De 77 beste Nederlandstalige thrillers / 8. De kracht van het vuur
Voor de Gouden Strop 1997 moesten vijf juryleden dertig boeken (in totaal 6.982 bladzijden) lezen. Slechts dertig boeken! Kom daar nog maar eens om, twintig jaar later. Dan haalt de groslijst met gemak het drievoudige.
Eén van de genomineerden destijds was oud-accountant Bob Mendes. De Vlaamse schrijver had al eerder de thrillerprijs gewonnen. Dat was in 1993 met zijn boek Vergelding. Ditmaal kon hij opnieuw een cheque met een bedrag van 25.000 waardevaste guldens mee naar huis nemen.
Avonturenroman
Het winnende boek De kracht van het vuur, Mendes’ tiende thriller, is een avonturenroman die meer dan 400 bladzijden lang wordt gekenmerkt door spanning, vaart en verrassende wendingen. Het goed gedocumenteerde verhaal speelt zich af tussen augustus 1953 en januari 1979. Hoofdpersonen zijn de Iraniër Darius Razdi, die voortdurend te maken heeft met een strijd om de macht in zijn land, en de joodse vluchtelinge Sharon Stern.
Razdi verwekt in één nacht bij zowel zijn derde echtgenote als bij Sharon – maar in het laatste geval door verkrachting – een zoon. Omdat zij ruim een week na de verkrachting is getrouwd met de zionist Samuel Hofman en met hem in de huwelijksnacht de liefde heeft bedreven, wil zij de indruk wekken dat haar zoon Simon van haar echtgenoot is. Razdie weet echter beter en probeert Sharon en Simon op te sporen. Hij laat zich daarbij door niets en niemand tegenhouden.
Het Nieuwsblad uit Vlaanderen bestempelde De kracht van het vuur als de meest ambitieuze én beste thriller die Bob Mendes ooit schreef. En de Volkskrant oordeelde: ‘Een avonturenroman zoals Frederick Forsyth die geschreven zou kunnen hebben. Een fikse dosis historie en politiek, veel spanning ook en de tot de laatste bladzijde van een opmerkelijk niveau’.
'Uitermate sterk gedocumenteerd'
De jury was ook vol loftuitingen. ‘Mendes getuigt van groot inlevingsvermogen in de manier van denken en doen van zeer uiteenlopende personages', ratelt het juryrapport. 'De karakterbeschrijvingen zijn voortreffelijk. Het boek is uitermate sterk gedocumenteerd zonder ooit pedant te worden. Het is een factionthriller die bewijst dat vermenging van genres de beste hedendaagse misdaadliteratuur oplevert.’ Je zou eigenlijk het boek in één adem moeten uitlezen, stelde juryvoorzitter Jan Martens. ‘Maar met een pil als deze ben je dan wel dood.’
Na het in ontvangst nemen van de prijs, zei de destijds 69-jarige, goedgemutste laureaat dat al die moppen over ‘gierige Hollanders’ eigenlijk van geen kant kloppen. ‘Het is al voor de tweede maal dat ik hier een geldbedrag van 25.000 gulden kom ophalen. Ik kan u dan ook zeggen dat ik graag naar Nederland kom.’
Mendes verbleef ooit, toen hij nog accountant was, een viertal dagen in Perzië, het huidige Iran. Hij baseerde een deel van zijn thriller op die ervaringen, vertelde hij in de Volkskrant. ‘Ik heb bij het schrijven nog op het punt gestaan om terug te gaan naar Teheran, maar zag daar toch maar vanaf. Er is veel veranderd en mijn boek speelt toch in het verleden.’
In zijn dankwoord had hij een boodschap aan de uitgevers verpakt die eigenlijk nog steeds opgeld doet: ‘Steek eens net zoveel energie in het verkopen van Nederlandstalige misdaadliteratuur als u doet voor uw Angelsaksische vertalingen. Wij komen er toch altijd een beetje achteraan.’
