Leesclubs /

De Hebban Thriller Leesclub over 'Laat me niet alleen'

op 27 april 2015 door Els Baert

Het zal je maar gebeuren! Je laat je kind even alleen en een tel later is hij of zij spoorloos verdwenen. Een goed voorbeeld hiervan is de familie van Madeleine McCann. Madeleine verdween in een vakantiehuis in Portugal en sinds die tijd is ze nog steeds spoorloos.

Misschien was deze gebeurtenis wel de aanleiding voor het verhaal 'Laat me niet alleen' dat Gilly Macmillan schreef. Alhoewel Macmillan aangeeft geen specifieke gebeurtenis als aanleiding te hebben genomen. Als moeder van drie kinderen, waarvan er eentje bij de geboorte vrij ziek is geweest, kan ze zich zeer goed inleven in de gevoelens van een moeder.

Laat me niet alleen van Gilly Macmillan was dé verrassing op de Londen Book Fair 2014. Het verhaal werd onmiddellijk aan meerdere landen verkocht, waarmee Macmillan zich in één klap vestigde als thrillerauteur van formaat.

Laat me niet alleen is haar thrillerdebuut, maar wat vinden de lezers van de leesclub van dit verhaal?

‘Erg spannend en meelevend verhaal met een verrassend plot’, schrijft Annie de Waal in haar recensie op Hebban.nl. Ook Jacqueline59 vindt het ‘een bijzonder meelevend verhaal waarvan je bijzonder graag de afloop wilt weten en waarin je buitengewoon meeleeft met de gevoelens van de moeder’. ‘Je legt dit boek niet weg voor je het uithebt’, zegt Alice van Tamelen, luid en duidelijk. Dit boek heeft haar vanaf de eerste pagina in zijn greep, en Alice vroeg zich dan ook direct af wat er is gebeurd en wie er wat mee te maken heeft? Alice van Tamelen kijkt dan ook al vol nieuwsgierigheid uit naar verder werk van Macmillan. Ook Babette Boon deelt deze mening. Babette heeft dit boek met veel plezier gelezen, en het is sinds lange tijd dat ze een boek las dat haar aandacht wist vast te houden zodat ook zij het boek niet kon wegleggen.

Het valt onmiddellijk op dat de vrouwelijke lezers bijzonder aangetrokken worden door het hoofdonderwerp en bijzonder meeleven met de emoties van de moeder. Maar blijkbaar kon dit verhaal ook Gerard Veldhuijs bekoren. Gerard vindt dat Macmillan ‘op een boeiende wijze vertelt hoeveel impact de verdwijning van Ben op de geestelijke gezondheid van Rachel heeft’. Ook hij noemt Laat me niet alleen een spannend verhaal vol emoties.

Rianne van Geest noemt dit boek zelfs ‘een thriller met een levensles’. Ze vindt het leuk hoe ‘mooi het Gilly Macmillan lukt om dit verhaal telkens een andere wending te geven. Het blijft daardoor verrassen’. Macmillan geeft het boek gelukkig geen Hollywood-einde. Ook voor Tessa Droge en Carlientje is dit een spannende en aangrijpende thriller.

Het is duidelijk dat het verdwijnen van kinderen jammer genoeg een onderwerp van deze tijd is en of je nu een man of een vrouw bent, iedereen voelt zich aangetrokken tot het leed dat de moeder en haar omgeving treft.

Rianne van Geest verwoordt het zo mooi: ‘Daarbij concludeert Rachel dat je maar beter kan genieten van wat je hebt, ook al is het allemaal niet ideaal. Als je blijft wachten op het 'ware geluk' is het misschien al weg voor je het herkend hebt!’

Dit is misschien nog het mooiste wat het boek kan brengen, naast leesplezier, inleving en veel spanning. Een echte levensles dus.

Laat me niet alleen
Op de dag dat Ben, de achtjarige zoon van Rachel Jenner, vermist raakt stort Rachels wereld in. Ze is compleet onvoorbereid op de felheid waarmee ze wordt aangevallen door de media. Van de krant tot blogs: iedereen heeft een mening over haar. Ze liet Ben eventjes alleen en nu is hij verdwenen - het hele land vindt dat zij schuld aan zijn verdwijning heeft.

Maar wat heeft er werkelijk die middag plaatsgevonden? Radeloos gaat ze op zoek naar hem. Gevangen tussen angst over het lot van haar zoon, de druk van het politieonderzoek en van de publieke opinie moet Rachel de afschuwelijke waarheid onder ogen zien: er is niemand, zelfs niet in haar familie, die ze kan vertrouwen...

In Laat me niet alleen zien we hoe één moment van onoplettendheid publieke verontwaardiging veroorzaakt. Door de filmische stijl en de psychologische diepgang blijft de lezer op het puntje van zijn stoel zitten.

Gilly Macmillan
Laat me niet alleen van Gilly Macmillan was dé verrassing op de Londen Book Fair 2014. Het werd direct aan meerdere landen verkocht, waarmee Macmillan zich in één klap vestigde als thrillerauteur van formaat. Ze woont in Bristol met haar man en drie kinderen.

De lezers:
Babette Boon (46 jaar), Annie de Waal (28 jaar), Trudy Way (59 jaar), Evi van den Biggelaar (35 jaar), Zahira (46 jaar), Marian Ossewaarde (54 jaar), Jacqueline59 (55 jaar), Gerard Veldhuijs (47 jaar), Jan Lochten (39 jaar), Marja Legius (48 jaar), Carlientje (55 jaar), Alice van Tamelen (37 jaar), Tessa Droge (35 jaar), Leendje (31 jaar), Rianne van Geest (45 jaar)

HOOGTEPUNTEN VAN DEZE LEESCLUB

Voor het lezen:
Jacqueline59:
De cover ziet er mooi uit, past goed bij de titel, straalt eenzaamheid uit. Van de auteur verwacht ik heel wat, als je boek in 14 landen uitgegeven wordt zegt dat toch wel wat. Dit boek lijkt me heel spannend.

Carlientje:
Mooie, sobere, maar heldere cover, die een gevoel van eenzaamheid, verlatenheid?, opwekt. De tekst op de frontflap intrigeert me: valt er bij vermissing van een kind een kant te kiezen? Momenteel ben ik geneigd om neen te zeggen, maar ik schort mijn mening op tot na het lezen van het boek.

Babette Boon:
De tekst op de kaft geeft weinig prijs en kun je op twee manieren interpreteren. Dat wekt spanning op, vooral omdat erbij staat: “Aan welke kant sta jij?” Ik hoop dat na 490 pagina's te kunnen vertellen.

Tessa Droge:
Dat de auteur een boek heeft geschreven op wereldformaat maakt het nog leuker om het te lezen. Hopelijk komt de jongen terecht en komt het allemaal goed met Rachel en de mensen om haar heen.

Rianne van Geest:
De cover lijkt op een boek van Harlan Coben, volgens mij een van zijn YA-boeken. Erg mooie kleur, niet heel verdrietig en ook niet heel vrolijk. Dat maakt me nieuwsgierig.

Tijdens het lezen:
Trudy Waij:
In het begin was het moeilijk om de draad van het verhaal te volgen. Ik heb dan ook het boek bij pagina 64 voor enkele dagen weggelegd. Waarom die sessies met de psycholoog ertussen staan – is ook 1 jaar later volgens mij – is mij tot nu toe een raadsel.

Annie de Waal:
Erg mooi en spannend boek om te lezen. Je wilt het graag uitlezen, omdat je nieuwsgierig wordt naar het einde van het verhaal.

Tessa Droge:
Onverwachte wendingen die je totaal niet aan zag komen maken dit boek spannend. Het leest prettig. Het is iedere keer weer moeilijk om het boek weg te leggen, want het blijft spannend.

Gerard Veldhuijs:
Ik ben nu op de helft van het boek gekomen. Verhaal leest prettig en is boeiend. De spanning stijgt, vooral nu blijkt dat het verleden/de familiebanden van Rachel anders in elkaar steken dan ik - en zijzelf ook – dacht. Leuke wisseling tussen de hoofdstukken van Rachel en Jim Clemo.

Jacqueline59:
Ben nu net over de helft en ik vind het al behoorlijk spannend. Was wel even wennen aan de hoofdpersonages, de ene keer worden ze Jim en Emma genoemd en in het verhaal van Rachel heten ze Clemo en Zhang.

Na het lezen:
Marja Legius:
Het verhaal kent onverwachte plotwendingen. Ik probeerde voor mezelf te weten te komen wie de ontvoerder zou kunnen zijn en waarom. Het blijft lang onduidelijk wat er met Ben is gebeurd en wie erbij betrokken zijn. Je wordt steeds op het verkeerde been gezet. Er waren momenten in het boek dat ik de neiging kreeg niet meer door te lezen, bang voor de waarheid en het daaropvolgende verdriet. Emotioneel een heel sterk verhaal.
Beoordeling: 8,9

Alice van Tamelen:
Dit boek heeft je vanaf de eerste pagina in zijn greep: wat is er gebeurd en wie heeft er wat mee te maken? Een moeder die haar zoon vooruit laat rennen in een bos waar ze al honderd keer eerder zijn geweest, wat kan er gebeuren? Hij is verdwenen en vanaf dan is iedereen verdacht! De pers valt over de moeder heen en de rechercheur die op de zaak wordt gezet heeft het er ook niet makkelijk mee. Om en om lees je wat beiden bezighoudt tijdens de zoektocht naar het vermiste jongetje. Erg goed geschreven!
Beoordeling: 8,3

Jan Lochten:
Het is een spannend verhaal, dat doorgaans mijn aandacht goed wist vast te houden. Ik ben meer dan tevreden. Soms heb je van die auteurs die er met hun eerste boek direct staan, MacMillan is er daar een van. Om haar direct een topauteur te noemen ... Daarvoor wacht ik haar twee volgende boeken af.
Beoordeling: 9,3

Leendje:
Misdaadverhalen met kinderen als slachtoffer vind ik altijd beklemmender dan andere. Gezien het om een vermissing gaat, is er bovendien niet alleen het aspect ‘wie is de dader?’, maar ook ‘hoe loopt het met Ben af?’, wat zeker een meerwaarde is voor de spanning in het boek.
Beoordeling: 8,5

Zahira:
Wat een goed boek, het zit steeds in je hoofd! Ik heb daarom na het uitlezen even rust moeten nemen om het verhaal los te laten en me er een goed beeld van te vormen. Het is zeer goed geschreven, zodat het autobiografisch aandoet. Rachel is een vrouw die je meteen in je hart sluit, omdat je voelt hoeveel verdriet zij heeft. Heel goed is ook het aspect van de sociale media waar ze mee te maken krijgt, echt wreed.
Beoordeling: 10,0