De 77 beste Nederlandstalige thrillers / 24. Ongenade

Op pagina 59 van Ongenade, de derde actiethriller van het schrijversechtpaar Escober, wordt er een neusbeentje gebroken. Een bladzijde verder wordt er een voortand op onreglementaire wijze verwijderd. Slachtoffer is de baas van een hoveniersbedrijf annex steenhouwerij in München, die de naam van een cliënt niet wil prijsgeven.

Dader is Sil Maier, held dan wel antiheld uit de eerdere actiethrillers Onrust en Onder Druk. Ongenade is het slotoffensief van de trilogie over Sil Maier. In diverse interviews heeft Escober laten weten dat je niet de twee eerdere actiethrillers gelezen hoeft te hebben om Ongenade volledig te kunnen doorgronden. Maier wil in dit boek erachter komen wat hem voortstuwt, wat de reden is voor zijn destructieve levensstijl, waarom hij zijn succesvolle softwarebedrijf verkocht en vervolgens met flink veel geweld criminelen over de kling ging jagen. Zijn speurtocht brengt hem naar zijn geboortestad München, waar hij tot zijn achtste woonde, voordat zijn oma hem meenam naar Nederland. Via de steenhouwer met het gebroken neusbotje komt hij uiteindelijk terecht in Frankrijk bij een verzorgingshuis voor oud-soldaten van het Vreemdelingenlegioen.

Ondertussen wordt Maiers kersverse ex, fotografe Susan Staal, door een Russische crimineel ontvoerd en in een bordeel bij Eindhoven geplaatst. De gangster heeft nog een rekening met Maier met te vereffenen en hoopt op deze wijze te bewerkstelligen dat er snel ‘betaald’ wordt. Dat gebeurt ook, maar onderweg vallen er behoorlijk wat slachtoffers. Er worden scheenbenen gebroken, er wordt door hoofden geschoten, er wordt een keel doorgesneden en er is nog veel meer fysiek ongerief.

Volstrekt uniek

Escober schrijft voor het Nederlandse taalgebied volstrekt unieke thrillers. Ongenade is – evenals Onrust en Onder Druk – snel, snoeihard en schrijnend. Weinig humor, maar des te meer actie, waarbij niet op een gemeenplaats meer of minder wordt gekeken.

Onrust en Onder Druk werden aanvankelijk onder de auteursnaam Esther Verhoef uitgegeven. Om duidelijk te maken dat ook echtgenoot Berry een belangrijk aandeel in de totstandkoming van deze actiethrillers had, is gekozen voor de schrijversnaam Escober. Op hun website legt het duo uit hoe het schrijven in zijn werk gaat. Berry: ‘We hebben niet echt vaste taken, bij elk boek is de aanpak anders. Wel is het zo dat vooral Esther sterk hecht aan woorden, zinnen, de cadans van een tekst. Zij schrijft dicht op de huid en kan zich verliezen in een scène, duikt daar helemaal in en is pas tevreden als wat zij schrijft op een lezer levensecht overkomt. Ik vind het juist leuk om met verhaallijnen bezig te zijn, het verhaal vanuit een helikopterview te overzien en losse scènes aan elkaar te schrijven, de lagen op elkaar te laten aansluiten en de psychologie kloppend te maken. Ik heb niet de drang om een verhaal mooi of zelfs maar áf te schrijven.’

Uitstekende spannende boeken

Voordat Gert Jan de Vries als thrillerschrijfster Tess Franke uit de kast kwam, besprak hij thrillers voor NRC Handelsblad. Ook hij nam Ongenade onder handen. ‘Als slotstuk van de serie draagt het een groot nadeel met zich mee: nu moet alles worden uitgelegd’, schrijft De Vries. ‘Dat wringt enigszins met de eerdere delen, want het was juist nu zo prettig groezelig in die boeken, terwijl er ook op de gekste momenten een hand vol drab kon bovenkomen.’

In Ongenade gaat Sil Maier op zoek naar het waarom van zijn destructieve gedrag. De Vries: ‘Dat is mooi en zo wordt de trilogie keurig afgehecht, maar dat drukt wel het tempo (...). Escober tracht dat met een heel arsenaal aan versnellende en vertragende stijlmiddelen op te vangen en dat werkt heel behoorlijk. Er vindt wederom weer een bikkelhard, redelijk complex avontuur plaats dat Susan Staal in de gruwelwereld van vrouwenhandel en gedwongen prostitutie doet belanden. Je zou willen dat die ziekmakende passages pure fictie zijn, maar helaas heeft Verhoef als het om research gaat een naam hoog te houden.’

Harriët Salm, recensente van Trouw, is bijzonder te spreken over Ongenade. In het laatste deel van de trilogie slaagt het schrijversduo Verhoef erin vaart te houden in de lang uitgesponnen lotgevallen van hun held, aldus Salm. Er zijn 'talloze cliffhangers' die garanderen dat de lezer zijn interesse niet verliest. En Ongenade biedt volgens Salm 'meer dan een goede plot'. Escober brengt alles tot een goed einde, aldus Salm, ‘maar nieuwe inzichten over seksslavernij hoeven we niet te verwachten. Het echtpaar schrijft uitstekende, spannende boeken, punt.’


Bekijk hier de canon tot nu toe