De perfecte kus. Kots.

Ik kan er niet tegen, die zoetsappige kalverliefdes. Niets dat een boek meer kan verpesten dan een relatie die je van 10 km (of 100 bladzijden) afstand al aan ziet komen. Die beste vriend waar ze – geheel plotseling – na vijf jaar gevoelens voor krijgt, de mysterieuze bad boy met zijn perfecte haar en hazelnootbruine ogen. En dan die onbereikbare gozer die opeens wél bereikbaar wordt. En voor welke jongen de hoofdpersoon uiteindelijk ook gaat, die romantische en vurige kus is altijd drie bladzijdes lang. Als een verplicht onderdeel duikt ‘ie overal op. Kots.

Ik heb er een pesthekel aan, en probeer ze zo goed als mogelijk te vermijden. Newsflash: dat is dus helemaal niet mogelijk, want in bijna ieder young adult boek is de kalverliefde te vinden. Zou je in de boekwinkel een aparte kast hebben voor 12+ boeken zonder liefde, dan houd je een miezerig klein plankje over en kun je die kast wel op de stort gooien. Het is nou eenmaal een belangrijk kenmerk van het genre, en daar moeten we als lezer maar mee dealen.

Het was dan ook een wereldwonder, toen ik met het boek Anna en de french kiss in mijn tas de boekwinkel uitliep. Nu vraag je je vast af of ik onder invloed was tijdens het kopen van dit boek, want die allesomvattende liefde druipt nog net niet van de kaft af. Nee, ik was broodnuchter. De echte reden dat ik hem kocht? Om puur voor mezelf te bewijzen dat ik dus écht niet gediend was van jeugdige romantiek. Gewoon, als bevestiging. Altijd handig. En misschien omdat ‘ie toch goede beoordelingen kreeg en ik een tikje nieuwsgierig was. Misschien.

Ik kon het niet geloven, ik was totaal in shock. Zoals ik al verwachtte droop de romantiek van het bundeltje papier, maar god, wat hield ik ervan! Ik smolt weg bij de gecompliceerde én mooie liefde tussen Anna en Etienne. Ik genoot van de romantische setting (Parijs, duh) en dan die kus waar alles om leek te draaien! Ik las een boek dat puur om de liefde ging, en het behang zat nog netjes op de muur. Hoe kon dit?!

Waar ik eerst de liefdesrelatie in de young adult-boeken niet kon luchten of zien, was ik er nu voor gevallen. En hard, heel hard. Anna en de French Kiss is het boek geweest dat me deed bekeren van de anti-romantiek club, en ik ben de schrijfster eeuwig dankbaar. Zo zie je maar weer, kijk – en dat geldt dus ook écht voor boeken – eens verder dan je neus lang is. Lees fantasy als je een hekel hebt aan draken en vampiers, pak een detective ook wanneer je een hekel hebt aan mannen à la Sherlock Holmes en – in mijn geval – kies eens voor romantiek als je de kriebels krijgt van een perfect omschreven kus. Want wie weet, ontdek jij zo je nieuwe lievelingsboek.