Dossier /
De 77 beste Nederlandstalige thrillers / 43. Terug naar de kust
Met haar debuutthriller Terug naar de kust sleepte Saskia Noort (1967) in 2003 meteen een nominatie voor de Gouden Strop in de wacht. ,,We hebben Nicci French niet nodig, wij hebben er zelf een'', jubelde de jury destijds. Noort vond de vergelijking toen wel leuk , maar hoopte dat die niet lang zou worden gemaakt. 'Het is een vorm van erkenning, maar ik ben liever Saskia Noort', zei ze elf jaar geleden in een interview met de GPD. 'Ik hoop niet dat ik tot in lengte van dagen als de Nicci French-kloon van Nederland word beschouwd.' De in het Noord-Hollandse Bergen geboren Noort zou in de daaropvolgende jaren uitgroeien tot de bestverkopende thrillerschrijfster van Nederland, met zelf een reeks navolgers, of, in de woorden van een Gouden Strop-jury, 'Saskia Noort-klonen'.
Overigens gaf het beroemde Britse auteurskoppel Noort wel het beslissende duwtje in de rug. Een interview dat ze deed met Nicci Gerrard en Sean French was stimuleerde haar om haar eersteling af te ronden. 'Ik vond dat zo'n inspirerende ontmoeting. Ze maken van het schrijven niet zo'n mythisch gebeuren zoals ik vooraf in mijn hoofd had: je afzonderen op een zolderkamertje en daar heel erg diep peinzen. Bij hen is het vanaf 's morgens negen uur heel hard werken. Niet zeuren. Pas als het af is, mag je zeuren.'
Hoewel ze later met gemengde gevoelens over de Gouden Strop zou praten, vond ze de nominatie voor haar debuut wel een vorm van erkenning. Eentje die haar meer zelfvertrouwen gaf. 'Maar de druk wordt ook groter. Terug naar de kust was heel vrijblijvend geschreven. Leuk, nieuw en voor de eerste keer. Met De eetclub (haar tweede thriller, red.) werd het moeilijker om iets van die vrijblijvendheid te behouden. Je moet er toch voor zorgen dat het iets van jezelf blijft.'
De onderwerpen die Noort voor haar boeken kiest lijken betrekkelijk dicht bij (haar) huis te liggen. In Terug naar de kust gaat het om een zelfbewuste moderne vrouw die in een band zingt en twee kinderen van twee vaders heeft. Als deze Maria ontdekt dat ze opnieuw zwanger is, besluit ze tot een abortus. Vanaf dat moment wordt ze bedreigd en gestalkt. Noort, destijds: 'Wat er dichtbij aan is, is vooral de omgeving. En misschien het verhaal van de moeder die haar relatie verbreekt, hoewel ik nog steeds keurig bij mijn man ben. Wat ik er mooi aan vind is de relatie van die Maria met haar zuster en dat de een geen kinderen kan krijgen en de ander wel. Met die wrijving ben ik aan de haal gegaan.' Dat Terug naar de kust zich in haar geboorteplaats afspeelde, heeft Noort overigens geweten. Kort na de publicatie werd ze er in het dorp steeds op aangesproken.
Ze deed een jaar over het schrijven van haar debuut, waarvan er uiteindelijk meer dan tweehonderdduizend zijn verkocht. 'Het creëren van typetjes en een wereld in mijn hoofd vond ik een kick', zei ze in een interview met het AD. 'Het solitaire van schrijven is heerlijk. Ik kon het in sommige perioden ook niet meer loslaten. Gooide ik mijn boodschappen bij de supermarkt in andermans karretje en stond ik bij school te bedenken wat ik daar eigenlijk deed.' De thriller kreeg lovende recensies, maar een enkele keer ook negatieve, bijvoorbeeld in Trouw. 'Die kwam hard aan', aldus Noort. 'Ik realiseerde me dat ik met mijn blote billen in de winkel lag en dat je daardoor ook gekwetst kunt worden.'
Eerder verschenen in de serie De beste 77 Nederlandstalige thrillers:
6. De zesde mei van Tomas Ross
9. De zaak Alzheimer van Jef Geeraerts
21. Tweestrijd van René Appel
29. Cleopatra van Felix Thijssen
35. Het lijk in de Haarlemmer Houttuinen van Janwillem van de Wetering
40. Wetland van Jacob Vis
59. Tranen over Hollandia van Tomas Ross
61. Koude lente van Lieneke Dijkzeul
64. Dietz van Peter de Zwaan