De jeugdboekherinnering van Victoria

Magische fantasiewereld

Ik heb moeten ienemienemutten, want mijn boekenkast staat vol jeugdherinneringen. Jeugdboeken die ik stuk voor stuk in mijn jeugd met mijn zuurverdiende zakgeld heb gekocht. Ieder boek is me dierbaar en zodra ik een boek open, ben ik terug in mijn jeugd, terug in mijn kinderkamer van twee bij twee. Klein, maar alles stond erin; bureau, kledingkast, bed en een zelfgemaakt houten boekenkastje. A, ik was dol op lezen en boeken en B, ik was minstens zo dol op het maken van eigen boekenkastjes. Wat was ik trots op mijn schots en scheve boekenkastje dat ik plechtig inrichtte met mijn lievelingsboeken van weleer. Lezen deed ik het liefst zittend op mijn bed, hangend tegen mijn hoofdkussen dat ik, voor de verhoging van mijn eigen comfort, tegen de muur had gezet. Als ik las, dan was ik weg. Dan kon er een bom afgaan zonder dat ik het zou hebben gemerkt. Mijn broertje klaagde dan ook steen en been: ‘Heb je nou echt niets gehoord wat ik je net allemaal vertelde?’

Ik verslond boeken. De bibliotheekkaart was dan ook meer dan welkom, want mijn zakgeld was niet toereikend voor de stapel boeken die ik wekelijks weglas. Maar las ik een boek uit de bieb dat ik zo geweldig vond, dan spaarde ik net zo lang tot ik het zelf kon kopen. Zo zijn de drie boeken van Diana Wynne Jones (toen nog gewoon Diana Jones) ook in mijn bezit gekomen: De negen levens, De onbekende reiziger en De magische mantels. Ik vrat de verhalen over heksen, magie, rondtrekkende zangers in de middeleeuwen, bovennatuurlijke krachten en angstaanjagende magiërs. De boeken van Jones waren niet alleen spannend, maar ook bijzonder omdat ik een paar uur lang in een voor mijn onbekende wereld vertoefde en daarom uitermate geschikt om mijn levendige fantasie te verrijken. Ik las, herlas en las de boeken nog eens. Pas veel later ontdekte ik dat zij Engels in Oxford had gestudeerd, waar zij lezingen had bijgewoond van zowel C.S. Lewis (Narnia) als J.R.R.Tolkien (Lord of the Rings), waardoor er een paar genrekwartjes vielen. Maar toen ik er onlangs nog achter kwam dat Diana Jones de oorspronkelijke auteur is van een van mijn favoriete Japanse animatiefilms Howl's Moving Castle, nam mijn respect voor deze dame verder toe.

Inmiddels heb ik de drie zelfgekochte delen weer uit de kast getrokken en met een kussen in mijn rug (comfort voor alles) duik ik weer onder in een fantasiewereld waar je u tegen zegt. De komende tijd ben ik dus onbereikbaar. Ook voor jou, lieve broer!