De bundel van deze week weegt ruim anderhalve kilo

De Nederlandse en Vlaamse literatuur bezit een overweldigende hoeveelheid korte verhalen die zich moeiteloos kunnen meten met de mooiste verhalen uit de wereldliteratuur. Deze bloemlezing laat het korte verhaal op overrompelende wijze tot zijn recht komen. De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 60 verhalen is een onbetwistbaar monument voor de literatuur.

Joost Zwagerman (1963) schrijft proza, poëzie, korte verhalen en essays. Hij publiceerde meer dan vijfentwintig boeken, waaronder Gimmick!, Vals licht en De buitenvrouw. Hij is de auteur van het Boekenweekgeschenk 2010.

Bij de bejubelde bloemlezing De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 250 verhalen moest Joost Zwagerman zich mede vanwege de omvang van het boek beperken tot verhalen met een lengte van maximaal 10.000 woorden. Beroemde lange verhalen als Bint van F. Bordewijk, De bruine vriend van S. Vestdijk, De meisjes van de suikerwerkfabriek van Tessa de Loo en andere klassiekers bleven daarom buiten beschouwing.Toch verdient ook het lange(re) verhaal, dat zich ophoudt tussen kort verhaal en novelle, een eigen anthologie: De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 60 lange verhalen. In deze tweede mammoetanthologie wordt dit genre voor het eerst in de geschiedenis van onze literatuur geïnventariseerd.

Met De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 tot nu ontstaat een tweeluik waarvan het eerste deel door de literaire kritiek is ontvangen als 'uitmuntend' (NRC Handelsblad) en 'van levensbelang voor de literatuur' (De Telegraaf). Met dit tweeluik, waarin een schatkamer aan literair proza wordt ontsloten, bezit ons land vanaf nu een standaardwerk voor het genre van het korte, middellange én lange verhaal.

NBD Biblion recenseerde de bundel als volgt:

Deze bloemlezing van 60 lange verhalen uit de Nederlandse en Vlaamse literatuur na 1880 is even indrukwekkend als Zwagermans vorige keuze, 'De Nederlandse en Vlaamse literatuur in 250 verhalen'*. Het eerste verhaal is van de sombere Emants, het laatste van de sprookjesachtige Hafid Bouazza. Van Elsschot, Bordewijk, Vestdijk, Hermans en Biesheuvel zijn twee verhalen opgenomen, van Nescio en Hotz maar een. Van het Reve ontbreekt tgv. problemen met rechthebbenden. Een aantal verhalen, zoals Vestdijks 'De bruine vriend', zijn tot de canon van de literatuur gaan behoren, vele andere worden door deze bundel aan de vergetelheid ontrukt (het ontroerende 'Mokusai' van Nooteboom, en het onthutsende 'Het begin van tranen' van Bernlef). In de Inleiding verantwoordt Zwagerman zijn keuzes, bespreekt het onderscheid tussen verhaal en novelle, en gaat hij in op de onderwaardering van het verhaal als zelfstandig genre. Uit Zwagermans beide bloemlezingen van verhalen blijkt dat de kwaliteit van de verhalen zeker niet onderdoet voor die van de roman. Deze bloemlezing is in alle opzichten een prachtig en zeer verzorgd boek geworden.