Interview /
De moorddadige hersenspinsels van Xenia Kasper
Nog voordat het interview begonnen is, heeft zij al een vraag gesteld: ‘Wat vond je van de scène met die ratten?’ Kasper doelt daarmee op de scene die ze in hoofdstuk 6 beschreven heeft en een interessant kijkje geeft in de gedachtegang van de auteur. Wie niet bang is voor ratten, wordt het spontaan na het lezen van dit hoofdstuk.
Pas toen het dier vlak voor haar stond, snuffelend zijn neus hief en langzaam verder liep, zag ze de uit de kluiten gewassen rat. Het knaagdier liep langs haar heen en kwam toen terug om geinteresseerd aan haar voeten te snuffelen. De geur van urine had hem gelokt. Angst, walging, kippenvel en shock – Maja voelde ze allemaal tegelijk. Ze stond doodsangsten uit voor ratten. Met haar ogen op het dier gericht probeerde ze krampachtig na te denken, maar alles blokkeerde. Haar ademhaling versnelde. Haar oren begonnen te ruisen. De rat knaagde aan de veters van haar gympen.
‘Ik vind ratten verschrikkelijk… ugh…’, geeft ze even later toe.
Dat moge duidelijk zijn. En bedankt, Xenia! Maar wat maakt het zo fantastisch om dit soort scènes en thrillers te schrijven?
‘Geen idee. Ik vind het op zich grappig en leuk om al die gruwelijkheden, angsten, spanning en frustraties te beschrijven. Als ik schrijf en de spanning pakt me zelf en mijn hartslag schiet omhoog, dan weet ik dat ik een goede scène heb geschreven. En iedere keer als ik het teruglees maak ik het weer een stukje erger. Net zolang tot het goed is. Het leuke van schrijven is dat je alles zelf bedenkt. Ik had er bijvoorbeeld ook voor kunnen kiezen dat Maja helemaal niet bang is voor ratten. Ik bepaal hoe het verder gaat.’
En daar kun je je eigen nachtmerries goed voor gebruiken. Want behalve de ratten is er nog de dreiging van onderkoeling doordat ze doorweekt is.
‘Ik vind koud water doodeng. Ik heb het zelf heel snel koud. Ik ben helemaal niet geschikt voor dit land. Ik voel me fijn bij 37 graden Celsius.’
Artiestenmanager, auteur én uitgever
De van oorsprong Duitse Kasper is allang geen onbekende meer in ons land. Showbizzbeminnend Nederland kent haar wellicht als de artiestenmanager van o.a. Linda de Mol, Do en Yolanthe Sneijder-Cabau. Terwijl boekenlezend Nederland Kasper kent als auteur van o.a. 8 ½, 1 man & 2 minnaar, 32ºC, Countdown, Chimaera, Ongeremd en Nemesis.
Als je jezelf in een paar woorden zou moeten omschrijven? Welke woorden zou jij gebruiken?
‘Ik ben gründlich, gedisciplineerd, loyaal en ambitieus. Maar ik ben ook lief en verzorgend. Ik sta altijd klaar voor mijn vrienden en familie en mijn deur staat altijd voor hun open.’
Eigenschappen die je allemaal nodig hebt als je zelf een boek wilt uitgeven. Waarom ben je Alecto eigenlijk zelf gaan uitgeven?
‘De uitgeversmarkt is aan het veranderen. Er zijn in de afgelopen jaren heel veel banen bij de uitgeverijen verdwenen. Het gaat nog altijd niet zo goed met uitgeverijen. Social media speelt een steeds belangrijkere rol. Ik wilde wel eens proberen zelf mijn boek uit te geven. Ik zie het als een avontuur en vind dat geweldig. Ik ben de uitdaging aangegaan. Als ik een nieuwkomer was geweest, zou ik het nooit gedaan hebben. Ik heb de mazzel dat ik een beetje naam heb als thrillerauteur. Ik zou het niemand aanbevelen die nog geen ervaringen heeft.’
Bij een uitgeverij heb je een redacteur die je als klankbord kan gebruiken. Hoe heb je dat bij Alecto gedaan?
‘Mijn dochter en twee vriendinnen hebben dit boek gelezen en me voorzien van kritiek, tips en opmerkingen. Ze moesten het boek drie tot vier keer lezen van mij. Daar hadden ze niet altijd zin in. “We hebben het toch al gelezen?” Ja, maar ik heb die scène anders geschreven.
Ik luister naar hun kritiek en neem dat mee als ik verder schrijf. Zo vond mijn dochter dat in Nemesis het laatste kind niet dood mocht gaan. Er waren al zoveel kinderen doodgegaan. Het laatste kind heb ik laten leven.’
Foto boven: bekend Nederland liep uit voor de door Xenia Kasper zelf georganiseerde boekpresentatie van Alecto, waaronder Peter Heerschop, Linda de Mol en Bridget Maasland.
Ik betaal alles zelf
Er komt heel veel extra werk bij kijken. Hoe pak je zoiets aan?
‘Ik heb per project mensen in gehuurd; een redacteur, een vertaler, een vormgever, de drukkerij, etc. Je schakelt je netwerk in. Ik zit zelf in de PR; daar heb ik veel contacten. Het is veel meer werk dan wanneer je bij een uitgever zit, want je moet over alles beslissen. Maar ik bemoeide me altijd al het liefst met alles. Ik zit behoorlijk bovenop de dingen. Al mijn spaarcentjes zitten erin. Ik betaal alles zelf.’
Ga je je volgende boek ook zelf uitgeven?
‘Dat hangt van de verkoopcijfers af. Het heeft heel veel geld gekost. Als dit een succes wordt dan is dat ongelooflijk fijn. Maar ik ben al heel blij als ik mijn spaarcentjes terug verdien.’
Je bent artiestenmanager, auteur en nu heb je ook je eigen boek uitgegeven. Hoeveel energie heb jij? Heb jij soms meer uren in een dag dan de rest van Nederland?
‘Ik heb geen kinderen meer thuis wonen, mijn man is veel op zakenreis en ja, ik heb een heel drukke baan. Maar als je iets doet wat je leuk vindt, dan neem je daar de tijd voor. Er zijn mensen die breien heel erg fijn vinden, of schaatsten. Die maken daar de tijd voor. Ik vind schrijven heerlijk. Daar maak ik tijd voor. In de zomer ga ik naar Spanje om te schrijven. Niet aaneengesloten, want ik kan moeilijk tegen Linda of Yolanthe zeggen dat ik even vier maanden weg ben om een boek te schrijven en dat ze hun dingen zelf maar op moeten lossen. Ik zet mijn telefoon op stil en ga dan schrijven. Ik probeer dan minimaal drie pagina’s per dag te schrijven, maar dat lukt niet altijd. Als ik zie dat mijn telefoon ontploft van de appjes en binnenkomende telefoontjes dan stop ik weer.’
Alecto
Alecto is weer een thriller rondom misdaadverslaggeefster Maja van Tuijl. Dit keer wordt haar zoon ontvoerd, waarna Maja ontdekt dat het te maken heeft met een moordzaak op een bekende zanger. Na nog meer slachtoffers komt Maja, samen met de politie, op het spoor van een bizarre en tragische gebeurtenis uit het verleden. Als Maja dan recht tegenover de dader komt te staan...
Zou je Maja van Tuijl eens in een paar woorden kunnen samenvatten?
‘Ze doet dingen waar iedereen boos van wordt. Dingen die je niet gemakkelijk zelf zou doen, omdat het onverstandig is. Gevaarlijke dingen.’
Auteurs gebruiken zichzelf vaak in hun hoofdpersoon. In hoeverre lijk jij op Maja?
‘Maja is een harde werker, ze is eigen baas en een beetje eigenwijs. Dat komt allemaal wel overeen. Ze houdt, net als ik, van hardlopen, maar daar blijft het wel bij. Maja is vaak heel onvoorzichtig, ik ben meer een watje. Zij doet dingen die ik niet zo snel zou uitvreten. Zo zou ik nooit, midden in de nacht, alleen naar een verlaten industrieterrein gaan. Maja wel. Zij is het liefst altijd alleen. Ik heb die behoefte helemaal niet. Ik houd ervan om mensen om me heen te hebben. Ik heb af en toe een klankbord nodig. Maar ik vind het juist heel fijn dat Maja zo heel anders is.’
Hoe ben je op het idee van Alecto gekomen?
‘Het is een samenspel van verschillende dingen. Ik las ergens een artikel over agapadden. Het slijm dat de pad produceert heeft een halluciogene werking als je er aan likt. Zo begon het. Ook wilde ik een boek over vergelding schrijven. Bijna iedere misdaad die wordt gepleegd heeft met iets uit het verleden van die persoon te maken. Ja, soms zijn mensen op de verkeerde plek op de verkeerde tijd, maar over het algemeen ligt de reden in het verleden. De dader moet je dan ook vaak zoeken in de omgeving van het slachtoffer. Ik vind dat heel interessant. Je kunt aan de buitenkant nooit zien hoe iemand echt in elkaar zit, wat iemand heel erg dwars zit, hoe iemand echt denkt. Je kunt niet in iemands hoofd kijken, ook niet na heel veel gesprekken.’
Vertel eens iets meer over de titel.
‘Alecto is een van de furiën in de Griekse mythologie die mensen bestraft, die andere mensen pijn hebben gedaan. Vergelding. Ik heb het Alecto genoemd, omdat het woord vergelding in de titel al veel te vaak gebruikt is.’
Een kleine moord
De boekpresentatie is net achter de rug, maar ben je alweer met een volgend boek bezig?
‘Twee maanden geleden wist ik heel zeker dat mijn volgende boek geen thriller zou worden. Ik heb behoefte om weer iets anders te schrijven en bovendien denk ik dat mensen langzaamaan van mij schrikken. Ik kan nogal losgaan met mijn moorddadige fantasie. Ik heb een idee voor een boek. Ik zou graag een boek willen schrijven over mensen van mijn leeftijd, die al heel lang een relatie hebben en waarvan de kinderen de deur uit zijn. Ik heb al een paar personages bedacht, weet hoe ze eruit zien, etc. Maar of het er echt gaat komen, weet ik nog niet. Want ach… misschien toch een kleine moord is toch ook wel weer leuk.’
Benieuwd geworden naar Alecto? Schrijf je dan snel in voor de Hebban Leesclub met Alecto en maak kans op een exemplaar van de nieuwe thriller van Xenia Kasper en deelname aan deze leesclub.