Daan Remmerts de Vries: 'Ik leef van mijn ideeën'

Sinds zijn debuut Zippy en Slos (1990) is Daan Remmerts de Vries fulltime schrijver en illustrator. In zijn boeken, voornamelijk voor kinderen, zoekt hij vaak de grens tussen fantasie en werkelijkheid op. Bovendien gaan de verhalen vaak over dieren. De boeken worden lovend ontvangen, zo blijkt uit de prijzen die Remmerts de Vries voor zijn werk ontving. In 2003 won hij de Gouden Griffel voor het boek Godje en in 2010 voor Voordat jij er was. De Noordenwindheks kreeg in 2005 een Zilveren Griffel.

Voor alle interviews met Literatour-auteurs kijk je hier.

1

Je schrijft voor heel veel verschillende doelgroepen: voor kinderen, voor tieners en voor volwassenen. Wat vind je het allerleukste om te doen en waarom?

'Het is wellicht een cliché, maar ik doe het allemaal even graag. Anders zou ik het niet doen!

Ik ben ooit begonnen met het schrijven van kinderboeken omdat ik daar ook illustraties bij kan maken. Maar ik bleek meer te willen vertellen, andere verhalen; ook voor een volwassen publiek. Zo is het allemaal – al die verschillende categorieën – min of meer vanzelf ontstaan. Het gevolg is wel dat ik altijd aan het werk ben; is het een voltooid, dan ligt het volgende boek alweer te wachten. Waarbij ik kan zeggen dat de overgang van het ene naar het andere genre me over het algemeen vrij gemakkelijk af gaat. Maar ik ben dus eeuwig bezig, dat wel. Ik heb altijd, waar ik ook kom, papier en pen bij me om mijn invallen te noteren.'

2

Hoe bepaal je voor wie je je volgende boek schrijft?

'Ik leef van mijn ideeën. Het ene idee is geschikt voor een jeugdboek, het andere is nuttig voor een roman. Het dient zich allemaal bijna als vanzelf aan. Ik heb hier, in de woning waar ik zit te werken, stapels en stapels losse papieren liggen met aantekeningen. Soms moeten die aantekeningen heel lang wachten voordat ik ze kan gebruiken. En sommige aantekeningen mochten het waard zijn om te worden genoteerd, maar halen toch nooit een boek. In ieder geval kan ik het moeilijk uitstaan als ik ideeën krijg die niet worden opgeschreven; omdat die dan weer in het niets verdwijnen.'

3

Aan het schrijven van welk jeugdboek bewaar jij de beste herinneringen en waarom?

'Het boek – en dus ook het jeugdboek – waar ik aan werk is altijd het meest opwindende, allerleukste verhaal dat ik aan het maken ben. En zo moet het ook; je moet echt zin hebben om iets te gaan maken.

Ik heb nog niet zo lang geleden Het grote leven van kleine Fons voltooid; dat komt waarschijnlijk (onder mijn pseudoniem Henry Lloyd) tegen het einde van dit jaar uit. Om dit boek heb ik in ieder geval hardop zitten lachen terwijl ik het schreef.'

4

Je hebt al vele grote prijzen gewonnen, waaronder twee Gouden Griffels en de Theo Thijssen-prijs. Maar wat voelt voor jou eigenlijk als het grootste succes in jouw carrière tot nu toe?

'Ik ben werkelijk enorm blij geweest met die bekroningen! Maar soms is de uitkomst van een boek zó bijzonder dat het er niet eens zoveel toe doet of de wereld dit opmerkt, of niet. Dit was het geval met Liefde, je kunt me vinden bij de rivier. Een boek waarin zo’n vijfhonderd schilderijen, tekeningen, collages en lino’s staan. Ja, dát dit boek heeft kunnen uitkomen heb ik echt als een gigantisch succes ervaren.'

5

Je hebt veel gereisd en die ervaringen gebruikt voor je boeken. Waar zou je graag nog eens naartoe willen om over te kunnen schrijven?

'Ik zou heel erg graag nog een keer naar het noorden van India willen gaan, om een poging te wagen om daar, in het wild, een nevelpanter te zien. Dat is een diepe wens.'

6

Wat las je zelf graag als tiener?

'Ik las zelf als tiener al vrij snel boeken voor volwassenen (Nescio, Tsjechov, Elsschot, Carmiggelt). Maar daarvoor las ik erg graag de boeken van Paul Biegel en van A.A. Milne (oftewel: Winnie de Poeh). En laat duidelijk zijn dat ik helemaal niet hield (of houd) van de Disney-films die later over die beer zijn gemaakt.'

7

Wat vind jij het leukste aan een schoolbezoek en het ontmoeten van jonge lezers?

'Ik vind het heel erg leuk als ik tijdens schoolbezoeken leerlingen tegenkom die uit zichzelf lezen. Of, zelfs, schrijver willen worden.'

8

Welke vraag zou jij graag beantwoorden tijdens een schoolbezoek en waarom?

'De vraag: hoe ben je schrijver geworden?

Omdat ik met het antwoord kan laten zien dat jongeren dikwijls een tijd moeten kunnen zoeken naar wat ze zelf leuk vinden. Die tijd, merk ik, is er vaak niet meer. Veel jongeren moeten vrij gauw bepalen wat ze met hun leven willen gaan doen; en soms kiezen ze dan nog het verkeerde (namelijk iets waar geld mee valt te verdienen).

Maar ik heb vele jaren na mijn opleiding aangemodderd. Misschien ook wel omdat ik toen die mogelijkheid kreeg. Dat aanmodderen was erg goed. Omdat ik toen in ieder geval voor mezelf kon uitmaken wat ik niet wilde.'

9

Wat heeft bij jou goed geholpen als tiener om de liefde voor lezen aan te wakkeren?

'Mijn ouders hadden boeken. Veel, kasten vol. Er waren toen geen mobiele telefoons, van gamen of social media was toen nog geen sprake. Juist die leegte was ideaal om te gaan lezen. Juist het feit dat er in een dag altijd uren over waren, waarin ik niet werd lastiggevallen door appende vrienden, heeft ervoor gezorgd dat ik kon wegvluchten in boeken; dat ik de gedachten en beelden van anderen (schrijvers) voor me kon gaan zien.'

10

Hoe zie jij de toekomst van het boek voor jongeren?

'Dit is verreweg de moeilijkste vraag van het rijtje. Lezen heeft mij zoveel gegeven, altijd, nog steeds. Ik begrijp heel goed waarom jongeren steeds minder lezen; omdat ze stomweg steeds minder tijd hebben. Ze moeten steeds meer leren op school (en vaak heel veel dingen waar ze later nooit meer iets aan zullen hebben – wiskunde vind ik daar, persoonlijk, een goed voorbeeld van; sinus en cosinus hebben bij mij destijds gezorgd voor nachtmerries. En was het nodig om dit moeten te leren? Absoluut niet). En daarbij zijn ze dus constant bezig met (een soort van) contact met anderen.

Dat sommige jongeren toch nog de tijd vinden om soms een boek open te slaan is mooi. Ik heb geen idee hoe dit zich verder gaat ontwikkelen…'