De boekenkast van... Anouk (Hebban Crew)
Vertel eens over het prille begin van je boekenkast?
Mijn boekenkast begon (voor zover mijn herinnering gaat) als een mooie open, houten boekenkast. Het was voor het tijdperk van de Billy natuurlijk. Ik had er twee. Eentje was voor mijn boeken, en eentje voor mijn al net zo omvangrijke knuffelverzameling. Degenen die niet meer bij mij in bed pasten dan. De boekenkast stond vol met mijn Lecturama-sprookjes, boeken die we van rommelmarkten en uitverkoop bij de bieb vandaan hadden gehaald en boeken die ik voor mijn verjaardag had gekregen. De boekenkast heeft mijn hele jeugd in mijn slaapkamer gestaan, en nadat de knuffels eruit gingen, kwam de tweede vrij voor nog meer boeken.
Herinner je je de eerste boeken die je bezat of kreeg?
Ik denk dat mijn eerste echte 'van mij'-boek de sprookjesreeks van Lecturama was. Elk maand kwam er een nieuw deel, samen met een bandje waarop de verhalen stonden ingesproken. Ik las ze altijd op de vloer van mijn slaapkamer, vlak naast mijn radiootje, langzaam de bladzijdes omslaand en meelezend. Volgens mij moeder is het nog altijd de beste aankoop die ze ooit deed. Ik was als kind enorm druk omdat ik me snel verveelde, en bij een test vertelde de afnemer dat het waarschijnlijk beter zou worden als ik eenmaal zou leren lezen. Als een blad aan de boom, zo ging het verhaal. Ineens kwam er geen kik meer uit me en verdwaalde ik in verhalen.
We gingen altijd eens per week naar de bibliotheek, we mochten boeken lenen uit de schoolbibliotheek en de Bibliobus kwam om de zoveel tijd langs. Ik werd altijd omringd door stapels, maar ik had ze vaak niet zelf. Een van de eerste boeken die ik bezat en me goed kan herinneren is De sleutel van Magister Moria van Berend Jager. Opgepikt van een rommelmarkt, denk ik. Ik vond het een betoverend boek en heb het zelfs voorgelezen aan mijn broer. Die hield toen niet zo van zelf lezen, maar wel van luisteren. Ook verslonden we dankzij het dagelijkse voorleesuurtje van mijn moeder alles van Annie M.G. Schmidt, met als mijn favoriet Pluk van de Petteflet. De Schmidt-verzameling ligt bij mijn moeder te wachten tot ik kinderen heb, zodat ze die officieel kan doorgeven.
Hoe groot is jouw boekenverzameling inmiddels?
Minder groot dan ik zou willen! Ik heb mensen die steevast weigeren me ooit nog te helpen verhuizen, puur door mijn vele boekendozen. Terwijl die juist het fijnst verhuizen zijn. Weet je hoe makkelijk je een CB-doos vasthoudt? Maar goed, ik heb dan ook jarenlang professioneel gesleept met boekendozen en voor mij voelt het niet zo zwaar. Ik ben vaak verhuisd de laatste paar jaar – voor studie, voor werk – en dat betekent dat ik bij elke verhuizing boeken weg heb gedaan die niet meer per se in mijn kast hoefden. Ik mis ze soms nog steeds weleens... Maar niettemin heb ik er nog steeds honderden, hoor. Ik heb gewoon niet geteld.
Waar bestaat je boekenverzameling uit?
Ik heb vrij veel verschillende genres in huis. Flink wat fantasy en YA, een handvol sciencefiction. Aardig wat literatuur, inclusief het begin van een Agatha Christie-verzameling* en een stapel klassiekers die op mijn 'Ooit te lezen'-lijst staan. Dan heb ik ook nog wat non-fictie (voor de liefhebbers; vooral biografieën van koninginnen uit de Middeleeuwen, boeken over China dankzij een obsessie met Wilde zwanen van Jung Chang, creatieve boeken in de hoop dat ik ooit nog eens leer tekenen en boeken over de geschiedenis van landen en volkeren). En tot slot stapels kinderboeken. Dankzij mijn werk voor de Griffeljury kon ik drie jaar lang elk jaar genieten van de mooiste kinderboeken, en die zijn aangevuld met nieuwe aanwinsten, bovengenoemde Lecturama-sprookjes, mijn verdere sprookjesboekenverzameling en geliefde kinderboeken van vroeger. Vooral horror, viel me laatst op. Ik was als kind dol op griezelen.
*Eigenlijk krijg ik de boeken van mijn moeder als ze er niet meer is, die heeft de hele reeks in de pastelcovers. Maar gezien ik daar liever zo lang mogelijk op wacht, leek het me wel handig zelf ook vast een beginnetje te maken, zodat ik ze vaker kan herlezen.
Hoe zijn je boekenkasten ingedeeld? Op alfabet, kleur, genre?
Op genre. Ik heb verschillende boekenkasten, en ik heb geprobeerd daar zoveel mogelijk bij elkaar horende boeken in te proppen. Verdeeld over twee kasten staan mijn SFF/YA-boeken, eentje voor mijn literatuur, anderhalf voor mijn kinderboeken en een halve voor mijn non-fictie. Ik heb dringend een nieuwe nodig, want ik heb ook minstens twee planken aan kinderboeken op de grond staan, en anderhalve plank aan literatuur op de bank. Een gedeelte van mijn boekenkasten is ingeruimd voor de ongelezen boeken; die staan omgekeerd in de kast.
Dat is vooral een psychologisch spelletje met mezelf; ik kan zien hoeveel ik nog te lezen heb als ik de neiging voel om nieuwe boeken te bestellen (helpt niet), en ik omzeil een probleem dat ik heb met boeken die te lang staan. Dan ga ik denken dat ik ze misschien toch niet zo goed zal vinden, want ik heb ze niet meteen gelezen. Maar dat weet ik helemaal niet, want ik heb ze nog niet ervaren. Door ze andersom te zetten, pik ik er steeds ongezien eentje uit om te lezen, waardoor dat ineens weer een fijne ontdekkingsreis wordt.
Binnen de kasten zit er niet echt een systeem in. Ik hou de series en boeken van dezelfde auteur uiteraard bij elkaar, en de boeken die ik het liefst herlees staan op ooghoogte zodat ik er snel bij kan. Ik zou nooit op kleur kunnen sorteren; ten eerste al die nachtmerrie van elke kleurschakering op de juiste plek zetten in de regenboog, en dan nog de gruwel dat je series uit elkaar moet trekken. No. Way.
Op welk deel van je boekenverzameling ben je het meest trots of verliefd?
Mijn kinderboeken. Ik heb een mooie sprookjesverzameling, maar ook fijn veel prentenboeken en zelfleesboeken. Zo heb ik een aantal delen van Yuval Zommers non-fictie kinderboeken waar ik heel gelukkig van word, en pareltjes die ik heb ontdekt als onderdeel van de Griffeljury. Het is even slikken dat het nu echt voorbij is, je mag maar maximaal drie jaar deelnemen.
Ook ben ik heel erg trots op mijn The Walt Disney Film Archives van uitgeverij Taschen. Ik heb jaren verliefd naar dit boek zitten kijken (we hadden het op voorraad in de boekhandel), maar het was erg prijzig. Tegen het eind van de boekwinkel kreeg ik een teruggekomen exemplaar cadeau van de vertegenwoordiger die al jaren in de boekhandel kwam, en die ik zelfs al kende toen ik nog in Amsterdam werkte. 'Ik heb het toch goed onthouden, hè?' vroeg hij. Het is een van de mooiste (en meest onverwachte) cadeaus die ik ooit heb gekregen. Op dit moment heb ik geen plaats om het tentoon te stellen zoals het hoort, maar zodra ik ruimte heb, gaat het op een ereplaats.
Als je huisgenoten hebt, wat vinden die van je boekenverzameling?
Ik woon alleen, dus dat betekent dat ik de enige ben die iets mooi hoeft te vinden. Ik kan mijn huis precies zo inrichten als ik dat zelf wil, en het is een goed excuus om mijn boeken door de hele woning te laten slingeren. Die is niet zo groot, het is maar een studio, maar ik vermoed dat dit 'probleem' niet beter gaat worden als ik meer ruimte krijg. Sterker nog, dan ga ik gewoon Debbie achterna. Ik word nu eenmaal heel gelukkig van veel boeken om me heen. Ik denk ook niet dat het verandert als er ooit een huisgenoot bijkomt. Die moet maar met me leren leven. Vroeger thuis was het gelukkig ook nooit een probleem. Mijn moeder is net zo erg, en we hadden allebei ons eigen stapeltje op de salontafel liggen. Er mopperde weleens iemand dat er nooit geen plek was om iets neer te zetten, maar het ging alleen aan de kant bij hoog bezoek.
Mijn broer beweert wel nog steeds dat mijn boekenliefde hem ooit bijna heeft vermoord. Hij vond het meestal irritant als ik lang zat te lezen, omdat hij graag aandacht krijgt. Dat zorgde ervoor dat hij continu tegen me aan kletste en vragen stelde, om me zover te krijgen mijn boek neer te leggen. Op een gegeven moment negeerde ik hem meestal gewoon. Juist tóén slikte hij de nagelknipper half in waarmee hij zat te spelen (zo eentje die je zo fijn tussen je tanden kunt laten klikken). In mijn verdediging, ik dacht dat hij zijn drama-gedrag voortzette en keek niet op terwijl hij hem achter uit zijn keel viste. Ik word er regelmatig aan herinnerd dat mijn Epische Grote Zus-badge twintig jaar later nog altijd aan een zijden draadje hangt, want blijkbaar hou ik meer van boeken dan van zijn leven.
Mogen andere mensen lenen uit je boekenkasten?
Nou. Heel af en toe als ik iemand er 100% mee vertrouw. Mijn moeder mag alles lenen wat ze wil, en een vriendin van me ook. Mijn broer zou het ook mogen, maar die leest alleen digitaal en heeft er dus niet zoveel aan. Verder niet.
Wat is het akeligste dat ooit gebeurd is met een door jouw uitgeleend boek?
Die heb ik nooit meer teruggezien. Het was de eerste deel van de 'Aardkinderen'-reeks van Jean M. Auel, De stam van de holenbeer. Deze serie was mijn introductie tot de volwassenenliteratuur. Mijn vader las de boeken en was er dol op, hij kwam me elke avond vertellen wat erin gebeurde. Toen hij ze uit had, gaf hij ze aan mij. Ik was er indertijd nog net iets te jong voor, maar een jaartje later sloeg ik het weer open en was de obsessie op mij overgeslagen. Natuurlijk heb ik deel 2 tot en met 4 nog wel, maar het steekt toch dat die eerste nu in de witte uitgave is in plaats van de blauwe, omdat ik de blauwe niet meer kon vinden.
Wat is het mooiste dat ooit gebeurd is met een door jouw uitgeleend boek?
Dat iemand het zo prachtig vond dat ze het voor zichzelf hebben gekocht, omdat alleen lenen en lezen niet voldoende was. Of wanneer ze het als cadeau kopen voor iemand anders en op die manier de boekenliefde doorgeven. Ik heb mijn broer ooit Ready Player One van Ernest Cline uitgeleend, en sindsdien is het een groot favoriet van ons beiden. Nadat hij jarenlang weinig las, is hij nu net zo'n groot lezer als ik, en om het met hem over een geliefd boek te kunnen hebben is zó heerlijk! Ik heb hem uiteindelijk mijn exemplaar cadeau gedaan toen hij een jaar op wereldreis was en zelf een nieuwe gekocht. Het is een van de weinige papieren boeken die hij heeft.
Leen je zelf wel eens boeken van anderen?
Heel soms, ik ben altijd bang dat ik er per ongeluk iets vreselijks mee doe. Ik ben wel van de worst case scenario's. Verder is het ook wel zo dat ik degene ben die boeken aanraad aan anderen, niet zozeer andersom. Mijn vrienden komen gewoonlijk bij mij als ze een boek cadeau willen doen en inspiratie nodig hebben. Van mijn moeder leen ik wel vrij vaak; als zij iets mooi vond, ben ik automatisch ook benieuwd.
Als je bezoek hebt en ze kijken in je boekenkast, wat mogen ze dan absoluut níet doen?
Van mij mogen ze eigenlijk alles wel. Ik ben zelf een 'laat zien hoeveel je ervan hield'-lezer en ook ga ik er niet van uit dat ze een boek uit de kast trekken om te verscheuren. Mensen die bij me op bezoek komen, hebben een gezond respect voor mijn kasten en staan er meestal bewonderend voor. Ik heb ook aardig wat niet-lezers onder mijn vrienden en familie, en die zijn altijd een beetje verbluft door de manier waarop boeken mijn huis domineren. En dan zeggen ze daarna dat ze het zo gezellig en huiselijk vinden. Jaaaa, kom maar terug hoor, jullie zijn door de keuring.
Als je bezoek hebt en ze kijken níet in je boekenkast, hoe vaak nodig je ze daarna nog uit?
Ik denk niet dat ik gauw met zulke mensen bevriend zou raken, dus het zou waarschijnlijk bij één keer blijven. Je zou ook wel een vrij belangrijk aspect van mijn karakter negeren. Als iemand een hele verzameling vogelhuisjes had staan zou dat bijvoorbeeld ook niet mijn ding zijn, maar het is duidelijk belangrijk voor die persoon. Het minste dat je kunt doen, is er wat beleefde belangstelling voor tonen.
Wat mist er nog in je boekenkast?
Heb je even? Sowieso heb ik een 'acuut te kopen'-lijst van minstens dertig boeken. Er kan nog een hele stapel Agatha Christies bij. Ik zou heel graag mooie klassiekers in een reeks kopen, zoals de Clothbounds van Penguin of de Seasons Editions van Oxford's World Classics. Ook zijn er prachtige interactieve boeken in het Engels van klassiekers, zoals deze. En ik mis nog een aantal kinderboeken van vroeger, waarvoor ik altijd op rommelmarkten ga speuren. Als ik er dan een vind, word ik daar heel gelukkig van. Ik droom ook nog altijd van de volledige set van Andrew Lang's Fairy Books.
Welk boek uit je boekenkast herlees je het meest?
Dat zijn er wel een aantal. Ik heb een voorliefde voor Wuthering Heights van Emily Brontë, The Winter Rose van Jennifer Donnelly en de Agatha Christie-boeken. Maar ook Sarah J. Maas' boeken herlees ik met regelmaat en ik kan niet wachten tot het eerste deel van de nieuwe ACOTAR-trilogie er is. Verder herlees ik ook de 'Earth Girl'-serie van Janet Edwards vaak. Bijna niemand kent de YA-trilogie, maar ik ben er echt dol op. En mijn exemplaar van Kushiel's Dart van Jacqueline Carey is letterlijk uit elkaar gevallen; die wordt door paperclips bijeen gehouden. Oh, en Ready Player One, natuurlijk. Hoe meer ik bekijk in mijn kast, hoe meer ik zie. Ik herlees heel veel, omdat ik ervan hou een wereld opnieuw te bezoeken en nieuwe dingen te ontdekken.
Van welk boek dat je nu uit je boekenkast pakt wist je niet dat je het had, weet je niet wat het is en heb je nooit gelezen?
*Loopt even een rondje door het huis*
Tja, sorry, ik heb geen boeken in mijn kast waarvan ik niet wist dat ik het had. Ik sta vrij vaak voor mijn boekenkasten, gewoon om even met mijn vingers over geliefde titels te gaan of juist titels die ik al te lang heb genegeerd en die ik eigenlijk echt zou moeten lezen (de omgedraaide boeken zijn alleen mijn SF/F/YA-titels. Ik heb er bij literatuur ook een aantal, maar die zijn helemáál op de lange baan geschoven). Als ik mijn omgedraaide boeken lang genoeg laat staan, kan ik hier volgend jaar misschien een beter antwoord op geven.
Ga je het nu lezen?
Ik ben bij het rondje wel weer een stapeltje boeken tegengekomen die eigenlijk best een leesbeurt mogen hebben. Zo heb ik een boek met horrorverhalen van Edgar Allen Poe waarvan ik me afvraag waarom ik die nog niet gelezen heb. Of de laatste twee Jane Austens die ik nog moet tackelen; Persuasion en Mansfield Park. Ik ben maar snel weggelopen, want op de bank liggen ook stapels boeken te wachten.
Welk boek heeft het mooiste oorsprongverhaal (hoe kwam je eraan)?
Elk van mijn boeken heeft wel een verhaal, al was het maar 'o ja, ik las dat en toen wilde ik dat boek zo graag lezen'. Ik herinner me volgens mij voor elk boek wel hoe ik eraan kom en de emotie die bij het lezen hoorde. Ik kan compleet vergeten zijn wat ik een uur eerder heb gegeten, maar qua boeken is mijn hoofd een stalen kluis vol info.
Het mooiste verhaal is denk ik wel het boek dat ik ontvreemd heb uit de bieb. Ik werkte daar voor mijn eerste bijbaantje, en zo kwam het dat ik op vijftienjarige leeftijd voor het eerst op de fantasy-afdeling stuitte. Die vond ik erg interessant, vol onbekende werelden en magie, wat ik kende uit mijn geliefde sprookjes. Maar dan voor volwassenen, want mijn sprookjes voelden inmiddels kinderachtig aan – al was ik nog niet klaar ze helemaal los te laten. Mijn eerste fantasyboeken waren die van W.J. Maryson en Elizabeth Haydon.
De boeken van Maryson kreeg ik als reeks van mijn moeder voor mijn verjaardag, maar van de boeken van Haydon was het eerste deel, Rapsodie, te oud en niet meer in druk. Delen twee en drie had ik nog wel kunnen kopen. Dus in goed overleg met mijn moeder (ik was een braaf meisje), besloten we dat we het zo gingen doen: ik zou het boek lenen uit de bieb en dan teruggaan om te zeggen dat ik het kwijt was geraakt op vakantie. Zo gezegd, zo gedaan. Ze berekenden een eerlijke prijs voor de vervanging, die hebben we betaald, en zo was mijn serie compleet en ik dolgelukkig.
Aan welk boek heb je de mooiste herinneringen?
Ik denk toch de 'Aardkinderen'-serie van Jean Auel. Ik deelde mijn liefde met boeken al vanaf ik kon luisteren met mijn moeder, maar dit was de eerste keer dat ik hem ook met mijn vader kon delen. Ik was diep onder de indruk van de reeks en er volledig door geobsedeerd. Ik had het geluk dat, tegen de tijd dat ik ze in handen kreeg, Auel net klaar was met haar onderbreking van twaalf jaar en boek vijf zou gaan verschijnen. Het was het eerste boek dat ik pre-orderde bij een boekhandel. Toen het er eenmaal was, sloot ik mezelf een weekend op om te gaan lezen.
Hoewel ik daarvoor al van veel boeken had gehouden, was dat een reeks die voor het eerst elk aspect van mijn boekenliefde aanwakkerde. Het zelf kopen, het bingelezen, het herlezen, het compleet verdwijnen in een wereld en het smachten naar een nieuw deel dat voor je gevoel veel te langzaam komt. Ik liep er zo voorzichtig mee rond (en ze waren nooit ver van me verwijderd) dat mijn moeder het altijd mijn bijbels noemde.
Boekencarrousel
Klik op de afbeelding om deze te vergroten.
Doe met ons mee!
Dit is de boekenkast van Anouk. Wil jij ook je boekenkast laten zien? Schrijf dan een eigen blog, waarin je dezelfde vragen over je boeken beantwoordt en foto's plaatst.
Lees meer:
De boekenkast van... Debbie (Hebban Crew) De boekenkast van... Aimee (Hebban Crew) De boekenkast van... Onno De boekenkast van... Merel De boekenkast van... Marieke
