De Hebban Thriller Leesclub over 'Het laatste oordeel'

Bij de aanmeldingen werd het al snel duidelijk, dat de naam Toni Coppers nog geen groot aantal bellen laat rinkelen in Nederland. Ik ken de auteur niet, laat marjolijn weten en voor Gerda van Drunen geldt hetzelfde. Lilian Brugel heeft ‘wel over hem gehoord maar nog niets gelezen’ dus komt deze leesclub voor haar precies op het juiste moment. Vijftien enthousiaste lezers zijn geselecteerd uit de zesenvijftig aanmeldingen. We gaan eens kijken of Toni deze geluksvogels ook blij heeft kunnen maken met Het laatste oordeel.

Voor de Vlaamse Anja Vercruysse is Liese Meerhout geen onbekende. Ze is zelfs fan van Liese. Ook Feetje is fan en koopt de boeken van Toni Coppers ‘blind’. Over het algemeen zijn de verwachtingen hooggespannen en laten de lezers zich overspoelen door de kennis en vaardigheden van commissaris Meerhout. ‘Want wordt de commissaris wijzer, dan ik ook’, meent marjolijn. We gaan het zeker zien marjolijn.

‘Wat een begin’ laat Tanneke Burggraaf ons al snel weten en Tanneke wordt af en toe opgehouden door onbekende Vlaamse woorden. Daartegenover laat Myra Smit weten dat ze ‘het Vlaamse taaltje’ leuk vindt. Nadine Kuipers-le Fèvre is over de helft als ze vaststelt dat ‘het heerlijk weg leest’. Nadine geniet vooral van de Vlaamse woorden. Ze zou zelfs willen dat ze Vlaams kon spreken. Dat wordt dus zoeken naar een cursus Vlaams voor beginners Nadine...

Karin Pieterse stelt na het lezen dat ‘het boek als een trein leest’. Ze is dan ook meer dan tevreden, stelt ze. En ook voor Myra Smit geldt dat ‘haar verwachting volledig is uitgekomen’. Dat moet de auteur goed doen Myra, mits je verwachting natuurlijk positief is geweest en dat blijkt verderop in je verslag waar je zegt dat je ‘het verhaal met veel plezier hebt gelezen’. En Caroline Kuiper is om...’Toni, je bent voor mij een top auteur en ik wil zeker de volledige serie lezen’. Zo te zien heeft de auteur er een fan bij gekregen en het lijkt me niet de laatste, gezien de resultaten...

Het laatste oordeel
Zomer, een broeierige avond in augustus. De twaalfjarige Amber verdwijnt uit het ouderlijk huis in de Antwerpse deelgemeente Berchem. Er zijn aanwijzingen dat het meisje is weggelopen, maar er zijn ook verontrustende elementen: ze heeft zowel haar gsm als haar geneesmiddelen niet meegenomen, haar vader heeft duidelijk iets te verbergen en er is een bestelwagen opgemerkt die niemand kan thuisbrengen. Commissaris Liese Meerhout heeft een wrang voorgevoel. Ze klampt zich vast aan enkele onooglijke stukjes aarde uit de tuin die volgens het lab niet uit de buurt komen. Als er na enkele dagen nog steeds geen spoor is van Amber verdwijnt ook de dertienjarige Femke terwijl ze natuurfoto’s neemt voor een scoutsproject. Ook hier wordt een bestelwagen gesignaleerd. Alle alarmbellen rinkelen nu bij het team. Is er een verband tussen beide gebeurtenissen? Hebben de speurders te maken met een psychopaat die jonge meisjes ontvoert? Commissaris Meerhout en haar collega’s zijn dag en nacht in touw om de meisjes terug te vinden. Als de motieven van de dader stilaan duidelijk worden, is de waarheid veel schokkender dan iemand ooit had kunnen vermoeden....

Toni Coppers
De Vlaamse auteur Toni Coppers (1961) debuteerde in 1995 met De beha van Madonna, waarin hij literaire reisbrieven schreef aan vrienden en bekenden. In die tijd was Coppers reisjournalist voor Radio 1, en produceerde hij meerdere reisprogramma’s bij de openbare omroep, zoals Gewoonweg, Lopend Vuur en Het Landhuis.

In 2005 begon Toni Coppers als thrillerschrijver met Dixit, het hilarische verhaal van communicatiegoeroe David Cleeffs, een jaar later gevolgd door de sequel op Dixit, Heilige Nachten. Het zijn eerder komische boeken dan thrillers, en ze nemen de wereld van de spindoctors, woordvoerders en ‘communicatiedeskundigen’ op de korrel. Beide boeken horen thuis in de Angelsaksische traditie van de farce, met schrijvers als Ben Elton of Stephen Fry als voorbeelden.

Met Niets is ooit (2008) maakt Coppers zijn debuut als volbloed thrillerschrijver. Niets is ooit werd het eerste deel in een nieuwe thrillerreeks rond Liese Meerhout, inspecteur kunstcriminaliteit in Brussel. De setting is de hedendaagse en kosmopolitische Europese hoofdstad. Het werd genomineerd voor de Hercule Poirot Prijs 2008.

Het derde boek rond Liese Meerhout, De geheime tuin, verscheen in 2010 en werd genomineerd voor de Diamanten Kogel. In het vierde deel, Iris was haar naam, verlaat Liese Meerhout de kunstwereld en wordt ze commissaris bij de Brusselse moorbrigade. In 2013 gaat de auteur in Antwerpen wonen, en Liese Meerhout verhuist mee naar de Antwerpse politie. In 2014 won Coppers met Dood water de Hercule Poirotprijs.

De lezers:
Marjolijn (23 jaar), Claudia Verleg (17 jaar), Gerda van Drunen (48 jaar), Alexandra Winters (43 jaar), Karin Pieterse (33 jaar), Lilian Brugel (41 jaar), Greet Braem (42 jaar), Caroline Kuiper (49 jaar), Patricia de Haan (42 jaar), Tanneke Burggraaff (55 jaar), Moosje1972 (42 jaar), Feetje (23 jaar), Nadine Kuiper-le Fèvre (34 jaar), Myra Smit (41 jaar), Anja Vercruysse (42 jaar)

HOOGTEPUNTEN VAN DEZE LEESCLUB

Voor het lezen:
Anja Vercruysse:
Ik weet uit ervaring dat Toni Coppers boeken schrijft die ik heel graag lees. Hij schrijft vlot met hier en daar een vleugje humor. Ik ben een fan van Liese! De korte inhoud op de achterflap doet alvast vermoeden dat dit weer een spannend boek wordt.

Patricia de Haan:
De cover is mooi in het blauw, een beetje mystiek en schemerig. Ook mooi is de metallic look van de naam van schrijver. De achterflap nodigt uit tot lezen. Mijn verwachting is, dat dit een spannend boek is.

Claudia Verleg:
De flaptekst is leuk geschreven, je krijgt al meteen een idee waar het boek over gaat. Ik ben echter een beetje bang dat het verhaal niet heel origineel is, dus ik hoop dat de schrijver wel zijn eigen kleur aan dit verhaal heeft gegeven.

Feetje:
Misschien wel de mooiste cover uit de Liese Meerhout-reeks. De naam is groot weergegeven en valt zeker op in de boekhandel. Op de cover staat dat de auteur de Hercule Poirot-prijs gewonnen heeft. Ik heb (bijna) alle boeken van Toni Coppers gelezen, ik koop ze blind.

marjolijn:
De kleurstelling van het boek is mooi. Ik vraag mij af of de titel slaat op het meisje op de voorkant: zou het haar laatste oordeel zijn? Ik verwacht een spannende detective en denk dat je vanuit het perspectief van commissaris Meerhout zo midden in het onderzoek zit.

Tijdens het lezen:
Karin Pieterse:
Heb nu eenderde van het boek gelezen en ik vind het weer een echte Coppers. Leest als een trein, spanning wordt goed opgebouwd, soms ietwat poëtisch maar ook met wat humor erin geschreven. En dan dat Vlaamse taaltje, heerlijk!

Greet Braem:
Ik ben nu al twee dingen tegengekomen die niet kloppen. Eerst heet het dat de mama van Emma om drie uur thuis kwam van haar werk, later wordt steeds over vijf uur gesproken. Ook wordt in het begin gezegd dat zij parttime werkt, terwijl verderop staat dat ze nu staflid is en daarvoor parttime medewerkster, wat doet vermoeden dat zij nu fulltime werkt. (Het eerste 'foutje' is ondertussen opgehelderd.)

Myra Smit:
Ik ben al aardig op weg met het boek. Spannend, leest vlot. Ik ben nieuwsgierig naar de rest. Het Vlaamse taaltje met 'hé' aan het eind van de zin: leuk!

Alexandra Winters:
Jammer van de expliciete seksscenes op bladzijde 24 en 25. Voegt mijns inziens nooit wat toe; sterker nog, als ik behoefte heb dat te lezen pak ik wel een ander boek en geen thriller. Mochten er meer van dergelijke scenes komen, dan sla ik ze over en lees verder waar het verhaal verdergaat.

Moosje1972:
Ik ben inmiddels op pagina 150 beland. Het leest redelijk gemakkelijk weg, ondanks de grappige Vlaamse uitspraken. De overgangen van scenes zijn af en toe lastig. Het is tot nu toe een erg spannend boek, ik ben benieuwd hoe dit moet aflopen.

Na het lezen:
Nadine Kuiper-le Fèvre:
Toni Coppers heeft een simpele, toegankelijke schrijfstijl. Geen woord is te veel geschreven. Wat betreft het soort thriller had het van mij allemaal wat spannender en origineler gemogen. Ik ben er niet ondersteboven van. Er komen zo veel goede boeken uit, dat ik niet van plan ben om de rest van de Liese-serie te gaan lezen, daarvoor was het niet aansprekend genoeg. Een redelijk vermakelijk verhaal.
Beoordeling: 6,0

Caroline Kuiper:
Het is geen eind goed, al goed verhaal; een emotioneel einde en dat is goed. Het doet een beetje aan Dutroux denken. Ik wil zeker de volledige serie lezen, geweldige rechercheur! Toni, je bent voor mij een topauteur, ik ben heel benieuwd naar je vorige en nieuwe thrillers. Ik kon het boek bijna niet wegleggen.
Beoordeling: 8,2

Gerda van Drunen:
Het verhaal heeft geen 'mooi' einde, waarin alles goedgekomen is en dat is een pluspunt. Vlot en duidelijk geschreven door de prettige schrijfstijl en de korte hoofdstukken. Hoewel het Vlaams af en toe stoort, is het toch heel makkelijk te lezen. Het mag van mij gruwelijker en heftiger, ik miste de spanning.
Beoordeling: 7,3

Lilian Brugel:
Het gaat hier om een auteur die al meerdere boeken heeft geschreven en de Hercule Poirot-prijs 2014 op zijn naam heeft staan. In eerste instantie was ik niet erg onder de indruk, ik dwaalde regelmatig af, totdat ik me erop betrapte dat ik een grijs busje toch wel erg goed bekeek, zelfs met de vraag in mijn achterhoofd of ‘hij’ erin zou kunnen zitten ... Toen besefte ik dat het verhaal mij toch meer bezighield dan ik dacht. Knap als je de lezers zo meekrijgt in het verhaal, dat origineel is, maar een beetje ongeloofwaardig.
Beoordeling:6,7

Tanneke Burggraaff:
Het boek is mij heel erg goed bevallen en ik ben ook benieuwd naar de voorgeschiedenis van Liese. Heerlijk leesbaar, maar de vele personages maakten het voor mij soms wat lastig. Dat kwam ook omdat ik niet bekend was met de vaste personages uit deze serie. Mooi korte hoofdstukken, prettig lettertype, fijn formaat boek. Minpuntje is de veelheid aan namen.
Beoordeling:8,5

LEESCLUB RAPPORT 'Het laatste oordeel'

Lees het uitgebreide verslag en de leesclubdiscussies op de Hebban Thriller Leesclub Page.