren waarom ik het ene idee belangrijker of mooier vind dan het andere, maar zo werkt het niet. Het is eerder dat het ene idee me lokt en het andere niet. Net zoals jij, of om het even wie, bepaalde terugkerende ideeën of verlangens of fantasieën kent. Wat de schrijver onderscheidt, is dat hij of zij besluit die ideeën of verlangens of fantasieën te volgen. De vraag is voor mij als schrijver niet zo belangrijk. Zolang er ideeën zijn, ben ik gerust. Waar ze vandaan komen, maakt me niet uit.'

2

Hoe bedenk je jouw personages?

'Meestal beginnen ze als afsplitsingen van mezelf. Iedereen bestaat uit tientallen verschillende mensen of types of trekjes. Ik trek mezelf eigenlijk uit elkaar, uit de uiteengetrokken wortels ontstaan stekjes, die ik water geef en afzonderlijk verder laat groeien. (En heel soms baseer ik een personage vagelijk op een echt bestaand iemand anders dan mijzelf.) '

3

Hoeveel schrijf je?

'Hangt ervan af of ik bezig ben met een boek. Zo ja, dan mik op 700 woorden per dag. Meer dan dat is mogelijk, maar de tekst  wordt er zelden beter van. Als ik niet bezig ben met een boek maak ik notities of lees ik.'

4

Hoe voelt het als er een nieuw boek van jou uitkomt?

'Ik ben er niet dol op. Het verwerken van de dagelijkse realiteit tot een verhaal, het scheppen, het schrijven, dat vind ik het mooiste wat er is. De enige plek / momenten dat ik me niet afvraag wat ik hier eigenlijk in godsnaam aan het doen ben, is achter mijn bureau / als ik schrijf. Maar het publiceren, daar ben ik niet gek op. Meningen, mensen die niet goed lezen, het feit dat de tekst niet meer veranderd kan worden en in die zin "dood" is, nee, ben er niet gek op. Maar ja, een schrijver die niet publiceert is geen schrijver, en hij verdient ook nog eens niks.'

5

Wat zou je nog graag willen bereiken?

'Het perfecte boek schrijven. Natuurlijk bestaat dit niet, maar wat moet een mens zonder Heilige Graal?'

Lieke is 15 jaar. Ze houdt zo van lezen omdat je je helemaal kunt verliezen in een boek en vaak schep je een band met de personages, waardoor je nieuwe mensen leert kennen. Lees hier meer over haar leesleven en favorieten.

1

Wat las je zelf graag als tiener?

'Ik las niet zo veel. Ik las de boeken die school me verplichtte te lezen, maar ik had een hekel aan verplichtingen, dus zag ik boeken (helaas) als huiswerk. Dat veranderde pas na mijn achttiende. Ik las wel graag biografieën van mensen met ruige levens vol domme fouten, en strips.'

2

Wat vind jij het leukste aan een schoolbezoek en het ontmoeten van jonge lezers?

'De openheid. De bloedeerlijke vragen. En het zien ontstaan van creativiteit; veel jonge mensen denken ten onrechte dat ze nooit schrijver zouden kunnen worden. Dat kunnen ze wel. Als je houdt van taal, van verhalen, en als je durft te proberen, maak je een goede kans.'

3

Welke vraag zou jij graag beantwoorden tijdens een schoolbezoek en waarom?

'"Wat doet ertoe in het leven?" Niet dat ik een antwoord heb, maar het is een belangrijke, uitnodigende vraag.'

4

Wat heeft bij jou goed geholpen als tiener om de liefde voor lezen aan te wakkeren?

'Het eindexamen. Daarna was ik bevrijd van het waanidee van het boek als vorm van huiswerk.'

5

Hoe zie jij de toekomst van het boek voor jongeren?

'Als lastig. Veel andere mogelijkheden, weinig tijd. Maar ik probeer me te richten op de jongeren die wel lezen, of misschien later zullen gaan lezen. Geloof me, het is het waard.'