Those Above - een spanningsboog die strak blijft staan

Salucia wordt met harde hand geregeerd door een groep die Those Above worden genoemd: vrijwel onsterfelijke viervingerige reuzen met onmenselijke fysieke kracht. Ze leven als goden en doden mensen als vliegen. De legeraanvoerder Bas, uit het land Aeleria, is de enige in de geschiedenis die ooit één van hen heeft weten te verslaan, in de oorlog waarin Eudokia, de machtigste vrouw van Aeleria, als weduwe achterbleef. Nu is Aeleria opnieuw op voet van oorlog met Salucia. Maar ook binnen de grenzen van Salucia broeit onrust: de inwoners zien Those Above niet langer als goden, maar als monsters. Thistle, die zich in een sloppenwijk bij een criminele bende aansluit, begint te voelen dat een opstand misschien toch zin heeft.

Polansky introduceert in de eerste hoofdstukken zijn hoofdpersonages door te omschrijven hoe ze wakker worden. Zo wordt al snel duidelijk hoe goed hij is in het ontwikkelen van zijn karakters: ze zijn overtuigend, levend, en tot in detail interessant. Het boek leest hierdoor fantastisch en voert in ieder hoofdstuk net iets verder naar een climax ... die in het volgende boek komt. Dit maakt het einde enorm teleurstellend. Wanneer tijdens het lezen duidelijk wordt dat dit boek geen slot gaat hebben, worden de handelingen van de hoofdpersonen ineens langdradig, vermoeiend en overbodig – bizar genoeg ga je naar oorlog verlangen.

De flaptekst omschrijft Polansky’s wereld als een 'wholly alien, wholly recognisable world'. Dat zegt uiteraard erg weinig: alle fantasyschrijvers schetsen een wereld die nieuw voor de lezer is, want anders is het verhaal saai, maar die ook herkenbaar is, want anders snap je het verhaal niet. Polansky hangt soms iets te veel naar het 'wholly recognisable', en niet alleen omdat de 'motherfuckers' van de pagina’s vliegen. Aeleria is gebaseerd op de klassieke oudheid in een nogal brede zin: het land heeft een Senaat (Romeins) maar vecht met hoplieten (Grieks), de leidster draagt de titel Domina (Romeins) maar ze heet Eudokia (Grieks). Salucia daarentegen is een middeleeuwse wereld: Those Above hebben ieder een Seneschal (een middeleeuwse titel voor een administrator), en ze vechten hun problemen uit in een steekspel. Polansky gooit hier vrolijk nog een derde historische periode bovenop: Those Above hebben de stoommachine al uitgevonden, en bouwen in hun vrije tijd steampunkvliegtuigen.

Helaas neemt Polansky ook een aantal zeer herkenbare elementen mee uit onze wereld waar een moderne fantasylezer hopelijk absoluut niet op zit te wachten. Ik laat dit citaat, geschreven vanuit Bas’ perspectief, voor zichzelf spreken: 'even Bas was polished enough to know that it would not do to have a black man riding in the same cart as the Revered Mother'.

Het vervolg, Those Below, is in maart verschenen, een jaar na Those Above. Polansky laat zijn lezers niet te lang wachten. Hij heeft zijn tactiek goed uitgekiend: na het uitlezen van Those Above is de lezer niet tevreden. Het slotdeel moet volgen. Het is een slimme zet voor een auteur die niet wil dat lezers afvallen, maar het is jammer dat dit met een kunstgreep gebeurt door simpelweg de climax van het eerste boek weg te laten. Een goede serie kan in ieder boek een verhaal met een spannend slot vertellen, met een cliffhanger die doet verlangen naar wéér zo’n verhaal. Those Above geeft geen cliffhanger – we hebben de klif nog niet bereikt. ★★★