De Tekentafel: illustrator Pauline Oud

op 20 september 2016 door Lindy de Jong

In de rubriek ‘De Tekentafel’ geeft Hebban Junior regelmatig het woord aan bekende en minder bekende illustratoren uit het boekenvak. In alweer de 27ste aflevering aandacht voor Pauline Oud, die gespecialiseerd is in het maken van prentenboeken voor peuters van twee jaar. ‘Ik vind het fijn om via mijn illustraties en teksten aan peuters woorden te geven voor hun gevoelens.’

Pauline Oud (1963) studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten Utrecht en werkt sinds 1994 als illustrator. Vanaf 2007 schrijft ze haar boeken ook zelf. Dat begon met de boeken over het konijntje Fien en het muisje Milo. Voor iets oudere peuters schrijft en illustreert Pauline een serie boeken over het jongetje Kas en het meisje Saar.

Daarnaast staat Oud ook bekend om haar invulboeken. Een serie die ouders in staat stelt om de ontwikkeling van hun kinderen vast te leggen voor later, bijvoorbeeld in het Mijn 9 maanden dagboek, Het kraambezoekboek, Baby’s eerste jaar, Mijn opgroeiboek en Mijn crèche- en oppasboek. Daaraan werd onlangs het boek Mijn babyshower toegevoegd. Zowel de peuterprentenboeken als de invulboeken verschijnen niet alleen in Nederland en België, maar ook in veel andere landen, waaronder Denemarken, Noorwegen, Frankrijk, Estland, Brazilië, Indonesië, Spanje, de Verenigde Staten, China, Thailand en Korea. Een groot succes dus, maar hoe begon deze reis voor Pauline Oud? Wanneer begon zij met illustreren?

‘Ik dacht tot voor kort altijd dat het zo gegaan is: toen ik in verwachting was van mijn dochter las ik mijn toen tweejarige zoontje voor uit een mooi boek van Uitgeverij Kimio en bedacht me dat ik dat ook heel graag zou willen doen: kinderboeken illustreren! Maar onlangs kreeg ik van mijn oude buren opeens een prachtig boekje... ik had als kind blijkbaar voor hun destijds tweejarige zoontje een echt prentenboekje gemaakt! Ook al weet ik hier niks meer van, het bewijs ligt er: dit was mijn eerste stap naar boeken illustreren! Het grappige is dat mijn specialiteit nog steeds ligt bij boeken maken voor peuters van twee jaar…’

‘Mijn eerste publicatie was Tijn op de fiets! Een boek voor peuters, geschreven door Betty Sluyzer en uitgegeven door... jawel uitgeverij Kimio! De uitgeverij van het boek dat me tijdens het voorlezen aan mijn zoontje het setje tot illustreren gaf.’

Illustraties vol emotie

‘Ik werk het liefst met radio 1 aan op de achtergrond, de kat slapend op de warme lichtbak, de computer op stil en de eekhoorntjes spelend in de bomen in de tuin... dan werk ik met zo veel plezier! Tekenen doe ik met een potlood en schilderen het liefst met acryl, ik gebruik kleurpotloden, pastelkrijt, markers, collage… alles om een illustratie zo te krijgen als ik het in mijn hoofd heb.’

‘Het meest trots ben ik op dit moment op mijn laatste boek: Maar ik wou een zusje! Het is nog niet verschenen, maar ik heb met heel veel plezier op weer een beetje andere manier mooie kijkplaten gemaakt. Ik ben zó benieuwd hoe het er gedrukt uitziet... dat is altijd spannend: worden mijn kleuren wel net zo mooi als ik ze gemaakt heb?’

‘De illustraties waar ik met het meeste plezier aan werk zijn die vol met emotie, boze, blije, bange kinderen of dieren, héérlijk om te maken. Mijn gezicht doet altijd mee tijdens het tekenen, bij blije figuurtjes lach ik ook, en bij zielige gezichten gaan mijn mondhoeken ook naar beneden. Ik kan dat ook niet tegenhouden!’

‘Ik hou erg van de beperkingen die je hebt als je werkt voor de allerkleinsten. Ze hebben nog zo weinig woorden voor alles wat ze voelen. Ik vind het fijn om via mijn illustraties en teksten aan peuters woorden te geven voor hun gevoelens. Dan kunnen ze zeggen wat ze willen en uitleggen waarom ze bijvoorbeeld boos zijn. In plaats van slaan, schoppen en huilen uit onmacht! Ik denk dat het helpt om een fijner mens te zijn als je kunt vertellen wat je voelt. Als ik daar via mijn boeken aan mee kan helpen vind ik dat geweldig, dat is mijn grootste uitdaging.’

Ambachtelijk

‘Het verschil tussen het werken in opdracht en vrij werk is er voor mij niet echt, omdat ik bijna alleen nog maar boeken maak die ik ook zelf schrijf en daarmee heb ik het hele project zelf in handen. Heel soms illustreer ik nog wel iets voor een andere auteur en dan merk ik wel dat ik me soms moet aanpassen. Ik merk dan dat wanneer ik zelf de tekst geschreven had, ik bepaalde delen anders zou schrijven zodat het totaal met de tekeningen erbij beter en mooier uit zou komen.’

‘Het voordeel van het werken met een computer is dat hij ook uit kan! Dan kan ik fijn schilderen zonder gestoord te worden door mailtjes met allemaal vragen van mijn uitgevers... Maar tekenen en schilderen doe ik niet op de computer. Ik hou van echt papier, inkt, verf en penselen, het ambachtelijke vind ik fijn. Illustraties krijgen een bepaalde diepte en gevoel, ik mis dat vaak in illustratiewerk dat op de computer gemaakt is.’

‘Er is altijd te weinig aandacht voor kinderboeken! Lezen, samen prentenboeken bekijken en voorgelezen worden is hét middel om kinderen te stimuleren in hun ontwikkeling, om hun woordenschat en daarmee hun kansen op school en in het leven te vergroten.’