Listmania /
De 7 opmerkelijkste thrillers van september
Het verkeerde meisje van David Hewson (1 september)
Het zou ons niet verbazen als de Britse oud-reporter David Hewson in zijn nieuwe thriller de helaas nog steeds actuele zwartepietendiscussie aanstipt. Immers, eens journalist, altijd journalist. Mocht hij het doen, dan weten we aan welke kant hij staat. Want eerder meldde Hewson op de blog Shots dat het Sinterklaasfeest een van de meest gezinsvriendelijke evenementen in Europa is. 'Ik kan het feest niet genoeg promoten.' De lezer raadt het al, dit tweede deel van de serie over de Amsterdamse rechercheurs Pieter Vos en Laura Bakker speelt zich af als marsepein en pepernoten al enige tijd in de winkels liggen. Amsterdam barst op een zaterdag in november uit zijn voegen tijdens de intocht van Sinterklaas. Rechercheur Vos heeft samen met zijn jonge assistent Laura Bakker dienst als de goedheiligman op het Leidseplein een toespraak gaat houden die op de landelijke televisie wordt uitgezonden. Dan ontploft er een granaat. In de chaos die volgt wordt een meisje ontvoerd. Alleen hebben de terroristen niet de dochter van een rijk Amsterdams echtpaar, maar die van een prostituee uit Georgië te pakken.
Gedurende het onderzoek worden de motieven van de terroristen duidelijk. Vos en Bakker stuiten op een samenzwering die van de Wallen tot diep in de top van de veiligheidsdienst reikt. En ondertussen is er nog de ontvoering van dat achtjarige meisje, weggerukt van haar wanhopige moeder. Wat is het leven van een meisje waard in een steeds groter wordend politiek steekspel?
Hewson was op een promotietournee in Nederland toen hij het idee kreeg voor zijn 'Amsterdam'-thrillers. Vooral de buurt de Jordaan in de hoofdstad sprak hem enorm tot de verbeelding. Rechercheur Pieter Vos woont daar op een woonboot aan de Prinsengracht. Hewson, in een interview met het magazine Shots: 'Het lijkt een beetje op East End in Londen, een authentieke arbeidersbuurt die op dit moment een sociale transformatie ondergaat.' Hewson bombardeerde het café De Eland aan de Elandsgracht als zijn thuisbasis. Aan de overkant van de kroeg had hij een appartement gehuurd. 'De mensen die er komen, zijn buitengewoon interessant. In de boeken noem ik het café De Drie Vaten, de stamkroeg van Vos. Voor mij is de Jordaan Amsterdam: eigenzinnig, onafhankelijk, soms een beetje stroef. Toen ik ontdekte dat het hoofdbureau van de politie aan het eind van de straat lag, vond ik het bijna te mooi om waar te zijn.'
Galveston van Nic Pizzolatto (1 september)
Drie jaar geleden bedacht de Amerikaanse scriptschrijver Nic Pizzolatto de alom bejubelde tv-serie True Detective. Een paar jaar eerder voltooide hij zijn eerste thriller Galveston. Nu wordt zijn debuut ook in het Nederlands uitgebracht. In het boek staat Roy Cady centraal. Hij incasseert schulden voor een crimineel. Als het moet tuigt hij mensen af en ook voor moord draait hij zijn hand niet om. Dan krijgt hij te horen dat ongeneeslijke longkanker heeft.
Diezelfde dag nog stuurt zijn baas hem eropuit voor een nieuwe klus. Het blijkt dat hij Cady voor dubbele moord wil laten opdraaien en dat hijzelf ook zou moeten sterven. Maar Cady overleeft het. Hij vlucht samen met de prostituee Rocky, die hem onderweg vertelt dat ze nog ergens langs moet. Ze schiet haar vader neer en neemt een jong meisje mee. Uiteidelijk belandt het trio in Galveston. Cady weet dat ze achter hem aan zitten en dat hij de vrouwen moet achterlaten, maar hij besluit eindelijk eens het juiste te doen.
Deze eersteling van Nic Pizzolatto is destijds niet onopgemerkt gebleven. Het belandde op de shortlist voor de 2010 Edgar Award voor beste debuut en won een jaar later de Spur Award for Best First Novel van de Western Writers of America. In Frankrijk werd het boek bekroond met de Prix du Premier Roman étranger. Collega's als Dennis Lehane en Chuck Hogan overlaadden het boek met loftuitingen. De schrijver werd op 18 oktober 1975 geboren in New Orleans. Zijn vader, Nick Pizzolatto Jr. was advocaat, zijn broer Nath een professionele pokerspeler. Een echt gelukkige jeugd had Nic niet. Hij groeide op in een huishouden, waar boeken ontbraken.
Pizzolatto schreef twee episodes voor de Amerikaanse versie van de oorspronkelijke Deense thrillerserie The Killing. In 2012 schreef hij de serie True Detective, die wereldwijd werd overladen met loftuitingen. De laatste aflevering van de reeks werd zoveel bekeken dat de streamingdienst van zender HBO vastliep.
Bloed op sneeuw van Jo Nesbø (3 september)
Een standalone thriller van de Noorse meester. Ditmaal geen Harry Hole of andere bekenden, maar Olav. De thriller opent met de scène dat Olav zich buigt over een man die hij zojuist in de borst en de nek heeft geschoten. Bloeddruppels vallen op verse sneeuw. Olav leeft een eenzaam leven. Als je huurmoordenaar van beroep bent is het moeilijk om leuke mensen te ontmoeten. Nu heeft hij eindelijk Corina, de vrouw van zijn dromen, leren kennen. Maar hij stuit op twee problemen: Corina is de vrouw van zijn baas en hij heeft zojuist de opdracht gekregen haar te vermoorden.
Een kleine twee jaar geleden werd bekend dat Jo Nesbø het niet alleen bij de naam zou Nesbø houden. De Noor maakte een uitstapje onder het pseudoniem Tom Johansen. Onder deze naam schreef hij zijn laatste boek Bloed op sneeuw, dat inmiddels navolging heeft gekregen van twee andere delen. In de Noorse krant Dagbladet vertelt hij over de totstandkoming van zijn pseudoniem: 'Het begon toen ik ooit een boek schreef met het personage Tom Johansen, een Deens-Noorse auteur die naar Los Angeles trok in de jaren ’70 en zijn brood verdiende als tekstschrijver voor reclames en televisie. In 2000 overleed Tom Johansen onder mysterieuze omstandigheden', aldus Nesbø.
The Guardian bestempelde Bloed op sneeuw als een 'kleine, snelle thriller over een schurk met een hart'. Maar de recensent concludeert ook: 'Hij doet zijn best, maar Olav heeft niet de pageturnerachtige aantrekkingskracht van Harry Hole'. Hier lees je de sneak preview die we eerder op Hebban publiceerde.
Daag me uit van Lee Child (8 september)
In deze twintigste Jack Reacher-thriller hoeft de held in kwestie nergens heen. Hij heeft alle tijd van de wereld. Dus een afgelegen stationnetje met de merkwaardige naam Mother's Rest lijkt hem een prima plaats om een zinloze tussenstop te maken. Hij verwacht een paar stoffige, verlaten huizen te vinden, of een eenzame grafzerk. In plaats daarvan treft hij een vrouw aan die wacht op een vermiste privédetective. Plus een raadselachtig briefje over tweehonderd doden en een stadje vol zwijgende, wantrouwige mensen. Weglopen zou makkelijk zijn. Maar dat is tegen Jack Reachers principes.
Child maakte vorig jaar september al de titel van de twintigste Reacher bekend: Make Me. Maar hij had nog geen flauw idee welke kant het verhaal op zou gaan, vertelde hij aan de website Empire Online. De site vroeg de in het Engelse Coventry geboren schrijver naar de status van de volgende Reacher-film, Never Go Back, gebaseerd op de achttiende gelijknamige thriller (in het Nederlands verschenen als Ga nooit terug). Child bevestigde dat Chris McQuarrie, die de eerste film uit 2012 schreef en regisseerde, niet de man is die in de regisseursstoel gaat zitten. 'McQuarrie moet zich bezig houden met de postproductie van Mission Impossible 5', zei Child. 'Hij is dus fysiek niet in staat om ook nog de Reacher-film te maken. We krijgen een heel nieuw team en dat lijkt me een goede zaak. Ik vond het fantastisch wat McQuarrie van Jack Reacher had gemaakt. Laten we maar eens kijken wat anderen ervan terecht brengen.' Tom Cruise keert wel terug als Jack Reacher.
Ooit geweten trouwens dat Lee Child een soort van fittie heeft met collega-auteur David Baldacci. In de thriller Ga nooit terug laat Child zijn held een man genaamd Ronald David Baldacci in elkaar slaan. Het slachtoffer breekt beide armen. Later in het boek blijkt Baldacci ook lid te zijn van een criminele organisatie. Op internet waart de suggestie rond dat het niet botert tussen de twee nadat Baldacci de serie rond actieheld John Puller is begonnen. Het zou een 'rip-off' van de reeks rond Jack Reacher zijn. Er zouden aanwijzingen 'genoeg' zijn. Zo is de achtergrond (militaire onderzoeker) van beiden nagenoeg gelijk. Ze zijn allebei stevige, ruwe kerels. En de namen lijken op elkaar. John is een variatie op Jack en 'pull' en 'reach' verschillen niet veel in betekenis.
Zeik en de moord op de poetsvrouw van Hugo Claus van Herman Brusselmans (8 september)
Na Zeik is Zeik en de moord op de poetsvrouw van Hugo Claus de tweede verkenning van Herman Brusselmans, alias de mooie jonge oppergod van de Vlaamse letteren, van het thrillergenre. Heeft de arme poetsvrouw van Hugo Claus het verdiend om brutaal te worden afgeslacht in 1961? Dat is een vraag die een antwoord verdient, en door wie anders kan dit antwoord geleverd worden dan door de Moordbrigade van Gent, bestaande uit commissaris Übertrut en z'n rechercheurs Zeik, El Bazaz, Compas en Broekgat? Übertrut is enigszins nerveus omdat hij gepasseerd is voor de baan van hoofdcommissaris, en hij jaagt z'n secondanten tot het uiterste om de onverlaat die de poetsvrouw heeft omgebracht in te rekenen. Zeik en de zijnen gaan niet over één nacht ijs en als de wiedeweerga ondervragen ze verdachten als neef Vic, tante Rina, schoonzus Odile, en natuurlijk ook die dekselse Hugo Claus en z'n pronte secretaresse. De spanning stijgt, de moordenaar lijkt door de mazen van het net te glippen, en Zeik & Co werken de klok rond. Wat zal het resultaat van dit alles zijn?
Deze tweede misdaadroman van Brusselmans is volgens uitgeverij Prometheus 'opnieuw een whodunit die tot nagelbijten bij de lezer leidt, die het bloed door je aderen doet razen, en waarvan je je op den duur afvraagt: waar blijft die Brusselmans het in godsnaam allemaal vandaan halen?' Grote woorden van de uitgever, maar Zeik kreeg bij menig recensent wel de handen op elkaar. Bijvoorbeeld bij die van Humo: Zeik is 190 pagina's gniffelen.
Bloed link van Marianne en Theo Hoogstraaten (11 september)
De achtste spannende roman voor volwassenen van het schrijversechtpaar Marianne en Theo Hoogstraaten wordt aangekondigd als 'een moderne thriller over een eeuwenoud doek'. Er zijn twee grote verhaallijnen in het boek. De eerste speelt zich dit jaar af in Italië: Julia en haar vriendin Wendy, die als backpackers door het land trekken, verdwijnen in de onherbergzame Abruzzen. Voor de andere verhaallijn moeten we terug naar het Frankrijk van begin dertiende eeuw. Een groep kruisvaarders keert in 1206 terug van de vierde kruistocht. Een van hen heeft daar de zweetdoek van Veronica gevonden en meegenomen als geschenk voor zijn vrouw Madeleine. Helaas brengt die doek haar weinig geluk. Ze moet vluchten en haar man en kind achterlaten. Bestaat er een mysterieus verband tussen deze twee gebeurtenissen? En welke rol speelt de zweetdoek met daarop de afbeelding van Christus?
Theo Hoogstraaten begon zijn carrière als schrijver van lesmethodes en schreef in de jaren ’80 zijn eerste jeugdboek. De ramp (1988) werd zijn debuut. Vele jeugdboeken volgden, waarbij zijn vrouw Marianne fungeerde als redacteur en kritische meelezer. Haar rol veranderde langzaam in die van co-auteur en samen schreef het echtpaar dan ook meerdere jongerenromans. In 2005 maakten ze samen hun thrillerdebuut met Een middag aan zee. In januari van dit jaar maakten ze bekend te stoppen met het schrijven van jeugdboeken en al hun 'aandacht en energie' te richten op het schrijven voor volwassenen. De twee geven ook alleen nog maar lezingen over hun thrillers. Met hun presentaties voor jongeren zijn ze gestopt.
De hondenmoorden van Jens Henrik Jensen (15 september)
De held in deze trilogie luistert naar de naam Niels Oxen. Hij is de hoogst onderscheiden soldaat die ooit in het Deense leger gediend heeft. Maar zoals dat wel vaker gaat met thrillerhelden, is ook Oxen aan lager wal geraakt. In de hoop zijn innerlijke demonen van zich af te schudden, reist hij af naar het noorden. Daar wil hij zijn kamp opslaan in de bossen en een eenvoudig leven leiden.
Zijn droom verandert in een nachtmerrie als hij opeens beschouwd wordt als hoofdverdachte van de moord op een voormalig ambassadeur. De veiligheidsdienst is opvallend snel na de moord ter plaatse, en voordat Oxen ook maar iets heeft kunnen inbrengen is hij samen met de onorthodoxe agent Margrethe Franck betrokken bij het onderzoek naar een serie mysterieuze moorden. Het verbindende element: opgehangen honden.
Jens Henrik Jensen (1963), auteur en journalist, schreef al diverse thrillers voordat hij definitief doorbrak met De hondenmoorden. Eerder werk werd in Nederlandse vertaling uitgegeven door De Geus, zoals Wiener Ringen (1997). In hetzelfde jaar volgde Heks van Kraków, waarvoor Jensen een jaar lang in het Poolse Kraków veldwerk verrichtte. In 1999 verscheen Hofnar in Moermansk. In 2007 kwam bij uitgeverij Signatuur Spookschip uit een misdaadroman gebaseerd op ware gebeurtenissen. In dit boek introduceert Jensen, Nina Portland rechercheur bij de politie in Esbjerg.
