De 77 beste Nederlandstalige thrillers / 23. De minzame moordenaar

Het gebeurde op dezelfde avond dat Saskia Noort hoorde dat ze nooit meer kans zou maken op de Gouden Strop. Koos Postema, voorzitter van de jury, maakte op 1 juni 2010 in de Melkweg gewag van 87 ingezonden thrillers. Niet alle te beoordelen boeken konden de jury bekoren. ‘Tegenover de hoogtepunten stonden te veel dieptepunten. Er waren ook opvallend veel slappe Saskia Noort-klonen.’ De schrijfster: ‘Toen wist ik genoeg.  Ik maak definitief nooit meer kans op de Strop.’

De dubbel

Op die juni-avond in 2010 werd Noort dus voor altijd uitgesloten, maar was er ook sprake van een unicum. Bram Dehouck mocht zowel de Gouden Strop voor de beste Nederlandstalige thriller als de Schaduwprijs voor het beste thrillerdebuut in ontvangst nemen voor De minzame moordenaar, een misdaadroman van superieure kwaliteit. Dehouck kreeg de Schaduwprijs uit handen van Marion Pauw, jurylid én winnares van de Gouden Strop 2009. Volgens haar koos de jury voor 'een schrijver die het woord hanteert als een componist, een stilist'. ‘Dit debuut is een must voor de fijnproevers, een klassieke en originele psychologische thriller, compleet met een schokkend verrassend passend einde.’ Postema voegde er nog wat lovende woorden aan toe. 'De minzame moordenaar is verrassend van opzet, compact en kundig geschreven. Dat we vanaf het begin al weten wie de dader is, doet geenszins afbreuk aan de beklemmende spanning van het verhaal. Een debuut dat meteen meesterschap bewijst.’

In De minzame moordenaar verandert een sympathieke agent door een traumatische ervaring in een berekenende moordenaar die geen raad weet met zijn woede. Hij probeert een onschuldige te laten opdraaien voor zijn daden. Volgens Dehouck is zijn boek geen whodunnit, maar een 'can-this-man-really-get-away-with-it'.

Die avond maakten velen pas voor het eerst kennis met de schrijver Bram Dehouck, geboren op 2 mei 1978 in het landelijke Vlaamse Poperinge en daar ook getogen. Later volgde hij een artistieke opleiding en deed hij een studie journalistiek. Sinds 2002 is hij werkzaam als - zoals dat in Vlaanderen zo mooi heet - communicatieverantwoordelijke bij zorgverzekeraar Christelijke Mutualiteit.

Hij noemt zichzelf ‘een boekenliefhebber die het geluk heeft zich te kunnen uitleven als schrijver en als lezer. Een huis vol mooie boeken hebben, en weten dat er een paar van jezelf tussen staan, het is fantastisch.’

Een beetje gehoopt

Dehouck had vooraf wel 'een beetje gehoopt' op de Schaduwprijs. ‘Er is niet alleen een mooi zeefdrukje van Dick Bruna aan verbonden, je kunt de Schaduwprijs ook maar één keer krijgen. Toen die binnen was, lag ik achterover in mijn stoel: Oké, de avond kan niet meer stuk. Maar toen kwam de Gouden Strop er nog eens bovenop. Te gek.’

Hij is blij dat hij geen fulltime schrijver is. ‘Zoals veel mensen wil ik volledig stoppen met werken, maar dan alleen als ik kan rentenieren. Als fulltime schrijver zou ik namelijk 80 tot 95% van mijn tijd verlummelen. Ik wil dus niet financieel afhankelijk zijn van mijn boekenverkoop, want als schrijven een verplichting wordt, is het al een stuk minder leuk. Bovendien vind ik een baan een meerwaarde voor een auteur. Het verfrist de geest, je blijft voeling houden met de maatschappij, je behoudt heel wat meer sociale contacten, het doet de besognes van het schrijfwerk eens vergeten, waardoor je net met hernieuwd inzicht aan een boek kan verder werken.’ 

Dehouck was op die eerste juni 2010 in één klap elfduizend euro rijker. Hij wist destijds meteen waar hij het aan zou besteden. ‘Ik heb net als elke Vlaming een baksteen in mijn maag. Met mijn vriendin wil ik graag een huisje kopen en daarvoor zullen die centen aardig van pas komen.’ Zijn vriendin is bijzonder trots op zijn prestatie. ‘Wat me telkens pleziert, is dat mensen die weinig lezen, me komen vertellen dat ze De minzame moordenaar in één ruk hebben uitgelezen. Voorts heeft bijna geen van mijn vrienden mijn boek gelezen. Ik heb er nogal wat die apetrots zijn op het feit dat ze nog nooit een boek hebben opengeslagen. Ach, erg is dat niet. Het relativeert het ook allemaal.’

Bekijk hier de canon tot nu toe