De jeugdboekherinnering van Soraya

Het merendeel van de belangrijke momenten in mijn leven hebben met boeken te maken. Al op jonge leeftijd raakte ik besmet met de leesmicrobe die tot vandaag de dag mijn lichaam nog niet verlaten heeft. Vaste prik op mijn verjaardagen was de volgende conversatie: ‘Wat zit er in? Een boekje!’. Op loopafstand van de bibliotheek wonen, zorgde ervoor dat ik hele middagen rond kon neuzen tussen de boeken. En als ik eenmaal een lekker plekje had gevonden, nestelde ik me met een stapel boeken tussen de kasten. Niet gek dat mijn ouders me af en toe tussen de boekenkasten moesten terugvinden...   

Mijn opa Jo en oma Annie spaarden fanatiek mee om series compleet te maken, waarvan de serie rondom herdershond Wolf geschreven door oud-rechercheur Jan Postma met stip op één stond. Mijn voorliefde voor spannende verhalen ontstond al vroeg en de avonturen van de broers Arne en Paul Westra samen met hun herdershond Wolf konden me altijd een dag zoet houden. Een dag ja, want dan was het boek helaas al weer uit. Op zaterdagavond keek ik dan ook het liefst naar de televisieserie Commissaris Rex (de Duitse versie) om op zondagochtend via de telefoon met opa Jo de aflevering na te bespreken. Vaak lag er een pakje op mij te wachten, als er een nieuw deel van de serie was uitgegeven. Ik keek na het dichtslaan van een Wolf reikhalzend uit naar het volgende verhaal om te zien of Wolf de criminelen weer te pakken kon krijgen.

Ook de herinneringen aan de 'Cockie met CeeOoCeeKaa' boekjes lijken een voorbode te zijn geweest van mijn liefde voor misdaadverhalen. De goede vriend van Appie Baantjer, John Bakkenhoven, schreef speciaal voor de jeugd een soort Baantjer light waarin de jonge jaren van de Cock centraal stonden. Tot ik oud genoeg was en een definitieve overstap maakte naar de boeken van Baantjer zelf.  

Ik kan het ook niet over mijn hart verkrijgen om mijn jeugdboeken de deur uit te doen, omdat ik dan het idee heb dat ik de herinneringen die er aan vastkleven ook uitwis. En stiekem sla ik er nog weleens eentje open, waarmee de herinneringen als een film weer worden afgespeeld.