De keuzes van John Grisham

John Grisham kan weer een potje breken bij de Amerikaanse thrillerrecensenten. Zijn jongste thriller Rogue Lawyer (in het Nederlands verschenen onder de weinig inspirerende titel De verdediging) doet het goed bij de critici. De New York Times noemde het een van Grishams betere boeken van de laatste jaren. USA Today vond het een vermakelijke thriller, terwijl The Washington Post de geraffineerde verhaallijn roemde. 'De thriller zou als lesmateriaal kunnen dienen bij schrijfcursussen.'

Ter promotie van zijn achtentwintigste boek beantwoordde Grisham een vermakelijk vragenlijstje over zijn leesgewoonten, dat hem was voorgelegd door het magazine Entertainment Weekly.  

Mijn favoriete jeugdboek

John Grisham: 'Ik kan me herinneren dat ik als klein kind Dr. Seuss las en regelmatig herlas. Toen ik zo'n tien jaar oud was las ik vele malen Emil and the Detectives (van Erich Kästner). Daarna ontdekte ik Tom Sawyer en Huck Finn en sindsdien lees ik Mark Twain. 

Het boek waarvan ik het meest genoot op school

'Er is een wet in de staat Mississippi die bepaalt dat leraren Engels het werk van William Faulkner door de strotten van hun leerlingen moeten duwen. Omdat we zo ploeterden met Faulkners boeken, stond een onderwijzer ons toe om iets te lezen waarvan we werkelijk zouden genieten: The Grapes of Wrath (De druiven der gramschap, red.). Ik werd onmiddellijk verliefd op John Steinbeck.'

Het boek dat me deed besluiten om schrijver te worden

'Toen ik bloed, zweet en tranen vergoot bij het voltooien van mijn eerste boek in 1987, publiceerde Scott Turow zijn thriller Presumed Innocent. Het werd een bestseller en Scott was de nieuwe ster aan het literaire firmament. Ik kan niet zeggen dat het boek me overtuigde om schrijver te worden, wel motiveerde het me om A Time to Kill af te ronden.'

De klassiekers die ik tot mijn schaamte nooit heb gelezen

'Er zijn er zo veel, maar ik schaam me er niet echt voor. Moby-Dick, Ulysses, Crime and Punishment, om er een paar te noemen. Maar ik heb ze wel geprobeerd. Ik geef boeken altijd honderd pagina's de tijd, zeker klassiekers, voordat ik het door de kamer gooi.'

De boeken die ik telkens weer lees en herlees

'Dat zijn er eigenlijk maar drie. Ik noemde eerder al The Grapes of Wrath. Om de vijf jaar lees ik The Little Drummer Girl (De lokvogel) van John le Carré. Alleen maar om mezelf nog even in te prenten hoe briljante suspense eruit ziet. En de afgelopen vijfentwintig jaar heb ik Sophie's Choice van William Styron zeker vijf keer gelezen.'

Een filmbewerking van een boek die me beviel

'Three Days of the Condor'. Ik heb de film gezien toen hij veertig jaar geleden in de bioscoop draaide en ik vond hem prachtig. Jaren later las ik het boek en ook dat beviel me, hoewel hij behoorlijk verschilt van de film. Het was een van die zeldzame keren dat de film beter was dan het boek.'

De beste verfilming van een van mijn boeken

'The Rainmaker. Francis Ford Coppola schreef en regisseerde de film en hij was vastbesloten om het boek te volgen.'

Die ene keer dat ik mijn eigen boek kocht

'Ik was een keer op weg naar een fondsenwerver, die ik een aantal boeken had beloofd om bij een prijsvraag weg te geven. Een van mijn boeken was toen net uit en mijn uitgever bezuinigde niet bepaald op de promotie. Ik stapte een grote winkel binnen en overal stonden displays met mijn boeken erop. Mijn portretfoto reikte van de vloer tot het plafond. Ik kocht acht exemplaren, betaalde met een creditcard, maar de verkoper zei er niets over, hij keek ook niet op. Ik kon niet ophouden met grinniken tot ik weer bij mijn auto aankwam.'

Lees ik mijn boeken als ze uitkomen? 

'Bijna nooit. Als het boek verschijnt, ben ik het al beu, het verhaal interesseert me niet meer en meestal werk ik al weer aan iets anders. Twee keer heb ik de fout gemaakt om ten behoeve van de luisterboeken mijn werk weer te lezen. Het ging om de roman Bleachers en de verhalenbundel Ford  County. Ik heb niet de minste aandrang om dat ooit nog een keer te doen. De boeken kwamen oud en afgezaagd over.'

Wat lees ik nu

'Go Set a Watchman van Harper Lee en The Sound and the Fury van William Faulkner. Nee hoor, grapje.'

Bron: Entertainment Weekly