De Hebban Crew kiest de mooiste boekomslagen aller tijden
Mooiste Boekomslag 2024
Elk jaar gaat Libris op zoek naar de Mooiste Boekomslag van het afgelopen jaar. Twintig titels zijn er dit jaar genomineerd, waar enthousiaste lezers tot en met 12 januari op konden stemmen om hun favoriet te laten winnen. Wie er met de prijs naar huis gaat, wordt vandaag bekendgemaakt.
Anouk kiest illustraties en diepe kleuren
Ik hou zelf het meest van geïllustreerde covers waarbij de titel duidelijk leesbaar is en zelfs heel dominant mag zijn. Daarbij trek ik ook wel vaak naar minimalistisch toe, zodat het niet te druk wordt. Zo vind ik De bijensteek van Paul Murray ook heel tof. Zoals je aan mijn derde keuze kunt zien, kan ik dat echter ook volledig overboord gooien als er knallende kleuren gebruikt worden. Of bij een boek als De enige die overbleef van Riley Sager, waarbij de nostalgie van de jaren 80 de boventoon voert. Illustraties, diepe kleuren en duidelijkheid, maar niet altijd in dezelfde mate, daar komt het op neer.
Sander gaat voor grafisch en kiest iconisch
Ik houd heel erg van grafische en typografische omslagen. Een cover zoals die van Turks fruit van Jan Wolkers, die alleen maar uit tekst bestaat, of waar een grapje in zit verwerkt zoals in De seriemoordenaarsclub van Jeff Povey of Fahrenheit 451 van Ray Bradbury of de eenvoud van De cirkel van Dave Eggers. Voor dit overzicht koos ik drie andere omslagen met een iconische waarde.
Roos houdt van illustraties met scherp contrast
Tijdens het maken van mijn shortlist van covers heb ik veel over mijn eigen smaak geleerd. Want wat bleek: alle titels hadden een geïllustreerde cover met drie of vier scherp contrasterende hoofdkleuren, zoals het lichtgeel, feloranje en donkerblauw op de cover van Schatpakkers van Pieter Koolwijk. Als liefhebber van geïllustreerde covers vind ik de omslagen van jeugdboeken vaak mooi. In dat genre vind ik het leuk als er veel te ontdekken valt: een omslag vol details en met lekker veel fantasie. Bij boeken van volwassenen houd ik van iets rustigere covers, zoals die van Graafdier van Nikki Dekker, Intermezzo van Sally Rooney, Op een andere planeet kunnen ze me redden van Lieke Marsman en Een soort eelt van Rinske Bouwman. De cover van Yotam Ottolenghi's kookboek Simpel blijf ik briljant vinden. Enorm iconisch en herkenbaar, en hij past perfect bij het thema van het boek: simpel eten.
Suzette valt voor paars en goud
Zodra er goud en paars in een cover zit, ben ik verkocht. Daarnaast neig ik ook vaak naar pastelkleuren; zo vind ik de omslag van Het geheugen van de zee van Petra Rautianen prachtig – en er staat een walvis op! Bij Mary van Anne Eekhout viel ik voor de dieppaarse kleur, maar ook voor het genaaide midden van de cover, dat natuurlijk geen subtiele hint is naar het monster van Frankenstein. En zolang er iets glinstert, grijpt het ook mijn aandacht. Naar het glimmende goud in combinatie met bloemetjes op de cover van de Engelstalige editie van Madeline Millers Circe kan ik eindeloos kijken.
Een klein leven van Hanya Yanagihara is wellicht een beetje de vreemde vogel in dit rijtje. De zwart-wit omslag, gemaakt door fotograaf Peter Hujar, straalt van de dubbelzinnigheid. Het lijkt in eerste instantie alsof de man op de foto pijn heeft en een groot leed doormaakt, maar zodra je achter de titel van het werk komt, snap je wat er werkelijk gebeurt. Wellicht is het niet een cover die spat van de kleur en illustraties, maar de dunne lijn tussen genot en leed dat de foto portretteert, houdt stevig verband met de inhoud van het boek. Er is grondig over nagedacht en dat maakt het zo aansprekend.
