De meisjes: opgeklopte hype of onvervalste must-read?
Schrijfster omgeven door mythes
De zoektocht naar het levensverhaal van de vijfentwintigjarige debutant zou bij de eerste zin van dit dossier al kunnen stoppen. Emma Cline had eerst geen eigen website, is niet te vinden op sociale media en haar eerste stappen in het schrijversvak zijn niet op blogs of andere media terug te vinden. Zo had ze als elfjarige een kortstondige carrière als actrice, correspondeerde ze als tiener op 'onschuldige' wijze met de toenmalig 54-jarige rock impresario en DJ Rodney Bingenheimer (onder andere verantwoordelijk voor het Amerikaanse succes van Nirvana en The Sex Pistols) en zette ze uiteindelijk een streep door haar ambitie om actrice te worden omdat ze tijdens audities te vaak als slachtoffer van verkrachting werd neergezet.
De ommekeer kwam in 2014 toen het literaire magazine The Paris Review haar korte verhaal Marion beloonde met de Plimpton Prize for Fiction. Sindsdien wordt ze gevraagd om essays te schrijven voor magazines en online platformen, waarvan haar bijdragen aan The New Yorker het meest in het oog springen. Opvallend is dat Cline al een referentie deed naar de man zonder wiens bestaan haar debuutroman wellicht nooit was geschreven: Charles Manson.
Na haar studie aan Columbia University werd ze literair recensent voor The New Yorker en startte ze met het schrijven van De meisjes. Toen de verkoop van de rechten van haar debuut voor de Amerikaanse markt startte, waren er maar liefst 12 uitgevers die in de rij stonden. Het biedingsproces kwam in een stroomversnelling terecht en de bedragen gingen door het plafond. Cline tekende uiteindelijk bij Random House voor drie boeken, waarvan één titel een verhalenbundel zal zijn en een volgende roman waarover het onderwerp (nog) niet bekend is. En dan te bedenken dat Cline tot voor kort nog in een schuurtje in de achtertuin van een vriend woonde, waar ze omgeven door al haar persoonlijke eigendommen in die nauwe ruimte, haar verpletterende debuutroman schreef. Maar Cline vond het eigenlijk wel prettig om in een soort cocon te zitten, zoals ze in The New York Times verklaarde: 'Je kunt hier niet meer doen dan schrijven of hangen op het luchtbed. Het is fijn om deze vorm van isolatie te hebben.'
Californische zomer
Emma Cline voert de lezer in haar debuutroman mee naar de zomer van 1969, waar de straten van Marin Country (Californië) zinderen van de hitte. De 14-jarige Evie is verveeld tijdens haar zomervakantie en staat eenzaam tussen haar pasgescheiden ouders. Ze brengt de dagen rusteloos door totdat ze een toevallige vriendschap sluit met het oudere meisje Suzanne. Overdonderd door de aandacht en het feit dat er eindelijk iemand is die haar ziet staan, komt Evie terecht in een commune waar ze wordt verleid door diens leider Russel. Ze stapt hierdoor in een wereld vol misdaad en geweld, waardoor het moeilijk is om terug te keren naar de 'echte' wereld.
Charles Manson look-a-like
Bij het lezen van De meisjes wordt duidelijk dat de auteur haar research gedaan heeft op het gebied van sektes en het leven in een commune. Uit meerdere elementen blijkt dat Cline haar verhaal heeft gebaseerd op de bekendste Amerikaanse commune uit de jaren '60: The Family, geleid door sekteleider Charles Manson. De fictieve sekteleider Russel uit het verhaal van Cline, deelt zowel het charisma als de ‘terug naar de natuur’ filosofie van Manson waardoor hij zijn beoogde slachtoffers gemakkelijk meetrekt in zijn groep. Kenmerkend voor Manson was dat het merendeel van zijn volgelingen tieners uit middenklassegezinnen waren, meestal aan hun lot overgelaten na de plotselinge scheiding van hun ouders. Ook hoofdpersonage Evie Boyd krijgt op haar veertiende te maken met de scheiding van haar ouders, waarna ze gemakkelijk onder invloed van sektelid Suzanne komt die haar genadeloos meelokt in de draaikolk van het leven in een sekte.
Emma Cline, die zelf opgroeide in Californië, is altijd gefascineerd geweest door de verhalen rond de sekte van Manson. In een interview met Publishers Weekly verklaart ze: 'The Family van Charles Manson is een belangrijk onderdeel van de Californische mythologie en ik ben opgegroeid met de verhalen over deze sekte. Bij iedereen thuis was wel een exemplaar van Helter Skelter van Vincent Bugliosi te vinden, hoewel we het eigenlijk niet mochten lezen. Ik deed het toch en was gefascineerd.'
Het is niet te vermijden dat je de zaak Tate/La Bianca, beter bekend als de Manson moorden, in je achterhoofd hebt bij het lezen van de laatste flashback naar 1969.
Hype of must-read? Je leest het op de volgende pagina.
