De Confrontatie met Chinouk Thijssen

"Het was altijd een probleem voor mij om aan een ander te gehoorzamen." – The Sword, 2012

"Ik kan me dit antwoord nog goed herinneren. Ik bedoelde hiermee dat ik het altijd moeilijk heb gevonden om voor een baas te werken. Iemand die bepaalt wanneer ik moet beginnen en mag stoppen, wanneer ik pauze neem en wanneer ik naar de wc ga. Ik wil mijn tijd zelf in kunnen delen. Gelukkig kan ik dat sinds vijf jaar ook."

"In mijn boeken moet er altijd iemand dood en er moet altijd bloed vloeien. Ik geef mijn oma daar maar gewoon de schuld van." – Bangersisters, 2011

"Inmiddels ben ik het daar niet meer mee eens. Thrillers kunnen heel spannend zijn zonder doden en bloed. Psychologische spanning is ook heel interessant. Een lijk moet wel in het verhaal passen. Ik laat mijn personages nu niet meer doodgaan omdat ik denk dat dat hoort. Het moet functioneel zijn. Wel vind ik dat soort scènes heel leuk om te schrijven (ook al ben ik in het echte leven geen moordenaar natuurlijk)."

"Het schrijven van spannende verhalen is iets wat ik mijn hele leven zou willen blijven doen. Ik denk ook niet dat ik daar ooit mee zou kunnen stoppen, al zou ik het misschien willen." Schrijvers4Fun.nl

"Ik wil nog even terugkomen op de allerlaatste zin, ‘al zou ik het misschien willen’. Ik kan me überhaupt niet voorstellen dat ik ooit zou willen stoppen met schrijven. Het is net als ademhalen. Ik heb soms weken geen tijd om te schrijven en dan voelt het net alsof ik stik, hoewel ik er ook wel een haat-liefdeverhouding mee heb. Als ik weinig tijd heb en ik juist op dat moment vast kom te zitten, vind ik het een vreselijk vak, maar zit ik weer in de flow (die gelukkig altijd snel terugkomt), dan vind ik schrijven het mooiste wat er is en dat zou ik zeker de rest van mijn leven willen blijven doen."

"Ik ben op dit moment bezig met een jeugdthriller, maar daar kan ik nog niet zoveel over zeggen, behalve dat ik er zelf heel enthousiast over ben en dat ik dit genre zelfs nog fijner en leuker vind om te schrijven." BOEKZINE, jaargang 1, nummer 1, 2012  

"Op dat moment was ik al bezig met de eerste versie van Blindelings. Young adult is een van mijn favoriete genres en voor mijn gevoel ligt dit me beter dan volwassen thrillers schrijven. Het voelt natuurlijk, daardoor ook fijner en leuker. En ik ben nog steeds heel enthousiast over het verhaal. Ik hoop alle lezers ook."

"Ik heb altijd al eens in het hoofd van een psycho willen zitten! Dat klinkt waarschijnlijk heel morbide, maar dat vind ik gewoon echt heel interessant. Dat is ook een reden waarom ik nooit een chicklit zou kunnen schrijven." Bangersisters, 2011

versus

"Een chicklit lijkt me ook leuk om te schrijven." – BOEKZINE, jaargang 1, nummer 1, 2012.

"Ja, als ik dit nu terugzie is het wel heel tegenstrijdig. Ook al lijkt het me leuk om een chicklitverhaal te bedenken, ik weet zeker dat ik het niet zou kunnen. Spanning komt er automatisch in, daar kan ik niet omheen. Het genre heeft mij gekozen, denk ik. Laat de chicklits maar over aan degenen die echt de gave hebben om hun lezers hardop te laten lachen."

Welke uitspraak heb je ooit gedaan en zou je zelf nog ‘recht willen zetten’?

"‘Het belangrijkste voor mij is om alvast de grote lijnen op papier te hebben en ik merk dat ik de eindscène als eerste af krijg. Die vind ik het makkelijkst, maar ook het belangrijkst om alvast klaar te hebben, dan weet ik waar ik naartoe leef in het verhaal.’ ‒ VrouwenThrillers.nl, 2009

Dit ging over mijn debuut, Liefdesduivel. Inmiddels heb ik nog een paar boeken geschreven en ik doe het iedere keer anders. Bij Liefdesduivel schreef ik eerst het einde, bij Hij is van mij had ik geen idee hoe het zou eindigen en bij Blindelings gebeurde het ook geleidelijk. Eindeloos is een Thriller on Demand, dus het einde werd (na elk hoofdstuk) gekozen door de lezers. Ik ben nu Liefdesduivel opnieuw aan het schrijven (de young adult-versie in een heel nieuw jasje) en recycle het originele einde in een andere vorm. De laatste scène van het boek dat ik dáárna ga schrijven heb ik ook al op papier staan. De grote lijnen van de rest van het verhaal echter nog niet. Soms is het een verhaal dat zichzelf moet laten schrijven. Alles van tevoren vastleggen geeft weinig vrijheid. De personages komen soms met veel betere ideeën dan ikzelf."