De eerste lesbische Chicklit

Wat is het verschil tussen een lesbische Chicklit en een gewone Chicklit?
De grappige en romantische essentie van het genre blijft hetzelfde, alleen valt het hoofdpersonage nu op een vrouw. Dit zorgt ervoor dat er andere elementen in het verhaal verwerkt kunnen worden naast de bekende chicklit-ingredienten. Dit maakt het vers en fris! Grappig is eigenlijk dat er meer overeenkomsten zijn, behalve het lesbische hoofdpersonage. Dit maakt dat het boek net zo leuk is voor homoseksuele lezers als voor heteroseksuele lezers.

Hoe zijn jullie op het idee gekomen?
Enkele jaren geleden merkte Jessica dat de chicklitboeken die ze las altijd een heteroseksuele vrouw als hoofdpersonage hadden. Jessica valt zelf op vrouwen en ging opzoek naar een chicklit met een lesbisch hoofdpersonage. Stomverbaasd was ze toen ze ontdekte dat er geen boeken binnen dit genre een lesbisch hoofdpersonage hebben. Ze vond wel boeken met een lesbisch hoofdpersonage, maar niet in het chicklitgenre. Toen trok Jessica de stoute schoenen aan en dacht, ik ga het zelf wel schrijven!

Hoe ging de samenwerking bij het maken van het manuscript? Was er een rolverdeling?
Jessica: Ik kwam met Suzanne in contact na een oproep dat ik plaatste op whoopsiedaisy.nl Suzanne was destijds columniste van dit online magazine. Aangezien ik al een tijdje bezig was met het manuscript kreeg Suzanne aanvankelijk een aanvullende rol. Aangezien ik dyslexie heb werd haar rol uitgebreid met het redactionele stuk over het manuscript. Naarmate het schrijfproces vorderde kreeg Suzanne meer feeling met het manuscript. Haar aandeel en rol groeide. Aangezien Suzanne op mannen valt kwam er een nuttige, verfrissende wind door het manuscript. 

Suzanne: Het oproepje dat Jessica plaatste sprak me direct aan. Ik ben dol op lezen maar ook op schrijven en heb altijd in mijn achterhoofd gehouden, hier ga ik ooit iets mee doen. De insteek van het boek sprak me ook aan. Het is iets totaal anders en iets wat ik nog niet eerder gezien heb. Omdat ik van oorsprong leerkracht ben zou ik me eerst bezig houden met het redactionele stuk van het manuscript maar naar mate we verder werkten naar mate mijn enthousiasme begon te groeien en wilde ik me ook met de inhoud gaan bezig houden. Gelukkig stond Jessica daarvoor open en al snel kon ik mijn ideeën kwijt en ook meeschrijven en werd het echt een duo-boek.

Hoe beviel de werkwijze van tenpages.nl?
Als je besluit om je boek uit te brengen via TenPages dan kom je in een bepaald traject. Eerst ga je aan de slag om 2000 aandelen ter waarde van 10 000 euro te verkopen. Daarvoor moet je dus veel mensen werven om dit voor elkaar te krijgen. Dit crowdfunding beheer je zelf. Persoonlijk hebben wij wel veel geleerd van deze manier van werken. Je gaat eigenlijk in je eigen vriendenkring mensen geld vragen. Dat is nogal iets en het doet iets persoonlijks met je. Voor Jessica was het extra lastig omdat haar netwerk grotendeels bestaat uit Vlamingen en studenten. Vlamingen konden enkel met een creditcard meedoen en studenten hebben gewoon het geld niet om groots te investeren. Voor Jessica was die periode, ook een periode van laten zien waar ze achter staat. Met het groeien van de aandelen verkoop, groeide ook het vertrouwen in het concept. Het was mooi om de hartverwarmende reacties te lezen. Sommige mensen waarvan we dachten dat ze zeker aandelen zouden kopen, werden plots heel jaloers en kochten geen aandelen. Personen die we eerder tot een verre kennissenkring rekenende kochten voor 100 euro en meer aan aandelen omdat ze zo in het concept geloofde. Het was een hartverwarmende en eye-openende tijd. 

Nu klinkt het net alsof we in het wilde weg zijn gaan vragen om aandelen te kopen maar dat is niet helemaal waar. Vooraf hadden we een soort marketing-plan op papier gezet wat we nauwgezet volgden. Je moet zelf heel actief zijn om dit mogelijk te maken. Op het laatst hadden we iedere dag contact en brainstormde we over allerlei dingen om er maar voor te zorgen dat het ons zou lukken.

Na het behalen van de 10 000 euro (in slechts 2 maanden tijd) werd het manuscript klaar gemaakt voor een uitgever. Nu is TenPages uitgevers aan het benaderen. Volgens ons is dit het cruciaalste punt. Het verkrijgen van een goede uitgever bewijst voor ons de efficiëntie van TenPages.com. Een boek uitgeven in deze tijd dan komt de promotie alsmaar meer op de schouders van de schrijvers te liggen.

Zouden jullie nog een boek op deze manier uitgeven?
Als er eenmaal contacten met een uitgever gemaakt zijn dan lijkt ons deze manier van uitgeven overbodig. TenPages.com richt zich ook meer op debutanten.

Komt er een vervolg? Of komt er nog een boek specifiek gericht op lesbische dames?
Mannenpakken of vrouwenhakken is niet specifiek gericht op lesbische dames. Het is gericht op iedereen die interesse toont in het thema. Natuurlijk hebben we al gefantaseerd over een vervolg. De precieze invulling hiervan laten we nog eventjes in het midden. 

Zit er een autobiografisch element in het verhaal?
Jesscia: Het verhaal van Milou is niet mijn persoonlijke verhaal. Wel zitten er veel autobiografische elementen in het verhaal. Ik heb allemaal situaties uit mijn leven gepikt, daarmee geswitcht en gedraaid zodat het in het verhaal paste. Tijdens het schrijfproces was ik een echte spons. Alles wat ik om mij heen hoorde of nog herinnerde absorbeerde ik en wrong ik uit. Zodat het in het verhaal druppelde. 

Suzanne: het verhaal is voor mij niet autobiografisch omdat ik niet op vrouwen val en omdat Jessica met dit idee is gekomen. Wel zitten er veel elementen in die voor mij, als heteroseksuele vrouw, herkenbaar zijn. Ik ben ook zenuwachtig voor een eerste date en ik kan ook dubben over de vraag ‘’wat moet ik aan’’? In de stukken die ik geschreven heb zul je zeker dingen teruglezen die bij mij passen als persoon. Op die manier blijft het geschreven verhaal ook bij mezelf en dat is vaak toch het sterkste.    

Wat voor boek zouden jullie nog eens willen schrijven.
Jessica: Vaak wordt er aan mij gevraagd of ik al aan een tweede boek aan het schrijven ben. Het schrijven vind ik enkel leuk als ik iets vernieuwends aan het schrijven ben.

Ik houd ervan om iets te schrijven dat mensen aan het denken zet. Dit is ook wat ik wilde bereiken met Mannenpakken of Vrouwenhakken. Lezen moet ook ontspannen, vandaar dat een grappige noot er ook in hoort.

Suzanne: ik ben al achter de schermen bezig met schijven aan meerdere verhalen. Het heeft geen haast maar ik wil er zeker verder mee. Wat betreft het genre, dat laat ik in het midden. Ik schrijf over wat er in me opkomt, wat me motiveert, me beweegt, verbaasd, me aan erger. Eigenlijk dus over de dingen die ik tegenkom en me bezighouden. 

Wie is Suzanne? (vraag voor Jessica)
Suzanne is een sprankelende en lieve jonge vrouw. Ze heeft van haar hobby, haar beroep gemaakt. Ze is glaskunstenares. En wat voor eentje! Met haar bedrijf Saga Suus maakt ze de mooiste glassieraden. Naast het glasbranden is Suzanne trotse mama van kleine Mila. 

Een betere co-writer had ik mij voor dit project niet kunnen inbeelden. Ze kan best serieus zijn en heeft met haar grote fantasie de gekste ideeën.

Wie is Jessica? (Vraag voor Suzanne)
Ik heb Jessica leren kennen als iemand die enorm enthousiast is en er helemaal voor gaat. Ze zit vol ideeen en wil ze het liefst allemaal tegelijkertijd uitvoeren. Haar gedrevenheid is mooi om te zien, zoveel passie en inspiratie is iets wat haar nog ver zal brengen. Tijdens het wervingsproces voor aandelen heb ik gezien hoe handig Jessica is in het zoeken van sponsoren en om marketingacties op zich te nemen. Ik heb daar echt bewondering voor.
Daarnaast is Jessica een zorgzaam type. Ze zorgt er altijd voor dat andere mensen zich op hun gemak voelen en dat doet ze heel natuurlijk, een mooie gave!
Ik ben heel blij dat ik Jessica heb leren kennen en dat we samen aan een bijzonder project werken!

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Via een oproepje op whoopsiedaisy.nl. Jessica had een oproepje geplaatst. 'Wie helpt mij met een unieke chicklit'. Suzanne was gelijk enthousiast aangezien schrijven een grote passie van haar is. Vervolgens hadden we mail contact en spraken we af in Eindhoven in een schrijverscafé. Na dit gesprek besloten we met elkaar in zee te gaan en vervolgend mailde Jessica het manuscript naar Suzanne die na het lezen nog enthousiaster was geworden en vanaf die tijd werken we samen intensief aan dit manuscript.

Zijn jullie al lang met schrijven bezig?
Jessica: Ik ben nog niet lang bezig met schrijven. Eigenlijk is dit het enige project waarbij ik schrijf, gewoon omdat ik graag wil dat het boek er komt. Ergens vond ik nog een document uit mei 2010 met daarin een eerste ruwe versie van het manuscript. Dit is dan ook het eerste stukje dat ik ooit heb geschreven.

Suzanne: Ik schrijf van kinds af aan. Vroeger werd ik op school het gruwelijke verhalenmeisje genoemd omdat ik zulke enge griezelverhalen schreef. Later ben ik altijd blijven schrijven. Vaak korte verhalen die ik gebruikte als ik voor de klas stond. Ik heb altijd geweten dat ik nog eens een boek zou gaan schrijven, liefst meer dan 1, dus het werken aan dit project is ontzettend leuk en inspirerend.

Wat zijn jullie hobby' s buiten het schrijven om?
Jessica: Om een goed verhaal te kunnen schrijven (vind ik) moet je inspiratie halen uit de dagelijkse dingen. Mijn hobby' s buiten het schrijven zijn eigenlijk heel standaard dingen. Naar de film, koken, bakken, shoppen (!) en sociale dingen doen. Eigenlijk zou ik zelf zo een hoofdpersonage in een chicklit kunnen vervullen!

Suzanne: ik mag graag lezen en schrijven en heb een glasatelier aan huis waar ik vele uurtjes doorbreng om glazen kralen te ontwerpen en te maken. Dit laatste is eigenlijk mijn werk maar is ooit ontstaan vanuit hobby en nog altijd voelt het meer als spelen dan als werken, heerlijk! Verder mag ik graag samen met mijn peuterdochtertje spelen, heerlijk samen op de schommel of zandtaartjes bakken. Natuurlijk kan ik me ook wel verplaatsen in een chicklitpersonage. Lekker shoppen of uit eten met vriendinnen, heerlijk.

Wat doen jullie in het dagelijks leven?
Jessica: Ik ben student Social Work, voorlichter bij het project veilige school (onderdeel van COCLimburg) en sinds kort ben ik gids bij Nightscapes productions. 

Suzanne: ik ben glaskunstenares en alleenstaande moeder van een peuterdochter.

Hoe hebben jullie de afstand overbrugd tijdens het schrijven?
Skype! We hadden vaak afspraken op skype. Hier praten we de inhoud van het manuscript door. Ook hebben we enkele "schrijfdagen" gehad dan ging ik naar Suzanne of kwam Suzanne naar mij om lekker te schrijven. Dit werkte toch iets prettiger en daarnaast was het ook erg gezellig. Ook de email is erg handig voor het doorsturen van documenten en korte vragen. Soms mailen we iedere dag en soms weer iets minder.

Gaan jullie samen weer een project aan?
Daar hebben we het nog niet over gehad. Zoals al eerder gezegd, we hebben er wel al stiekem over gefantaseerd, maar voor nu focussen we op dit project.

Ik heb de pagina’s gelezen op tenpages.nl en ik vroeg mij af of het ook aan te raden is aan mannen om dit boek te lezen?
Wel grappig dat je dit vraagt. We hebben al goede reacties gekregen van mannen. Het is toch een taboe doorbrekend boek. Waarom zouden mannen dit boek niet kunnen lezen? Het is wel zo dat als je in het algemeen tegen een heteroseksuele man iets verteld over lesbiennes, de interesse plots gewerkt wordt. Van TenPages kregen we de feedback om meer seksuele spanning in het boek te plaatsen. Om inspiratie op te doen voor deze scenes hadden we een wedstrijd ingericht. Iedereen mocht een seksuele anekdote opsturen. De winnaar wordt bedankt in het boek en krijgt de VIP behandeling tijdens de boekpresentatie. Ect. We kregen hierop ook reacties van mannen en nog meer mannelijke reacties toen er bekend werd dat er meerdere seksueel getinte scenes in het boek zitten. 

Denk nu niet dat het een seks-boek is want dan ben je erg teleurgesteld. Er zitten een paar scenes in maar niet meer of minder dan in ieder andere chicklit. Suzanne en ik willen er wel op waken dat ons boek niet de wereld in gaat als hét lesbische- seks- boek.

Is het boek leuk voor mannen? We denken dat mannen, na het lezen van het boek, deze vraag het beste zelf kunnen beantwoorden.

Wat voor boeken lezen jullie graag?
Jessica: Ik lees heel graag boeken in het chicklit genre. Ook ben ik geïnteresseerd in boeken met een educatieve psychologische, pedagogisch element.

Suzanne: uiteraard chicklits maar ook een boek met een psychologisch element, drama, een thriller, roman of zelfs een kinderboek kan me boeien.

Hoe belangrijk zijn gelijke rechten voor homoseksuele voor jullie? Wat zouden jullie er nog meer voor willen doen behalve het schrijven van dit boek?
Wij vinden het belangrijk dat er gelijke rechten moeten zijn voor iedereen. We staan voor diversiteit en dat iedereen mag zijn wie die is.

Jessica: Sinds oktober 2009 ben ik voorlichter bij het project veilige school. Ik geef gastlessen/workshops over seksuele diversiteit op middelbare scholen, voetbalclubs en MBO opleidingen. Daarbij, wat doe ik nog om op te komen voor de gelijke rechten van homoseksuelen? Ik ben gewoon mezelf. Ik loop, net zoals, heteroseksuelen met mijn partner hand in hand over straat. Ik vertel gewoon over mijn liefdes en gevoelens zoals ieder ander. Ect. Zo is iedere dag een kleine revolutie. 

Suzanne: ik ben opgegroeid met het motto ‘’Leven en laten leven’’ en zo leef ik mijn leven ook. Of je nu blank, zwart, hetero of homo bent, het is mij om het even. Als men maar gelukkig is. Dit motto straal ik ook uit naar de buitenwereld en doordat het boek nu uitkomt, is het fijn om iets tastbaars te kunnen schenken in de strijd voor gelijke rechten.

Zouden jullie ook voor kinderen willen schrijven?
Jessica: Ik schrijf pas iets als ik iets boeiend en interessants heb om te schrijven. Als dit eens kinderen als doelgroep heeft, dan kan dat. 

Suzanne: ik heb in het verleden regelmatig verhalen geschreven voor kinderen die ik vervolgens op school gebruikte ter introductie van een les. Het lijkt me daarom ook leuk om een keer iets voor kinderen te schrijven. Ik kan enorm genieten van de fantasiewereld van kinderen en als ik daar even in mee mag gaan is dat een cadeautje.

Interview reeds gepubliceerd © www.theSword.nl