De Tekentafel: illustratrice Iris Deppe

Ik begon met illustreren toen…
"ik nog heel jong was. Als klein meisje vond ik het veel makkelijker om me uit te drukken met tekeningen in plaats van woorden. Ook hield ik van verhalen vertellen door middel van mijn tekeningen. Dat is altijd zo gebleven. En dus besloot ik als 19-jarige de opleiding 'Illustratie' te volgen aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht en sindsdien ben ik het professioneel gaan doen."

Mijn eerste publicatie…
"Dat was in de lokale krant op St. Maarten (Nederlandse Antillen), waar ik ben opgegroeid. Ik had meegedaan aan een tekenwedstrijd en een dinosarurus getekend. Daar had ik toentertijd bioscoopkaartjes mee gewonnen voor de film 'Platvoet and zijn vriendjes'. Ook werd mijn tekening in de krant gepubliceerd. Apetrots was ik!"

Ik werk het liefst met…
"de hand. Verf, inkt, kleurpotloden maken me niet zoveel uit, maar het lukt me maar niet om aan zo'n tekentablet te wennen. Als ik ook met de computer en Photoshop aan de slag moet dan teken ik het liefst eerst alles met de hand om het vervolgens in te scannen en dan eventueel in te kleuren en uit te werken op de computer. Soms is het wat omslachtig, maar ik vind dat op deze manier mijn eigen handschrift toch wel aanwezig blijft in het eindbeeld."  

Het meest trots ben ik op…
"het feit dat mijn debuut We hebben er een geitje bij! (geschreven door Marjet Huiberts) verkozen is tot Prentenboek van het Jaar 2016! Dat had ik nooit verwacht, echt een waanzinnig gevoel. Ook is dit jaar Little Bell and the Moon (geschreven door Giles Paley-Phillips) uitgekomen in Engeland, mijn Engelstalige debuut. Een erg mooi en poëtisch verhaal over de vriendschap tussen het meisje Bell en de maan. Een verhaal om kinderen te helpen omgaan met de dood en verlies, een erg ontroerend project was dat."

De illustraties waar ik met het meeste plezier aan werk…
“Ik vind het eigenlijk altijd wel fijn als ik me kan verliezen in het tekenen, maar de opdrachten waar ik het allermeest van geniet zijn de verhalen die wat dromeriger zijn en mij de kans geven soortgelijke illustraties te maken. Ik heb altijd heel erg van surrealistische en fantasierijke beelden gehouden, illustraties waarbij je even kunt ontsnappen aan de dagelijkse werkelijkheid.”

De leukste /interessantste/meest uitdagende opdrachten om te doen… 
“De laatste tijd word ik weleens gevraagd om muurschilderingen te maken op festivals. Wat hier zo uitdagend aan is, is dat je ineens te maken hebt met een publiek, wat toch spannender is dan thuis in je eentje aan je bureau werken. Ook is het leuk om voor de verandering groot te werken. Het geeft best een kick om je eigen tekeningen zo groot en van een afstand nog zo duidelijk terug te zien. Je kunt daardoor ook echt een bepaalde sfeer creëren in een ruimte. Maar uiteindelijk vind ik vooral een grote diversiteit aan opdrachten het interessantst, ik vind het erg essentieel dat ik mezelf blijf uitdagen als beeldmaker.”

Het verschil tussen het werken in opdracht en vrij werk…
“voelt voor mij enorm groot. Ik vind het inspannender om vrij werk te maken, aangezien ikzelf mijn grootste criticus ben. Ook moet ik er genoeg tijd en rust voor hebben, wat vaak lastig is als je ook geld moet verdienen en het dagelijks leven aan je trekt. Toch kan ik weleens periodes hebben waarin ik heel productief ben en behoefte voel om te experimenteren met nieuwe stijlen en materialen. Vaak gebeurt dit als ik me in een nieuwe omgeving bevind waar alles spannend en mogelijk is en ik maar weinig mensen ken. Reizen kan mij enorm inspireren en ik probeer dit dan ook regelmatig te doen.”

Het werken met de computer vind ik een voordeel, want…
"je kunt daardoor heel makkelijk illustraties aanpassen. Dat scheelt veel tijd en energie als je te maken hebt met deadlines."

De aandacht voor illustratoren in het boekenvak vind ik…
"Dat weet ik niet zo goed, ik volg zelf het nieuws niet zo. Als ik benieuwd ben naar een illustrator of naar nieuwe kinderboeken, zoek ik het vaak zelf op. Ook krijg ik af en toe van mijn moeder krantenknipsels opgestuurd over mooie, nieuwe kinderboeken. Die is veel meer op de hoogte dan ik, haha."

Ik zou willen dat ik deze boekenreeks had mogen illustreren:
"Ik ben echt een enorme bewonderaar van Little Nemo in Slumberland van Winsor McCay. Zijn stripverhalen zijn zo bizar surrealistisch, psychedelisch en ongelooflijk prachtig getekend. Ik zou het zelf niet zo kunnen illustreren, maar ik noem hem toch bij deze, omdat ik vind dat deze serie veel meer aandacht verdient."    



Foto's en illustraties: (c) Iris Deppe