De mooiste meid

Als schrijver heb ik er twee gemaakt waar ik met regelmaat aan denk. Niet veel, twee, maar ze zitten me dwars.

Aan de grootste zal ik met liefde voorbijgaan, want er is kans dat ze alsnog wordt gerepareerd. Lukt dat dan zal ik u dat laten weten.

De tweede fout is dat ik lang, veel te lang, een heel eenvoudig standpunt heb gehanteerd als ik met een uitgever sprak. De standpunt was vervat in één zin: ‘Ik schrijf de boeken, jullie geven ze uit en val me er aub niet mee lastig.'

Dom, zo’n standpunt, heel wat dommer dan het op het eerste gezicht misschien lijkt. Ik ging er vanuit dat schrijver en uitgever hetzelfde doel hebben: mooie boeken uitgeven en daarvan zoveel mogelijk aan de man brengen.

Met dat doel zit het meestal wel goed, maar vaak gaan andere factoren het in de weg zitten.

Bijvoorbeeld: verkopers met ideeën. Hoed u voor verkopers met ideeën. Als verkopers van uitgeverijen goede ideeën hadden dan gingen ze wel iets anders doen dan beurzen afkleppen en zich schor lullen tegen inkopers die de opdracht hebben zich alleen bestsellers aan te laten smeren.

Een voorbeeld. Ik had een Jeff Meeks-roman geschreven en gaf hem de titel De mooiste meid van Oregon.

Mooie titel, vond ik, prachtig. 'Nee hoor', zeiden ze bij Cargo, 'titel van niks. De verkopers zeggen dat ze een boek dat De mooiste meid van Oregon heet niet kunnen verkopen. Ze hebben een ander idee: Voortvluchtig.'

En ik zei: 'Goed hoor.' Echt waar. Volledig bij mijn verstand, geen tia, geen toeval, geen aanval van absolute gekte. Ik zei: 'Goed hoor', want ik had nog steeds dat standpunt van ik schrijf en jullie doen de rest.

Het boek verkocht voor geen meter, en terecht. Ik droom er soms nog van.

Dat werd niet beter na het mailtje van een lezer die Voortvluchtig in handen kreeg. Ik zal een stukje citeren: 'Mijn vrouw zei: Welk boek ben je aan het lezen? Uiteraard was de titel niet blijven hangen en ik zei: Een boek over de mooiste meid van Oregon. ... Als er iets op tv is over het noordwesten van de Verenigde Staten roept één van ons: Oregon en daarna roept de ander: De mooiste meid.'

Het was een leuke mail, want de lezer waardeerde het boek, maar het deed toch pijn. Toen ik uitgegvdd was, kreeg ik een inval. Ik dacht: zo gauw ik de rechten terug heb, ga ik het boek opnieuw op de markt brengen. Met als titel De mooiste meid van Oregon.  Zullen we eens kijken of het verkoopt.

Het kan even duren voor het zover is, maar wat is een mens zonder hoger doel in zijn leven.

(Deze column is ook te lezen op www.peterdezwaan.nl)